Պատերազմի ընթացքում ամենաթեժ կետերից մեկում՝ Ջաբրայիլում է վիրավորվել 18-ամյա շարքային Տիգրան Ասրյանը, որն այս օրերին բուժում է ստանում Հայրենիքի պաշտպանի վերականգնողական կենտորնում․
«Բաց դաշտ էր, ընդհանրապես թաքնվելու հնարավորություն չկար, սնայպերը խփեց ոտքիս, ընկա, փորձեցի սողեսող անցնել բլրի հետևը, տեսա՝ չի ստացվում, ուսապարկ կար, ուսիցս հանեցի, դրեցի փորիս վրա, կասկես էլ հանեցի դրեցի դեմքիս, որ հանկարծ կրակոցները չդիպչեն»,-պատմում է Տիգրանը։
Դիպուկահարը շարունակել է կրակել, բայց մարտական ընկերները կարողացել են վիրավոր Տիգրանին դուրս բերել․
«Նարկոզից հետո լեյտենանտի դեմքը, ոչ էլ անունը չեմ հիշում, բայց առիթից օգտվելով շնորհակալություն եմ հայտնում կյանքս փրկելու համար, և մեր սերժանտին՝ Հարություն Հովհաննիսյանին եմ շնորհակալություն հայտնում, որովհետև եթե իրենք չլինեին, ես էլ չէի լինի»։
Կարդացեք նաև
Տիգրանը Մարտակերտից է, ազդրի բազմաբեկորային վիրավորում ստացել է հոկտեմբերի 3-ին հակառակորդի դիվերսիոն խմբին չեզոքացնելիս։ Դեռ ամիսներ են պետք լիարժեք վերականգնվելու համար, բայց դա չի խանգարում զուգահեռ ապագայի պլաններ կազմել։
«Վերադառնանք Մարտակերտ, փորձենք շենացնել, թուրքին չտանք այն ուրախությունը, թե ղարաբաղցին հեռանում է իր հողից»,-ասում է Տիգրանը։
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում
