«Սեւ հովազ» ջոկատը, որը դեռեւս 89 թվականին էր ձեւավորվել, երեկվանից կամավորների է հավաքագրում՝ Արցախ մեկնելու համար: Ջոկատի հրամանատար, ԱԺ նախկին պատգամավոր Ռուստամ Գասպարյանն ասում է, որ տղաները վաղուց հավաքված կանգնած են: «Հրամանի էինք սպասում, Աստծուն փառք, առիթը եղավ գնալու»,- նշեց հրամանատարը: Նրան «բարի ճանապարհ» ու «հաղթանակ» մաղթելուց առաջ հասցրինք մի քանի հարց տալ:
– Երեկվանից հավաքագրում է ընթանում: Շատերը ծանուցագրեր են ստանում: Արդյոք ճի՞շտ է այսքան շատ մարդ, 20 տարեկան երիտասարդների հավաքելը, 90-ականները չեն, չէ՞:
– Ես չգիտեմ՝ շատ մարդ ում են հավաքել, բայց եթե առաջնահերթ փորձառու, կռված տղաները գնային, ճիշտ կլիներ, նոր ընթացքում «Մոբ» (զորահավաք) հայտարարեին։
– Ինչպե՞ս եք գնահատում զորակոչի ընթացքը: Մի քիչ ոնց որ թե հստակ չէ՝ ով է սկզբում գնում, ինչ կարգով:
Կարդացեք նաև
– Հենց խնդիրը դա է։ Երեկ մենք, հենց սկսվեց, անմիջապես մի երկու ժամ հետո բոլոր տղաներին հավաքել էինք, կազմը պատրաստ՝ սպասում էինք: Ոչ միայն մենք, կապի մեջ եմ եղել նաեւ մնացած բոլոր հրամանատարների հետ: Նրանք էլ էդ վիճակում էին, ու մեր կարիքն էլ կար: Դիրքերում մենք կապեր ունենք տղերքի հետ ու իմացանք, որ մեր կարիքը խիստ կար այդ պահին: Կարծում եմ, որ եթե առաջնահերթ մենք դուրս գայինք, պահը չկորցնեին, մեր գնալը ստեղից կարգավորեին, հաստատ էսքան կորուստներ չէինք ունենա՝ դիրքային ու մարդկային։
– Այսինքն, կարծում եք, որ օպերատիվությունն այնքա՞ն էլ չի պահպանվել:
– Ես չգիտեմ, գուցե բանակի ղեկավարությունն ուրիշ պլան, ծրագիր ուներ եւ այսպես նպատակահարմար գտավ, բայց դա իմ կարծիքն է՝ որ առաջնահերթ դուրս գայինք, դա ավելի ճիշտ կլիներ, որ մենք մեր տղաների կողքին լինեինք: Ես համոզված եմ, որ այսքան կորուստ մենք չէինք ունենա այդ դեպքում:
Սյուզան Սիմոնյան
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում:
