ԵԿՄ Կենտրոնի եւ Շենգավիթի համատեղ վաշտը՝ պահեստի փոխգնդապետ Ռոմիկ Մխիթարյանի հրամանատարությամբ 4 օր առաջ է վերադարձել առաջնագծից: Արցախում պատերազմից ի վեր սա արդեն նրանց երրորդ հերթափոխն է:
ԵԿՄ Կենտրոնի տարածքային բաժանմունքի նախագահ Ռոմիկ Մխիթարյանն ասում է՝ մի քիչ ժամանակ է պետք՝ մեջքը ուղղելու համար. «Այս ժամանակը պետք է օգտագործենք մեր բանակին օգնելու համար, բանակի մեջքին լինենք, մինչեւ ոտքի կանգնեն, մեր զինվորները մի հատ հանգստանան, ուշքի գան էդ ծանր մարտերից հետո: Դրա համար ավագ սերունդը, մենք՝ երկրապահներս, օր ու գիշեր կմնանք սահմանին, մինչեւ էդ էրեխեքը վերականգնվեն, գան հասնեն իրենց ծառայությանը»,- ասաց փոխգնդապետը՝ հիշեցնելով, որ պատերազմի ընթացքում զոհվել ու վիրավորվել են նաեւ բազմաթիվ երկրապահներ:
Վիրավորների թվում է նաեւ ԵԿՄ նախագահ Սասուն Միքայելյանը: Հարցին, թե ինչպե՞ս է Միքայելյանը իրեն զգում՝ Ռոմիկ Մխիթարյանը պատասխանում է՝ լավ է, ամենակարեւորը՝ ինչպես նրա, այնպես էլ բոլոր երկրապահների դուխը տեղն է:
Թե ինչպե՞ս է դա նրանց հաջողվում՝ հուսահատության ու հուսալքության տարածման այսպիսի պայմաններում՝ փոխգնդապետը նկատում է.
Կարդացեք նաև
«Չի կարելի, ո՞նց կարող է հայ զինվորը, հայ կամավորականը հուսալքվի: Էդ հուսալքության դեմ պիտի պայքարենք, հենց էդ դուխը պիտի վերականգնենք: Ընդամենը դուխն է պետք վերականգնել, վերականգնեցինք՝ միանշանակ հաղթող ենք»:
Ամեն մի քանի օրը մեկ նոր տարածքների հանձնման տեսարանների ֆոնին, համացանցում տարածվող նկարների ու գրառումների պայմաններում դա հնարավո՞ր է՝ կրկին հետաքրքրվում եմ.
«Վայ էդ համացանցը, ինչ անում է, այդ համացանցն է անում: Իրական առաջնագծում կանգնածը երբեք չի մտածում, որ մի թիզ հող ենք թողնելու թշնամուն: Կամաց-կամաց վերականգնվելու է»,- վստահեցնում է ԵԿՄ-ական վաշտի հրամանատարը:
Նա իր վաշտով եղել է ե՛ւ Ջաբրայիլում, ե՛ւ Ֆիզուլիում, ե՛ւ Հադրութում: Ավելին՝ երկու օր շրջափակման մեջ են մնացել, բայց կարողացել են դուրս պրծնել: Խոսելով պատերազմի դադարեցման վերաբերյալ եռակողմ հայտարարության մասին՝ ասում է՝ շատ ծանր են ընդունել այդ որոշումը՝ չնայած նրան, որ լավ էին հասկանում, որ պարտվել ենք:
Իսկ պարտվել ենք միայն ԱԹՍ-ներին՝ վստահ է փոխգնդապետը: «Ամենագլխավոր խնդիրը ԱԹՍ-ներն էին, ամենամեծ խնդիրը դրանք են առաջացրել, թե չէ մենք հակառակորդին լավ էլ ծեծել ենք ամբողջ պատերազմի ընթացքում: Խոսքը իրենց հետեւակի եւ ամբողջ տեխնիկայի մասին է: Ինչքան էլ որ իրենք շատ էին, ինչքան էլ որ թուրքեր էին, պակիստացիներ ու եսիմինչեր, ամեն դեպքում մենք ծեծում էինք իրենց, հաստատ»:
Սյուզաննա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
