«Հանուն Հանրապետության» կուսակցության հայտարարությունը
Արդեն չորրորդ շաբաթը շարունակվող պատերազմը մեզ ստիպել է մոբիլիզացնել մեր ուժերն ու ռեսուրսները ոչ միայն առաջնագծին, բանակին օգնելու համար, այլ նաև քաղաքական–դիվանագիտական դաշտում։ Մենք ապրում ենք ծանր, դժվարին ժամանակներ, որում կայացվել ու կայացվելու են կենսական, կարևորագույն որոշումներ և մենք ուղղակի իրավունք չունենք դույզն ինչ սխալվելու այդ որոշումներում։
Եվ եթե ռազմի դաշտում մեր որոշումն աներկբա է ու միարժեք՝ ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ, ապա նույն վճռականությունը մենք պետք է դրսևորենք նաև քաղաքական–դիվանագիտական որոշումների կայացման գործընթացում։ Հասկանալիորեն, այս պատերազմում բախվում ու հատվում են բազմաթիվ, տասնյակ աշխարհաքաղաքական շահեր ու ազդեցություններ, որոնք չեն կարող չանդրադառնալ պատերազմի դադարեցման ու դրան հաջորդելիք քաղաքական որոշումների, այդ թվում՝ մեր կողմից կայացվելիք քաղաքական որոշումների վրա։ Հետևաբար մենք արդեն այսօր պետք է սահմանենք այն հիմնական չափանիշները, կամ, ինչպես ընդունված է ասել՝ կարմիր գծերը, որոնք չենք հատելու որևէ որոշման կայացման պարագայում։ Ինչպես պատերազմից առաջ, այնպես էլ ու առավել ևս պատերազմական այս օրերին Հայաստանի ու Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության կողմից ամենաբարձր մակարդակով հայտարարվել է, որ այս պատերազմում մենք կռվում ենք հանուն Արցախի ժողովրդի գոյաբանական անվտանգության, որը հնարավոր չէ ապահովել առանց այդ նույն ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի։ Այսինքն՝ ամենաբարձր մակարդակով սահմանվել է, որ մեր կողմից հայտնվող պատրաստակամությունը՝ փոխզիջումների վերաբերյալ, չի կարող որևէ կերպ առնչվել Արցախի կարգավիճակին, ասել է թե, մեր կողմից այս կամ այն փոխզիջումը կարող է կայանալ միայն այն դեպքում, երբ հակառակ կողմը պատրաստ կլինի Արցախի կարգավիճակի ճանաչմանը։
Հենց դա է մեր՝ հայկական կողմի գլխավոր կարմիր գիծը, որը մենք որևէ կերպ չենք պատրաստվում ու որևէ պարագայում չպետք է հատենք։ Հենց այս առանցքը պետք է ընկած լինի այս օրերին ամենատարբեր մայրաքաղաքների, բարեկամ ու ոչ բարեկամ միջնորդների կողմից պաշտոնական կամ փորձագիտական և այլ խողովակներով մեզ առաջարկվող կարգավորման տարբերակների հանդեպ մեր վերաբերմունքի հիմքում։ Այո, մենք պատրաստ ենք փոխզիջումների, այո, այդ փոխզիջումների շարքում կարող են լինել նաև որոշակի տարածքային զիջումներ, բայց դրանք կարող են տեղի ունենալ միայն ու բացառապես այն դեպքում, եթե դրանց դիմաց կճանաչվի Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը։
Կարդացեք նաև
Սա ոչ թե առավելապաշտություն է, այլ պարզ, պրագմատիկ մոտեցում, որովհետև այս սկզբունքը՝ Արցախի կարգավիճակը շրջանցող կարգավորման որևէ տարբերակ լինելու է ոչ թե խաղաղության, այլ նորանոր պատերազմներ հարուցող ժամանակավոր, թվացյալ լուծում։ Ընդ որում, եթե նախկինում, մինչև այս պատերազմը թեկուզ տեսականորեն քննարկելի էր Արցախի կարգավիճակի հստակեցումը հետագայում, ապա այս պատերազմը ցույց տվեց, որ դա ուղղակի անթույլատրելի է՝ կարգավորման ցանկացած տարբերակ առաջին հերթին պետք է ապահովի Արցախի կարգավիճակի ճանաչումը և դրանից հետո միայն՝ այլ փոխզիջումներ, որովհետև ցանկացած այլ տարբերակ, որը Արցախի կարգավիճակի հարցը կթողնի ապագային, ուղղակի կդառնա նոր պատերազմի սնուցման աղբյուր։
Այսպիսով, Արցախի կարգավիճակը այն սահմանային կետն է, այն կարմիր գիծը, որը որևէ դեպքում չի կարող հատվել մեր կողմից։ Ընդ որում, այս հարցի շուրջ Հայաստանի ու Արցախի ներսում, քաղաքական ուժերի շրջանում կա կոնսենսուս, գրեթե բոլոր ուժերը՝ անկախ իրենց կարգավիճակից ու դիրքավորումներից հավատարիմ են այս սկզբունքին, ինչը հնարավորություն է տալիս Հայաստանի իշխանությանը՝ բանակցային գործընթացում հանդես գալու ավելի ամուր դիրքերից՝ ունենալով թիկունքի լիակատար աջակցությունը։
Մեր զինված ուժերը արդեն չորրորդ շաբաթը հերոսաբար մարտնչում են այն արդյունքի համար, որը մենք՝ քաղաքական գործիչներս, բայց առաջին հերթին գործող իշխանությունը պետք է արձանագրի դիվանագիտական ասպարեզում։ Իշխանությունը այդ նպատակին հասնելու համար ունի անհրաժեշտ ներքին ռեսուրսները՝ քաղաքական ուժերի զգալի մասի անվերապահ աջակցությունը, իսկ որոշ ուժերի առնվազն լոյալությունն ու չխանգարելու պատրաստակամությունը։ Հետևաբար մենք բանակցությունների պետք է գնանք այս ամուր դիրքերով՝ պատրաստ լինելով փոխզիջումների, բայց որևէ պարագայում չզիջելով, եթե դրա դիմաց չենք ստանալու համարժեք փոխհատուցում, այն է՝ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման ճանաչում։
Աստված պահապան Արցախ և Հայաստան աշխարհը
