Ի՞նչն է այն հիմնական «մեխը», որի վրա այս օրերին հենվելով, իր պաշտոնավարումն արդարացնում է Փաշինյանը։ Նա հայտարարում է, թե իր գերխնդիրը երկրում կայունություն և անվտանգություն ապահովելն է։ Իսկ հիմա մի քանի հարց, որոնք թույլ են տալիս եզրակացնել, որ Փաշինյանն ամենևին էլ ներքաղաքական կայունություն հաստատելու խնդիր չունի, հակառակը, ավելի է սրում իրավիճակը։
ա. Փաշինյանն իրո՞ք կարծում է, որ հող հանձնելն այն թեման է, որը հնարավոր է արագ մոռանալ ու հանդարտեցնել մարդկանց։
բ. Կռված տղաներին, գեներալներին կալանավորելով, քաղաքական ընդդիմախոսների վրա շինծու գործեր «կարելով» հնարավո՞ր է թեժ մթնոլորտը լիցքաթափել, ներքաղաքական իրավիճակը խաղաղեցնել, թե՞ դրանից հետո ներքին ցնցումներն ավելի մեծ մասշտաբների են հասնելու։
գ. Մինչև հիմա անգամ զոհված տղաների թիվը կեղծելով հնարավո՞ր է մարդկանց ըմբոստությունն ու ցավը մեղմացնել։ Ավելին, պատերազմի ընթացքում բազմաթիվ կասկածելի քայլերի, հատկապես Շուշին հանձնելու փաստը վիճարկող հասարակության հետ ինչպե՞ս է շարունակելու երկխոսել Փաշինյանը։
Կարդացեք նաև
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
