Մեր բանակն այսօր միայնակ դիմակայում է մահ սփռող երկգլխանի ոսոխին, բայց ի՞նչ գնով։ Յուրաքանչուր հայ զինվորի կյանք մեզ համար չափազանց թանկ է, մենք վարձկան չունենք, որ «թնդանոթի միս» դարձնենք, և այս օրերի ոգևորությունն էլ պիտի պահել՝ սթափությունը չկորցնելով։ Պետք չէ ժամանակից շուտ հաղթանակ տոնել, երբ ռազմի դաշտում զինվորը կյանքի գնով հետ է շպրտում ոսոխին։ Այո, հաղթելու ենք, բայց ժամանակից շուտ պետք չէ բթացնել զգոնությունը։
Այս օրերին շատերը, հատկապես վիրտուալ տարածքում, անհարկի էյֆորիայի գիրկն են ընկել, մինչդեռ իրական հայրենասիրությունն ու հերոսությունը ճոռոմ, ճռճռան բառերը չեն, այլ կոնկրետ գործերը։ Երևանի սրտում՝ համակարգչի առաջ նստած, բարձրագոչ հայտարարություններ անելուց հեշտ բան չկա, դրանով թշնամուն չես զարմացնի. մեզ այսօր հավասարակշռված, խելամիտ, ոգեկոչող խոսք է պետք, մնացածը ռազմական ղեկավարության հայտարարությունների տիրույթում է, որը բոլորից լավ գիտի, թե յուրաքանչյուր գործողության հետևում քանի մարդկային կյանք է։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
