Արվեստի ոլորտում լուսանկարչությունը ամենաազդեցիկ ոլորտներից մեկն է, հատկապես պատերազմի ժամանակ։
Լուսանկարը մեծ հաշվով իրադարձության արձանագրումն է, որին միախառնվում են պատերազմի դաշտում լուսանկարչի աշխարհայացքն ու գաղափարական ընկալումները։
Պատերազմական այս օրերին «Առավոտի» հետ զրույցներում որոշ արվեստագետներ հավաստիացնում են, որ երկար տարիներ պատերազմող շատ քիչ երկրներում է, որ մարտի դաշտը ներկայացնող լուսանկարները ցուցադրված լինեն հենց այդ ճգնաժամային տարիներին։
Պատճառը ժողովրդի մոտ ավելորդ տագնապ չառաջացնելն է, պարզ պատճառով՝ դիակներով լցված դաշտերի, ռմբակոծություն ու ավերածություններ պատկերող լուսանկարները դիտողին կարող են ճնշել։
Իսկ այդ լուսանկարները ծառայում են միայն ու միայն պատերազմին, զինվորին ռազմաճակատ են կանչում, ընտանիքներին էլ համբերելու ու սատարելու կոչ անում։
Կարդացեք նաև
«Առավոտի» զրուցակիցը, որը ստեղծագործում է FINE Art (թարգմանաբար՝ կերպարվեստի լուսանկարչություն) ոճում, Ավետիս Ավետիսյանն է։ Նա օրերս է վերադարձել Արցախից։
Լուսանկարիչը հայտնեց, որ շատ ու շատ պահեր է արձանագրել Ստեփանակերտում եւ Շուշիում, բայց ցավով նշեց, որ էլ ավելին կարող էր անել, եթե իր ավտոմեքենայով վթարի չենթարկվեր Գորիսից Արցախ վերադառնալիս։
Քանի որ լուսանկարչական արվեստում ավելի շատ «խոսում» են լուսանկարները, խնդրեցինք մեզ տրամադրել դեռեւս անտիպ մեկ-երկու աշխատանք։
Ռմբակոծությունից փրկված ոսկե ձկնիկը
Դրանցից մեկի պատմությունը հատկապես հուզել էր լուսանկարչին, որը մեզ փոխանցեց հետեւյալը. «Էս ձկան պատմությունը մեզ շատ ա նման. Ստեփանակերտի առաջին ռմբակոծություններից, շենքի ավերումից ու ակվարիումի փշրվելուց հետո էս ոսկե ձկնիկը կենդանի էր մնացել։ Տերը՝ Արմենը, պատրաստվում էր վերջին կենդանի մնացած ձկանը ջրի մեջ բաց թողնել՝ որպես երազանք ոսկե ձկնիկից խաղաղություն խնդրելով»։
Սամվել ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
«Առավոտ» օրաթերթ
03.11.2020
