Այն, որ Բաքուն Ժնևի հանդիպումից առաջ գնում է այդպիսի քայլի՝ իրեն փաստացի դնելով միջնորդների քննադատությանն արժանանալու ռիսկի առաջ, վկայում է, որ քաղաքական պրոցեսի նախնական միտումները, մեղմ ասած, գոհացուցիչ չեն Բաքվի համար:
Իհարկե, դա նկատելի էր դեռևս ԱՄՆ-ում պետքարտուղար Պոմպեոյի և նախագահ Թրամփի ազգային անվտանգության հարցերի խորհրդական Օ’Բրայենի հետ Բայրամովի հանդիպումներից: Զուգահեռ՝ հոկտեմբերի 29-ի բանակցությունից առաջ Պուտինին «սեպարատ» առաջարկ է արել Էրդողանն ու մերժվել, միաժամանակ նաև Իրանն է դիվանագիտական նախաձեռնություն սկսել, որի մանրամասներ հայտնի չեն, սակայն ընդհանուր տրամաբանության վերաբերյալ հնարավոր է դատել այն հանգամանքից, որ Իրանն այդ նախաձեռնությունը սկսել է Ադրբեջանի և Նախիջևանի հետ սահմաններին ռազմական հարձակողական ուժի կուտակումով: Այլ կերպ ասած, դա վկայում է, որ Իրանը Բաքվի հետ սկսում է լուրջ խոսակցություն: Ահա այս պայմաններում, Ստեփանակերտի ծննդատանն ու քաղաքային հիվանդանոցին հասցված հարվածը խոսում է ոչ միայն թուրք-ադրբեջանա-ահաբեկչական հիբրիդի մարդկային նկարագրի իսպառ բացակայության մասին՝ դա նորություն էլ չէ, այլ նաև հոկտեմբերի 29-ի հանդիպումից առաջ Անկարայի և Բաքվի մոտ քաղաքական պլանների լիակատար անհաջողության և բարոյալքվածության մասին:
Արամ ԱՄԱՏՈւՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
