Որևէ խելամիտ բացատրություն կա՞, թե ինչու է Հայաստանում շարունակվում ռազմական դրությունը, երբ պատերազմն ավարտվել է: Կա մեկ բացատրություն՝ ռազմական դրության նպատակը գործող իշխանության պահպանությունն է: Սոսկ: «Իմ քայլը» նախ տապալում էր ԲՀԿ-ի ու ԼՀԿ-ի հրավիրած արտահերթ նիստերը՝ քվորում չապահովելով, հետո համաձայնեց՝ նոյեմբերի 26-ին ԱԺ արտահերթ նիստի՝ արտակարգ դրությունը հանելու օրակարգով, որ դեմ քվեարկի: Այս պահվածքով Նիկոլ Փաշինյանի «մանկապարտեզը» իրեն դուրս է դնում ՀՀ քաղաքական կյանքից ապագայում, ու դա շնորհակալության արժանի միակ գործն է: Նրանք դարձան այն «մեկը», որ տեղ չունի Հայաստանի ոչ ներկայում, ոչ ապագայում: Նիկոլ Փաշինյանի պաշտոնավարման ամեն օրը ոչ թե խաղաղության ու կայունության երաշխիք է, այլ արգելակում է չգրավված բնակավայրերի չհանձնման հնարավոր բանակցությունները, խոչընդոտում է Հայաստանի Հանրապետության՝ վերականգնմանը:
Ու դա վկայեց ՌԴ ՊՆ, ԱԳ, ԱԻ նախարարների, փոխվարչապետերի այցը Հայաստան, ապա Ադրբեջան: 10 օրում Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը, բացի իր իշխանությունը պահպանելու համար ուժային կառույցներով հանրահավաքները ցրելուց, մասնակիցներին կալանավորելուց ու դատարաններով պտտեցնելուց, քայլեր չձեռնարկեց ոչ ռազմի դաշտում զոհերի մարմինների տեղափոխման համար՝ թողնելով ռուսների ու ԿԽՄԿ-ի հույսին, ոչ վիրավորների ու հաշմանդամների ճակատագրով հետաքրքրվեց, ոչ կորոնավիրուսի տարածումը կանխելու քայլեր արեց, որ դարձել է շարունակվող պատերազմ՝ օրական 30-40 մահերով: Նա սոսկ նախարարներ փոխեց, որ հետո նրանց վրա բարդի սխալները, ու ինքը դուրս գա խաղաղության աղավնի, որ 20-25 հազար զինվորի կյանք է փրկել: Նախարարությունները մատնված են անգործունակության, որովհետև գործունակ չէ վարչապետը: Նրա փոխարեն Հայաստանում ու Արցախում գործում է ՌԴ նախագահը, ու մենք մեր պահանջները հետայսու պետք է ներկայացնենք Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ Պուտինին:
Եթե Նիկոլ Փաշինյանը դուխ ու արժանապատվություն ունենար, ՌԴ պաշտպանության նախարարի հետ հանդիպման բաց հատվածում, հրապարակային պետք է ոչ թե հնազանդ շշնջար իրավիճակի փոփոխության մասին, այլ հարց բարձրացներ ամբողջ ճակատում զոհված զինվորների մարմինների հնարավորինս արագ տեղափոխման, պատմական հուշարձանների անձեռնմխելիության, գրավված տարածքներում սիրիացի վարձկանների վերաբնակեցումը կանխելու մասին:
Իբրև ՀՀ հպարտ վարչապետ պարտավոր էր խաղաղապահներ մտցրած ու իրավիճակի կայունացման պատասխանատվությունը միայնակ ստանձնած երկրի պաշտպանության նախարարից պահանջել, որ անձեռնմխելի մնա ՀՀ պաշտպանության նախարար ու վարչապետ, ՀՀ ու ԱՀ Ազգային հերոս Վազգեն Սարգսյանի հուշարձանը Շուշիում:
Կարդացեք նաև
Պիտի հարց բարձրացներ, թե ինչու են դատարկվում Մարտակերտի 7 գյուղերը, եթե եռակողմ հայտարարության 7-րդ կետով ներքին տեղահանվածներն ու փախստականները պիտի վերադառնան ԼՂ և հարակից շրջաններ: Նա չի կարող դա անել, ինչպես չի կարող որևէ պահանջ ընդհանրապես Ռուսաստանին ներկայացնել: Միով բանիվ՝ նոր ստատուս քվոն միայն քվոյին է վերաբերում, բայց ոչ ստատուսին: ՌԴ նախագահը արդեն հայտարարարել է, որ կարգավիճակը հեռու ապագայի խնդիր է: Իսկ ՌԴ ԱԳ նախարարը վրդովվում է, երբ այդ թեմայով իրեն հարց են տալիս: Ու Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը Ռուսաստանին պետք է՝ հնարավորինս երկար փակելու այդ թեմայով խոսակցությունները:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում