Այն աննախադեպ ազգային համախմբումը, որ պատերազմական իրավիճակներում տեղի է ունենում Հայաստանում, ամեն անգամ զարմացնում է ու ոգևորում։ Արագ բռունցքվելու այս կարողությունն ամենաթանկ բանն է, որն ի զորու է փշրելու ցանկացած պատնեշ։ Ադրբեջանն ամեն անգամ պարտվում ու ձախողվում է ոչ այն պատճառով, որ գերժամանակակից ռազմատեխնիկան չի կարողանում ճիշտ գործի դնել, չունի բավարար սպառազինություն, մարդկային ռեսուրս, այլ հենց այն պատճառով, որ նրա բանակում շատ են վարձկանները, սեփական զինվորն էլ ունակ չէ հերոսության։ Իսկ մենք ազգովին ենք պատերազմ մղում, առաջնագծում կանգնած մեր զինվորը պատրաստ է ինքնազոհության, հերոսության, որովհետև սեփական հողն է պաշտպանում։ Սա է մեր և թշնամու տարբերությունը։
Սակայն մենք էլ վատ սովորություն ունենք, խաղաղ պայմաններում այդ ներուժը չենք կարողանում ճիշտ ուղղորդել, փոշիացնում ու մսխում ենք միասնականությունը, ամեն օր մի կուսակցություն ու քաղաքական միավոր ենք ստեղծում, ինչ է թե մեր ճիշտն առաջ տանենք, մենք լինենք կենտրոնում։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
