«Մենք մեր հողի վրա ենք նստած…»
Ստեփանակերտի ապաստարանում պատսպարված հայուհի
Անտոհմ, արյունարբու, հիմար բայղուշներ, մի՞թե ձեզ թվում է, որ մեզանից գրավված մեր սուրբ եկեղեցիները մզկիթի վերածելով՝ կարծում եք, թե նամազ եք անում:
Ոչ, դուք նամազ չեք անում, դուք ծնկի եկած խոնարհվում եք մեր հին աստվածներին: Դուք բորենիների եք նման՝ ուրիշի շնորհքի հաշվին եք ապրում, քանի որ հոգեւոր հարստությունը ձեզ մոտ իսպառ բացակայում է: Դուք նույնիսկ այբուբեն չունեք, չկարողացաք ստեղծել՝ մի քիչ արաբերեն, մի քիչ պարսկերեն, մի քիչ կիրիլիցա, մի քիչ էլ լատիներեն:
Կարդացեք նաև
Արհեստական տառանշաններով դուք չեք կարող Շեքսպիր կարդալ, ձեզ անհաս է Դոստոեւսկին, Պուշկինն ու Լերմոնտովը: Դուք մտածել չգիտեք, ձեր այժմյան զբաղեցրած տարածքը մեր մտածողների երկիրն էր՝ Պետրոս Դուրյանի (20 տարեկան), Միսակ Մեծարենցի (22 տարեկան), Ռուբեն Սեւակի (30 տարեկան), Դանիել Վարուժանի (31 տարեկան) եւ այսպես անվերջ:
Դուք չունեք ու չէիք կարող ունենալ Կոմիտաս, Արմեն Տորյան, Բարսեղ Կանաչյան, Պետրոս Ադամյան, Վահրամ Փափազյան, Սիրանույշ, Մաթեւոս Զարիֆյան եւ այսպես անվերջ:
Չեք հասկանում, որ դուք ազգ չեք, դուք արհեստական կոնգլոմերատ եք, ուրիշների արյունի հաշվին ժողովուրդ անվանվող զանգված՝ ոհմակ:
Գոնե արաբերենից մի քիչ ավելին արտագրեիք, այդ լեզվի մեջ երաժշտություն կա, իսկ ձեր լեզուն ինչպիսի հնչյունավորմամբ էլ արտասանեք, ոռնոցային առոգանություն ունի: Ոչ, առոգանություն էլ չունի, հնչում է որպես ձայնային միապաղաղություն:
Ըստ հնչյունաբանական, քերականական եւ բառագիտական առանձնահատկությունների, աշխարհագրական ու պատմական չափանիշներով, մի քանի լեզուների տարբերակներից, կոնգլոմերատային հավաքածուի ձեւով կազմավորվել է ձեր լեզուն:
Հայերեն լեզվի արժեքի մասին ես չեմ ուզում ասել, միայն մեջբերում անեմ Ջորջ Գորդոն Բայրոնի կարծիքը. «Ես սովորեցի հայոց լեզու … հասկանալու համար, թե ինչպես եւ ինչ լեզվով էին խոսում աստվածները … որովհետեւ հայոց լեզուն աստվածների լեզուն է … եւ Հայաստանը աստվածների հայրենիքն է … եւ աստվածների տոհմը սերվել է Արարատյան դաշտից… »:
Եվ դուք վայրենի բորենիներ, 90 միլիոն բնակչությամբ (ներառյալ Լենինի տեսակետով կովկասյան թաթարներին՝ ադրբեջան) հարձակվել եք 2-3 միլիոն բնակչությամբ արիացի ազգի վրա ու հողեր եք պահանջում:
Իսկ մեր հողերը որիցդ պահանջենք՝ թուրքերից իրենց գրաված 800 հզ կմ2 մակերեսով, թե մեր պատմական Ուտիքի ու Արցախի 80հզ կմ2 մակերեսով տարածքը բիճ ազերիներից: Մեկ ապացույց եւս, որ անհագուրդ բորենի եք ուրիշի հաշվին ապրող: Դուք կազմահավաքվել եք մեր թվարկության XII-XIII դարերում, իսկ մենք այդ տարածքների տեր ու տիրականն ենք եղել, արդեն հինգ հազար տարի այդտեղ են մեր հանգուցյալները ննջել:
Բթամիտ ստահակներ, եթե այդ թվերից չէիք վախենում, ինչու Նախիջեւանի հազարավոր Խաչքարերը ջարդեցիք՝ ամբողջ աշխարհի «դեմոկրատ» անվանվող պետությունների սառած աչքի առաջ:
Ութ օր է, ինչ երկուսով կռիվ եք տալիս, բայց մեր 18-20 տարեկան տղերքը ջարդում են ձեզ՝ որպես ոտքի տակ ընկած մրջյուններ, որպես բարոյական օրենքներից զրկվածների ծնունդներ:
Տասնութ տարեկան հայ տղան, մենակ կանգնած վարձկանների ջոկատի դիմաց, հաղթում է: Զայրույթի ու հպարտության արտասունքներով զեկուցում է՝ «Հրամանը կատարված է, դիրքերը պահված են, թշնամին ոչնչացված է, պարոն գնդապետ»:
Քսան տարեկան շարքային հերոսը «Игла»-ով ոչնչացնում է թշնամու «Су-25» սովետական գրոհային երկու ինքնաթիռներ:
Երիտասարդ մայորը մենակ մի քանի ժամվա ընթացքում շարքից հանում է թշնամու 10 զրահատեխնիկա:
Քսան տարեկան շարքային զինվորը մեկ օրում խփում է թշնամու 9, թե 10 տանկ:
Եվ այսպես անվերջ մեր տղերքը ջարդում են ձեզ՝ բորենիներիդ ու ջարդելու են, քանի դեռ կաղկանձով, պոչներդ ոտքերիդ մեջ առած, չեք փախել մեր երկրից:
Ձեզ անընդհատ ջարդել են մեր ֆիդայի պապերը, մեր հայրերը, հիմա էլ մենք ենք կոտորելու, թե համարձակվեք մեր երկիրը գալ:
Մեզանից շան պես վախենում եք, տենդի մեջ եք ընկնում մեր սփյուռքի անունը լսելիս, իսկ գիտեք, որ այդ սփյուռքը «ստեղծել են» ձեր բարբարոս եւ արյունառուշտ նախնիները:
Վախեցեք, դողացեք, մենք խաղաղասեր, ստեղծագործող ազգ ենք՝ «թե չէ՝ այնպես կծեծենք, որ հիշեք ձեր հոր հարսանիք»: Հասկացաք, անհասկացողներ:
Միքայել ՀԱՄԱՄՉՅԱՆ
05.10.2020թ.
Երեւան
«Առավոտ» օրաթերթ
17.10.2020
