«Էրտողան աւելի՛ մեծ սպառնալիք է աշխարհին, քան պսակաձեւ ժահրի համաճարակը», յայտարարեց Ահմէտ Տաւութօղլու, Նոյեմբեր 2-ին, Պոլսոյ մէջ մամլոյ ասուլիսի մը պահուն։
Տաւութօղլու, որուն կուսակցութեան նշանակը կանաչ տերեւ մըն է եւ առաջին ակնարկով՝ կրնայ նկատուիլ կենսոլորտի պաշտպան կուսակցութիւն, այլ հետաքրքրական դիրքորոշում մըն ալ ունի. ան կ’աշխատի հեռու չմնալ քիւրտերէն, այլ ձեռք կ’երկարէ անոնց, ընթացք մը, որ կրնայ ըլլալ ի նպաստ քրտամէտ Ժողովուրդներու ժողովրդավարական կուսակցութեան (HDP)։
Տաւութօղլու թերեւս յառաջիկային շատ աւելի մանրամասնութեամբ անդրադառնայ նաեւ Արցախի մէջ կատարուածին, մանաւանդ որ անիկա ուղղակի մէկ շարունակութիւնն է Սուրիոյ, Իրաքի, Լիպիոյ եւ Եգէականի անցուդարձերուն։ Ան քաջատեղեակ է, որ Ատրպէյճանն ալ վերածուած է թրքական նահանգի մը, որուն նահանգապետը՝ Էրտողանի հլու կամակատար Ալիեւն է (ցնոր տնօրինում):
Էրտողանէն հիմնովին տարբեր գործելաոճ ունեցող Տաւութօղլու գործած է «դրացիներու հետ զերօ հարց»-ի նշանաբանով: Անոր հետ շատ մը հայ դիւանագէտներ վիճաբանած են եւ հաւանաբար դեռ ալ կը վիճաբանին։
Կարդացեք նաև
Այնպէս կ’երեւի, որ նոյնինքն թուրքը սկսած է մտահոգուիլ իր իսկ արժանապատուութեամբ. փաստօրէն, Տաւութօղլու, առանց պահուըտելու եւ բառերը ծամծմելու, կ՛ահազանգէ, թէ Թուրքիոյ մէջ խորացած են փտածութեան արմատները, եւ թէ թուրքեր հոգեպէս կը տառապին եւ կը վիրաւորուին. ուրեմն, ան կը մտածէ, որ ժամանակն է կանխահաս ընտրութիւններու:
Բնականաբար՝ հայութեան դիտանկիւնէն, Էրտողան-Տաւութօղլու կամ այլոց մրցակցութիւնները այնքան ալ շահեկան չեն, զանոնք կարելի է «ներքին հակամարտութիւններու» ծիրին մէջ յիշել, որովհետեւ պէտք չէ մոռնալ, որ հայութեան հանդէպ թուրքին թշնամանքը կրնայ արտայայտուիլ բիրտ՝ էրտողանական ոճով, կամ մեղրով օծուած թոյնով: Թուրքիոյ պետական քաղաքականութիւնը վտանգաւոր է եւ պիտի մնայ այդպէս, այնքան ատեն, որ համաթուրանականութիւնն ու ազգայնամոլութիւնը կը մնան անոր հիմնական գիծը:
Ռազմաքաղաքական դաշտերուն դիմաց, գիտնականներ գործի լծուած են եւ շատ հաւանական է, որ քանի մը ամիսէն պսակաձեւ ժահրին (Քորոնա) դարմանը գտնեն։
Արար աշխարհն ալ յոյսով է, որ «Էրտողան ժահր»-ին դարմանն ալ գտնուի շուտով…
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում