Անցած տարի՝ հոկտեմբերի 22-ին «Արմավիր» քրեակատարողական հիմնարկի մատուռում մոմ վառեցի ու խնդրեցի Աստծուն, որ ծննդյանս մյուս տարեդարձն ազատության մեջ նշեմ։ Ձայնս առ Աստված հասավ, պատժի կրումից պայմանական վաղաժամկետ ազատվեցի։ Բայց այս տարի էլ չնշեցի ծննդյան օրս։ Պատերազմող երկրի մեջ՝ այս մի հոբելյանս էլ թող այսպես անցնի։
Մինչեւ հաղթանակ, ամեն օր, կեսօրին՝ Սյունիքի մարզում գտվող Տաթեւի վանական համալիրի, Սիսիանի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ, Կապանի Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց, Գորիսի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ, Քաջարան գյուղի Սուրբ Հակոբ, Վերին Հանդի Սուրբ Աստվածածին, Մեղրիի Սուրբ Հովհաննես եկեղեցիների զանգերը 10 րոպե ղողանջում են։
Կապանի Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց եկեղեցի գնացի։ Զանգերի ղողանջի ներքո մոմ վառեցի առ Աստված՝ խնդրելով, որ հնարավորինս շուտ Հայոց աշխարհում խաղաղություն հաստատվի ու հաղթական զանգերը որպես կոչնակ հնչեն օդային տագնապի ազդանշանների փոխարեն, որ եկեղեցիների զանգակատների ուժգին ղողանջների ներքո հաղթանակած մեր զինվորները մտնեն իրենց օջախները, որ այլեւս հայոց վանքերի զանգերը որպես գուժկան չհնչեն ու ոչ մի զոհի չուղեկցեն հուշահամալիր․․․
Կարդացեք նաև
Իսկ խնդրեցի Բարձրյալից հենց այսօր, քանի որ համոզված եմ՝ ծննդյան օրվա մաղթանքն ու աղոթքը տեղ հասնում են։
Արմեն ԴԱՎԹՅԱՆ