Հատուկ քննչական ծառայության աշխատակից Արամ Դալլաքյանը «Կարմիր բերետներ» ջոկատի կամավորներից մեկն է։
«Բոլորիս պարտականությունն է, մեր սահմանները, մեր տունը պետք է պահենք։ Օտար մարդ, մեր երկիր, մեր տունը չպետք է մտնի»,- պատմում է Արամը։
Նա պատերազմի մասին իմանալուն պես այլ ջոկատի հետ է մեկնել առաջնագիծ, սակայն հետո որոշում է կայացրել տեղափոխվել «Կարմիր բերետներ» ջոկատը․ «Խիղճս թելադրեց կամավորագրվել։ Ուզում ենք, որ խաղաղ ապրեն մեր ծնողները, մեր երեխաները, մեր ընտանիքը, մեր հայ ազգը։ Եվ շատ ցավալի է, որ մեր 18-19 տարեկան երեխաները … իրենց թիկունք պետք է լինենք։ Շատ ցավալի է, բայց դե պատերազմ է, ի՞նչ անես։ Պատերազմին պետք է բոլորը մի քիչ սառնասիրտ լինեն։ Մի բռունցք պետք է լինենք, ուժեղ պետք է լինենք»։
Պատմում է, որ ջոկատում մի ընտանիքի նման են․ «Շատ կազմակերպված է, շատ ուժեղ ամեն ինչը՝ հագուստը, ուտելիքը, ինչ ուզում ենք, կա»։
Կարդացեք նաև
Մինչև առաջնագիծ գնալն էլ կամավորները պատրաստվում են։ Հրամանատարներն էլ կիսվում են իրենց փորձով և խորհուրդներ են տալիս․ «Դա շատ է օգնում, ես իմ վրա զգացել եմ դա։ Դե բացվում ես, ամեն ինչին տիրապետում ես, առանց պարապելու չի լինի։ Մարդ կա՝ ավտոմատով կրակել չգիտի, եկել է, որ իր հայրենիքը պաշտպանի, բա չսովորի՞։ Ամեն ինչ լավ է լինելու, գնանք մեր տներով, մեր գործերով և շարունակենք ապրել մեր հողում»։
Ամի ՉԻՉԱԿՅԱՆ
