Նաիրա Զոհրաբյանը համոզված է, որ եթե պատերազմը տարածաշրջանի սահմանից դուրս գա, թափանվի պես գլորվելով մինչև Եվրոպա է հասնելու, ու եթե միջազգային հանրությունը դա չի հասկանում, շարունակում է «լղոզված» հայտարարություններով, մտահոգություններով ու կոչերով հանդես գալ, շատ դեպքերում անգամ կողմերի միջև հավասարության նշան է դնում, ահաբեկչական այդ «դագանակը» չոքելու է «միջազգային հանրություն» կոչվածի դռանը. «Կարևորում եմ, որ թե՛ Ռուսաստանը, թե՛ Ֆրանսիան հստակ արձանագրեցին, որ Արցախի դեմ Ադրբեջանի սանձազերծած պատերազմում վարձկան-ահաբեկիչների ներգրավումը թուրքական ձեռագիր է: Սակայն միայն արձանագրելը բավարար չէ: Եթե ՆԱՏՕ-ն չի բռնում իր անդամ Թուրքիայի ձեռքը, այդ «ուղտը» կարող է Եվրոպայի շեմին էլ չոքել: Կասկած անգամ չունեմ, որ Թուրքիայի ուղղակի հրահանգն էր, որ Ադրբեջանը խախտի Ռուսաստանի անմիջական մասնակցությամբ ձեռք բերված հումանիտար հրադադարի ռեժիմը: Այս հանգամանքը նույնպես աշխարհին ու սթափ հանրությանը մտածելու լուրջ առիթ պետք է տա, որովհետև Թուրքիան արդեն ահաբեկչական պետություն է»:
«Ինչո՞ւ Եվրոպային ձեռնտու չէ ուղիղ ու հասցեական հայտարարություններ անելը»։ Այս հարցին ԱԺ մարդու իրավունքների հանձնաժողովի նախագահն այսպես արձագանքեց. «Յուրաքանչյուր պետություն իր շահն ունի, ու որքան էլ ամեն մեկը հասկանում է՝ ինչ է կատարվում, առաջնորդվում է այդ պահին իրեն ձեռնտու քաղաքական ու տնտեսական մոտեցմամբ: Եվրոպական մի շարք երկրներ այս պահին շահ ունեն թե՛ Թուրքիայից, թե՛ Ադրբեջանից, բայց պետք է նաև հասկանան, որ ինչքան էլ կարևոր լինեն տնտեսական ու քաղաքական շահերը, լռությամբ ոտնահարում են բոլոր այն արժեքները, որոնք ամրագրված են իրենց իսկ սահմանադրություններում։ Եթե այսօր հումանիտար այս ճգնաժամն Արցախում է, երաշխիք չկա, որ վաղը-մյուս օրը Եվրոպայում չի լինելու: Հետևաբար, ամեն մի երկիր, որ այս կամ այն թելով՝ տնտեսական շահից մինչև քաղաքականություն, կապված է Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի հետ, պետք է հասկանա՝ սա մարդեղենության, մարդ մնալու ու գոյաբանության հարց է»:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
