Նախօրեին հայտնի դարձավ Արմավիրի մարզում սահմռկեցուցիչ դեպքի մասին: Կեղծ օղու թունավորումից մահացել է մոտ մեկ տասնյակ մարդ:
Ընդ որում, այդ օղին վաճառվել է մոտ երեք տասնյակ տարբեր քաղաքացիների: Ողբերգական այդ միջադեպը շատ ավելի խորքային թե՛ համակեցության, թե՛ մշակութաբանական խնդիր է: Հայաստանում երբ խոսվում է ազգային անվտանգության մասին, առաջին հերթին և գլխավորապես նկատի են առնվում արտաքին սպառնալիքներ ու ռիսկեր, դրանց հակազդելու քայլեր և միջոցառումներ:
Մինչդեռ, ազգային անվտանգությունն ունի նաև ներքին խորքային բաղադրիչներ, երբ, օրինակ, որևէ մեկը կարող է թույնը վաճառել օղու տեղ, և գտնվեն դրա գնորդներ: Մինչդեռ այդ իրողությունը գալիս է նրանից, որ շատ տարածված մշակույթ է տանն օղի թորելն ու վաճառելը, առանց որևէ վերահսկողության: Եթե փորձ արվի վերահսկողական միջամտություն իրականացնել՝ ելնելով հանրային առողջությունից, ապա հաջորդ օրը, հավանաբար, կառավարության դիմաց կհավաքվեն մի քանի տասնյակ կամ հարյուր ցուցարարներ, կմիանան քաղաքական ուժեր ու կբարձրաձայնեն, որ կառավարությունը մարդկանց թույլ չի տալիս գոնե տանն օղի թորել և սոցիալական հոգս հոգալ:
Ազգային անվտանգության խորքային բաղադրիչների վրա թքած ունենալու մշակույթն է, որ Հայաստանի ավտոճանապարհները վերածվել են մահաբեր մարտադաշտի՝ ողբերգական դեպքերի բարձր վիճակագրությամբ:
Կարդացեք նաև
Անվտանգության մշակույթը պետք է սկսի կենցաղից և ավարտվի սահմանին, որպեսզի անվտանգային ցիկլը լինի ամբողջական: Այլապես, մենք բավականին ծանր ենք ապրում գեթ մեկ զինվորի մահ և անմիջապես խոսում անվտանգությունից, բայց ենթագիտակցորեն անցկացնում ենք թունավոր օղուց իննը մարդու մահը: Ցիկլը պետք է ձևավորվի, մարդկային կյանքը պետք է հռչակվի անվտանգության համակողմանի և աներկբա ուշադրության առարկա և շահառու:
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
