Այսօր Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության դատարանի Ավան- Նոր Նորք նստավայրում նշանակված է նոր կորոնավիրուսի համավարակի դեմ պայքարը տապալելու փաստի առիթով քրեական գործ հարուցելու նպատակով Արթուր Ղազինյանի կողմից ներկայացված հաղորդումը ՀՔԾ կողմից մերժումը վերացնելու նպատակով դատարան ներկայացված բողոքի առաջին դատական նիստը։
Արթուր Ղազինյանի կողմից Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան ներկայացված բողոքի տեքստը՝ կապված ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության կողմից քրեական գործ հարուցելը մերժելու և դրա դեմ բերված բողոքը մերժելու մասին ՀՀ գլխավոր դատախազության որոշումը բողոքարկելու վերաբերյալ.
Երևան քաղաքի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանին
քաղաքացի Արթուր Գագիկի Ղազինյանից
ք.Երևան, Սևքարեցի Սաքոյի փող., տուն 85
Բ Ո Ղ Ո Ք
Կարդացեք նաև
քրեական գործ հարուցելը մերժելու մասին՝ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության 29․06․2020թ․ որոշման և դրա առթիվ բերված բողոքը մերժելու մասին ՀՀ գլխավոր դատախազության 14.07.2020թ. որոշման դեմ
2020թ. հունիսի 12-ին հանցագործության մասին հաղորդում եմ ներկայացրել ՀՀ գլխավոր դատախազին և հատուկ քննչական ծառայության պետին, որի հիման վրա ՀՀ ՀՔԾ ընդհանուր բնույթի հանցագործությունների քննության վարչության պետի տեղակալ Դ.Կոստանդյանը նախապատրաստել է նյութեր և 13.07.2020թ. որոշում է կայացրել հանցադեպի բացակայության հիմքով քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին:
Հիշյալ որոշումը բողոքարկվել է վերադաս դատախազին, ում 14.07.2020թ. որոշմամբ բողոքը մերժվել է և հաստատվել է Դ.Կոստանդյանի որոշման օրինականությունը:
Գտնում եմ, որ հաղորդմանս հիման վրա նյութերի նախապատրաստումը կատարվել է թերի, առանց անհրաժեշտ ջանասիրության, և Դ.Կոստանդյանի որոշումը, ինչպես նաև դրա դեմ բերված բողոքը մերժելու մասին վերադաս դատախազի որոշումը անհիմն են, չեն բխում հաղորդման մեջ հիշատակված փաստերից և հիմնավորումներից, որպիսի պայմաններում ենթակա են վերացման հետևյալ պատճառաբանությամբ.
Այսպես, նյութերի նախապատրաստմամբ քննիչի կողմից չեն պարզվել քրեական գործ հարուցելու համար հիմք հանդիսացող հանգամանքների առկայությունը կամ դրանց բացակայությունը, ըստ էության, վարույթն իրականացնող մարմինը բավարարվել է ընդամենը մեկ անձից բացատրություն վերցնելով, որևէ կերպով հաշվի չի առել հաղորդմանս և բացատրությանս մեջ ներկայացված բազմաթիվ փաստերն ու փաստարկները, և նյութերին մի քանի փաստաթուղթ կցելով՝ հանգել է անհիմն հետևության, թե իբրև «ձեռք չեն բերվել բավարար փաստական տվյալներ» հանցագործության կատարման վերաբերյալ։ Քննիչի այդ եզրահանգումն ու որոշմամբ արտահայտած հետևությունները հիմնազուրկ են և չփաստարկված, իսկ առանձին դեպքերում հակասում են իր իսկ որոշման մեջ նշված փաստական հանգամանքներին։
Դ.Կոստանդյանի պնդմամբ՝ նոր կորոնավիրուսի համաճարակի կանխարգելմանն ու դրա դեմ տարվող պայքարին ուղղված ՀՀ կառավարության և առանձին պաշտոնատար անձանց գործողություններն եղել են համաչափ ու համարժեք, մասնավորապես, ըստ քննիչի՝ «ՀՀ առողջապահության նախարարության և պատասխանատու պաշտոնատար անձանց կողմից իրականացված գործողությունների բնույթը կապված է եղել համավարակի տարածման տեմպերից և կոնկրետ միջոցառումներ են իրականացվել՝ ըստ իրավիճակի, ողջ ընթացքում իրավասու մարմինները սերտ համագործակցել են Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության (այսուհետ՝ ԱՀԿ) հետ, ՀՀ առողջապահության նախարարի կամ ոլորտի այլ պատասխանատու պաշտոնատար անձի կողմից արված հայտարարությունները չեն հակասել ԱՀԿ-ի պաշտոնական, խորհրդատվական բնույթ կրող դիրքորոշմանը»։
Դ.Կոստանդյանն իր այս պնդումը «հիմնավորել է» ՀՀ առողջապահության նախարարի տեղակալ Ա.Սմբատյանի բացատրությունով, որում վերջինս ընդամենը թվարկել է այն գործողություններն ու միջոցառումները, որոնք ՀՀ կառավարության և առողջապահության նախարարության կողմից ձեռնարկվել են ՀՀ-ում արդեն իսկ տարածում ստացած կորոնավիրուսի համաճարակի դեմ։ Մինչ դեռ, նույն Ա.Սմբատյանի բացատրությունից հետևում է, որ ԱՀԿ-ից 2020թ. հունվարի 31-ին ՀՀ առողջապահության նախարարությունում ստացված՝ կորոնավիրուսի բռնկումը որպես միջազգային նշանակության արտակարգ իրավիճակ ճանաչելու վերաբերյալ ահազանգից հետո, ՀՀ-ի պատասխանատու պաշտոնյաները բավարարվել են միայն ՊՇՌ-թեստերի ձեռք բերմամբ, չձեռնարկելով ոչ մի այլ կանխարգելիչ միջոցառում, մասնավորապես՝ բնակչությանը չեն տեղեկացրել կյանքին և առողջությանը սպառնացող համավարակի իրական վտանգավորության և այլ երկրներից դրա ներթափանցման հնարավոր ռիսկի մասին։
Բացի փոխնախարարի բացատրության, քննիչը որպես «հիմնավորում» ներկայացրել է ԱՀԿ-ի գլխավոր տնօրենի՝ 2020թ. հունվարի 30-ի և 31-ի պաշտոնական հայտարարությունները։ Սակայն, միևնույն ժամանակ, եթե քննիչը իրականում գործեր տվյալների լրիվ, բազմակողմանի և օբյեկտիվ հետազոտության սկզբունքին համահունչ և ցուցաբերեր բավարար ջանասիրություն, և, ըստ իս, կաշկանդված չլիներ գործող իշխանության ապօրինությունների կոծկմամբ և շահերի պաշտպանմամբ, ապա ակնհայտ է, որ պարտավոր էր ուսումնասիրել նաև ԱՀԿ-ի գլխավոր տնօրենի հետագա հայտարարությունները, որոնք զետեղված են ԱՀԿ-ի պաշտոնական www.who.int, կայքէջում:
Մասնավորապես․
մեջբերում 23.02.2020.թ. հաղորդագրությունից. За пределами Китая в настоящее время зарегистрированы 2 074 случая заболевания в 28 странах и 23 случая со смертельным исходом.
Глубоко беспокоит неожиданное увеличение числа случаев в Италии, Исламской Республике Иран и Республике Корея.
В настоящее время необходимо, чтобы все страны, общины, семьи и каждый человек в отдельности сосредоточили внимание на приготовлениях.
մեջբերում 25.02.2020.թ. հաղորդագրությունից. Связанные с Ираном случаи уже выявлены в Бахрейне, Ираке, Кувейте и Омане.
Поймите меня правильно: я не преуменьшаю серьезность ситуации и вероятность ее превращения в пандемию, поскольку такая вероятность существует. Нужно готовиться к любому развитию событий.
данный вирус способен вызвать пандемию, и ВОЗ предоставляет каждой стране инструменты, позволяющие к этому подготовиться.
Главной задачей всех стран, где имеются случаи заболевания, является сдерживание вируса. Я вам уже назвал список из девяти стран, в которых за две недели не зарегистрировано ни одного случая. В этом и заключается наша задача: попытаться локализовать инфекцию.
Одновременно все страны, независимо от наличия в них случаев заболевания, должны готовиться к возможной пандемии
մեջբերում 27.02.2020.թ. հաղորդագրությունից. Известно, что в настоящее время предметом нашей крайней обеспокоенности является положение дел за пределами Китая.
За пределами Китая на данный момент выявлены 3474 случая в 44 странах и 54 случая со смертельным исходом.
Настал решающий момент.
За последние два дня число новых случаев, зарегистрированных за пределами Китая, превысило число случаев в Китае.
Кроме того, в течение последних 24 часов следующие семь стран сообщили о первых зарегистрированных в них случаях: Бразилия, Грузия, Греция, Северная Македония, Норвегия, Пакистан и Румыния.
Хочу сказать каждой из этих стран: это ваше окно возможностей.
Если вы срочно примите самые решительные меры, вы сможете сдержать распространение вируса. В ваших силах предотвратить заражение людей. В ваших силах спасти жизни. Мой совет: действовать незамедлительно.
Эпидемии в Исламской Республике Иран, Италии и Республике Корея стали наглядным свидетельством пагубности этого вируса.
Тем не менее, налицо отличия этого вируса от вируса гриппа. При условии принятия правильных мер его распространение можно сдержать.
По этой причине мы выступаем за комплексный подход. В каждом государстве должна быть обеспечена готовность к возникновению первого случая заболевания, первой группы случаев, первых признаков передачи инфекции на уровне общин, а также готовность к борьбе с устойчивой передачей инфекции среди местного населения. Подготовка к каждому из этих сценариев развития событий должна вестись одновременно.
Ни одна страна мира не должна пребывать в уверенности, что у нее не будет ни одного случая заболевания. Было бы в буквальном смысле слова фатальной ошибкой так считать.
Для вирусной инфекции не существует границ. Она не делает различий по расовой или этнической принадлежности.
Важно не ограничиваться профилактикой завоза инфекции из других стран. Важно быть готовыми к возникновению собственных случаев заболевания.
В каждой стране сегодня пришло время задаться важными вопросами.
Получает ли население надлежащую информацию? Известны ли населению симптомы болезни?
Поддержит ли местное население меры, принятые на государственном уровне для борьбы со вспышкой инфекции?
Министры здравоохранения всех государств должны иметь ответы на эти вопросы уже сегодня.
От этих ответов будет зависеть, какое количество новых случаев будет зафиксировано в каждой стране в ближайшие дни и недели: один или сто.
Если, по крайней мере, один из ответов является отрицательным, в стране существует пробел, которым воспользуется вирус.
Даже развитые страны могут быть неприятно удивлены.
Вновь хочу подчеркнуть, что данный вирус обладает пандемическим потенциалом, и ВОЗ стремится снабдить все страны необходимым инструментарием для обеспечения надлежащего уровня готовности.
Хочу подчеркнуть, что сейчас не время для смятения. Пришло время безотлагательных мер, чтобы предотвратить распространение инфекций и спасти жизни.
Главное сейчас — хладнокровно и рационально действовать в борьбе с этим очень опасным вирусом.
մեջբերում 28.02.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Из Италии были завезены 24 случая в 14 стран, и из Ирана — 97 случаев в 11 стран.
Очевидную обеспокоенность вызывает неуклонный рост в последние дни числа случаев заболевания, а также количества стран, затронутых заболеванием.
За ходом событий непрерывно следят наши эпидемиологи, и к настоящему моменту мы повысили оценку риска распространения и риска последствий COVID19 до очень высокого на глобальном уровне.
Ключ к сдерживанию распространения вируса — разорвать цепь передачи.
Вчера я уже говорил о мерах, которые необходимо принять на уровне стран в рамках подготовки к появлению случаев заболевания и профилактики дальнейшей передачи.
Помимо большого объема информации в докладе представлены 22 рекомендации для КНР, для стран как затронутых, так и не затронутых заболеванием, а также для международного сообщества и широкой общественности. В докладе содержится призыв к странам повышать осведомленность местного населения, усиливать эпиднадзор, обеспечивать выявление, изоляцию и оказание помощи во всех случаях заболевания, устанавливать анамнез всех контактов и принимать всеобъемлющие меры на уровне правительства и общества, не ограничиваясь усилиями только министерств здравоохранения.
մեջբերում 01.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
В течение последних 24 часов количество случаев, зарегистрированных за пределами Китая, было почти в 9 раз больше, чем в Китае.
Наибольшую обеспокоенность вызывают эпидемии в Республике Корея, Италии, Иране и Японии.
Хочу также сообщить, что сегодня во второй половине дня в Иран прибыла группа сотрудников ВОЗ, которая доставила необходимые материалы и окажет помощь правительству в принятии ответных мер.
Знание и понимание эпидемии – первый шаг к победе над ней.
Ситуация в Корее также еще раз показывает, что мы имеем дело с особым вирусом, обладающим уникальными характеристиками. Это не вирус гриппа.
Мы имеем дело с нечто новым. Мы впервые столкнулись с респираторным патогеном, который может передаваться от человека к человеку, но в то же время при принятии надлежащих мер его передача может быть ограничена.
Если бы это была эпидемия гриппа, мы ожидали бы увидеть к настоящему времени широкую передачу от человека к человеку по всему миру, и попытки замедлить или сдержать распространение инфекции были бы невозможны.
Но сдерживаниеCOVID-19 возможно и должно оставаться главным приоритетом для всех стран.
Принимая быстрые решительные меры, страны могут остановить передачу вируса и спасти человеческие жизни.
մեջբերում 03.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Еще 12 стран сообщили о первых зарегистрированных в них случаях заболевания, и теперь по одному случаю имеется в 21 стране.
От того, какие меры примут сегодня страны, впервые затронутые распространением инфекции, зависит дальнейшая статистика: ограничится ли ситуация единичными фактами заболевания или возникнут целые кластеры.
Этот вирус не идентичен вирусам ТОРС, БВРС или гриппа. Это самостоятельный вид вируса с особыми характеристиками, между вирусами, вызывающими COVID19 и грипп, есть важные различия.
COVID>19 поражает человека сильнее, чем сезонный грипп. У многих людей в мире сформирован иммунитет к различным штаммам вируса сезонного гриппа, но вирус, вызывающий COVID19, для нас нов, и иммунитет не выработан ни у кого. Это означает, что к инфекции восприимчиво большее количество людей, причем у некоторых заболевание будет протекать в тяжелой форме.
В глобальном масштабе смертность от COVID19 составляет порядка 3,4% от общего числа зарегистрированных случаев. В то же время, смертность от сезонного гриппа, как правило, составляет менее 1% от числа заболевших.
для профилактики и лечения сезонного гриппа у нас имеются вакцины и лекарственные препараты, тогда как вакцин или специфического лекарственного средства от COVID19 нет.
Наконец, в случае сезонного гриппа у нас нет задачи сдержать его распространение: это попросту невозможно. Но можно сдержать распространение COVID19. При сезонном гриппе не ведется отслеживания контактов, тогда как в случае COVID19 странам необходимо это делать, так как данная мера будет способствовать профилактике случаев заражения и спасет жизни. Успешное сдерживание — это осязаемая действительность.
Резюмируя сказанное, интенсивность передачи COVID19 ниже, чем гриппа, люди без симптомов заболевания, повидимому, не занимают важного места в цепях передачи вируса, патологический процесс при этом заболевании более выражен, чем при гриппе, в настоящее время не разработано вакцин или лекарственных препаратов, и распространение инфекции можно сдержать, в связи с чем мы должны сделать все возможное для сдерживания. Поэтому ВОЗ выступает за комплексный подход.
В силу этих отличий нельзя лечить COVID19 точно таким же образом, как грипп.
մեջբերում 04.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Как вам известно, ВОЗ повысила глобальную оценку риска распространения COVID-19 и ее влияния на здоровье населения до наиболее высокого уровня.
Как я уже говорил, этот вирус чреват серьезными последствиями для здоровья населения, экономики, социальной сферы и политики.
Принятие решительных мер на ранних этапах позволяет странам остановить передачу вируса и спасти жизни людей.
Некоторые страны столкнулись с быстрым распространением эпидемии и признаками передачи вируса среди населения.
մեջբերում 05.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Распространение сведений, которые могут развеять слухи и домыслы, является важным элементом борьбы с вирусом. Мы возлагаем надежду на вас, стремясь к тому, чтобы люди получали точную информацию об угрозе и о том, как защитить себя и других.
Распространение эпидемии можно сдержать, но только посредством коллективного скоординированного комплексного подхода с участием всего механизма государственного управления.
Мы призываем каждую страну к незамедлительным масштабным последовательным и решительным действиям.
В то же время эпидемия несет в себе угрозу для всех стран, как богатых, так и бедных. Как уже говорилось, даже в странах с высоким уровнем дохода могут быть неожиданности. Решение проблемы заключается в действенной готовности.
Мы обеспокоены тем, что ряд стран либо не воспринимают данную угрозу достаточно серьезно, либо решили, что они не в силах что-либо предпринять.
Вызывает обеспокоенность то, что в ряде стран уровень политической приверженности и действия, демонстрирующие данную приверженность, не соразмерны масштабу угрозы.
Объявленная тревога — не учебная.
Сейчас не время для поиска оправданий.
Наступило время мобилизовать все силы.
Необходимо ввести в действие планы реагирования при чрезвычайной ситуации, подключив к работе все органы правительства.
Необходимо провести информационно-разъяснительную работу с населением, чтобы люди знали симптомы заболевания и как защитить от него себя и окружающих.
Хотя COVID-19 представляет собой текущую серьезную угрозу, крайне важно, чтобы страны не упустили эту возможность усилить свои системы готовности.
Люди встревожены, мы знаем об их обеспокоенности и понимаем ее.
Сегодня ВОЗ начала новую кампанию в социальных сетях под названием «BeReadyforCOVID-19» (Будьте готовы к COVID-19), которая призывает людей к соблюдению мер безопасности, сохранению спокойствия и поддержанию уровня собственной информированности.
Мы имеем дело с серьезным заболеванием.
Каждый из нас отвечает за то, чтобы снизить собственный риск заражения, а в случае заражения – снизить его для окружающих.
Мы столкнулись с угрозой, и это угроза не только для отдельных людей или стран.
В настоящее время в мире зарегистрировано 98 023 случая COVID19, включая 3380 случаев со смертельным исходом.
Число подтвержденных случаев приближается к 100 000.
В условиях роста заболеваемости мы попрежнему рекомендуем всем странам придавать наивысший приоритет мерам по сдерживанию распространения инфекции.
Препятствуя распространению эпидемии, мы приближаем день, когда появятся вакцины и лекарственные препараты, которые, в свою очередь, помогут предотвращать новые случаи инфекции и спасать жизни.
մեջբերում 09.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Разные страны мира затронуты поразному, что требует адресных ответных мер.
Речь идет не о том, чтобы выбирать между мерами по сдерживанию заболевания и по смягчению его последствий – это ошибочное противопоставление. Необходимы и то, и другое.
Цель для всех стран одинакова: остановить передачу инфекции и предотвратить распространение вируса.
Требуются меры профилактики передачи инфекции в рамках местных общин, чтобы уменьшить масштабы эпидемии до отдельных контролируемых кластеров.
Основные составляющие ответных мер одинаковы для всех стран:
механизмы реагирования на чрезвычайные ситуации;
информирование о рисках и взаимодействие с населением;
меры общественного здравоохранения, такие как гигиена рук, «респираторный этикет» и соблюдение безопасной дистанции между людьми;
Об эффективности этих мер свидетельствуют примеры многих стран.
մեջբերում 11.03.2020.թ. հաղորդագրությունից. ВОЗ круглосуточно оценивает ситуацию со вспышкой заболевания, и мы глубоко обеспокоены как тревожными уровнями распространения и сложности случаев заболевания, так и тревожными уровнями бездействия.
Поэтому мы делаем вывод, что распространение COVID-19 можно охарактеризовать как пандемию.
Пандемия – не то слово, которое можно использовать легкомысленно или небрежно.
Мы никогда не видели пандемии, вызванной коронавирусом. Это первая пандемия, причиной которой послужил коронавирус.
Мы также никогда не видели пандемии, которую в то же время можно взять под контроль.
Мы ежедневно призываем страны предпринять срочные решительные действия.
Мы громко и четко бьем в набат.
Мы постоянно громко и четко говорим, что все страны все еще имеют возможность существенно изменить ход распространения пандемии.
При условии обеспечения выявления, диагностики, лечения и изоляции пациентов, установления наблюдения за всеми контактными лицами и мобилизации всех сил для проведения противоэпидемических мероприятий, страны, на территории которых зарегистрировано небольшое число случаев заболевания, смогут не допустить возникновения эпидемиологических кластеров, которые в свою очередь могут привести к циркуляции вируса среди населения.
С самого начала я говорю о необходимости реализации в странах подхода, основанного на вовлечении всех секторов государственной власти и всего общества и построенного вокруг комплексной стратегии, направленной на предотвращение распространения инфекции, спасение жизней и снижение негативных последствий заболевания.
Вкратце, это можно представить в виде четырех основных задач.
Во-первых, принятие мер по обеспечению готовности.
Во-вторых, выявление больных, оказание им помощи и лечения.
В-третьих, предупреждение дальнейшего распространения инфекции.
Я напоминаю всем странам, что мы призываем активировать и расширить сферу применения механизмов реагирования на чрезвычайные ситуации.
Распространяйте среди населения информацию о рисках и о профилактических мерах – об этом должен знать каждый.
մեջբերում 12.03.2020.թ. հաղորդագրությունից.
Как известно, вчера я заявил о том, что вспышку инфекции COVID19 в глобальном масштабе можно охарактеризовать как пандемию.
Нам было нелегко принять это решение.
Мы охарактеризовали ситуацию таким образом по следующим двум основным причинам: вопервых, в силу темпов и масштаба распространения инфекции.
К настоящему моменту в ВОЗ поступили сообщения о почти 125 000 случаев в 118 странах и территориях. За последние две недели число случаев заболевания за пределами Китая увеличилось почти в 13 раз, а число затронутых распространением вируса стран возросло почти втрое.
Вовторых, потому что некоторые страны, к прискорбию, демонстрируют явно недостаточную политическую волю для того, чтобы взять данную угрозу под контроль, несмотря на наши частые предостережения.
Хочу внести ясность: характеристика текущей ситуации как пандемии не означает, что страны должны сдаться. Вывод о том, что странам необходимо перейти от сдерживания распространения инфекции к попыткам уменьшить ее последствия является ошибочным и опасным.
Мы призываем страны к реализации стратегии, в основе которой лежат следующие четыре задачи:
Во-первых, принятие мер по обеспечению готовности.
Во-вторых, выявление больных, профилактика и лечение.
В-третьих, предупреждение и прекращение дальнейшего распространения инфекции.
Мы столкнулись с новым вирусом и новой ситуацией. Мы все приобретаем опыт и должны изыскать новые пути предотвращения инфекций, спасения жизней и снижения ущерба от инфекций.
/ԱՀԿ-ի հայտարարություններից մեջբերումները ռուսերենից հայերեն չեն թարգմանվել՝ հաշվի առնելով նեղ մասնագիտական տերմինների թարգմանության ընթացքում բովանդակության հնարավոր աղավաղման ռիսկը, վստահ եմ, որ դատարանն ամբողջությամբ կհասկանա հայտարարությունների բնույթն ու էությունը, իսկ դրանք թարգմանելու անհրաժեշտության դեպքում պատրաստ եմ ամբողջությամբ հոգալ նյութական ծախսերը՝ դատարանի վստահությունը վայելող ցանկացած թարգմանչական կազմակերպությունում։/
Հարկ է նշել, որ ԱՀԿ-ի տնօրենի մեջբերումները վերաբերել են հենց այն նույն ժամանակահատվածին, երբ ՀՀ-ում իշխող քաղաքական ուժի առանձին բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց կողմից անընդմեջ և ակտիվորեն տարածվում էր նոր կորոնավիրուսի վտանգավորության նվազեցման, հասարակ սեզոնային գրիպի հետ նմանեցման, մահաբերության աստիճանի հավասարեցման, պրիմիտիվ բուժման եղանակների վերաբերյալ՝ իրականությանը չհամապատասխանող և աղավաղված տեղեկատվությունը:
Մասնավորապես. ՀՀ առողջապահության նախարար Ա․ Թորոսյանը, ով Facebook հարթակում ունի շուրջ 220․000 հետևորդ, ս․թ․փետրվարի 23-ի առավոտյան, Facebook–յան ուղիղ եթերով դիմելով բնակչությանը հայտնել է հետևյալ տեղեկատվությունը, ավելի ճիշտ՝ ապատեղեկատվությունը․ (տեսագրությունը զետեղված է Ա․Թորոսյանի Facebook–յան պաշտոնեական կայքէջում)։
/5։25-ից սկսած/ ․․․«Կորոնավիրուսը ավելի վտանգավոր չէ, քան սովորական սեզոնային գրիպը։ Սա, իհարկե, չի նշանակում որ մենք և ամբողջ առողջապահական հանրույթը չպետք է պայքարի նոր վիրուսների դեմ, բայց դրա հետ մեկտեղ զուգահեռ պետք է ճիշտ ինֆորմացիոն քաղաքականություն տարվի, որ մարդիկ հասկանան, որ սա մեր, երբեմն, երիտասարդ ժամանակ հոլիվուդյան ծանր կինոների մեջ երևացող համաճարակը չէ․․․։ Նոր կորոնավիրուսի մահացության աստիճանը կազմում է 1-4 %, որը մոտավորապես նույնն է, ինչ-որ գրիպի որոշ շտամների դեպքում։ Այսինքն, ստեղծել էս նոր կորոնավիրուսի շուրջ մի աղմուկ, որն անբացատրելի է, կարծում եմ, տեղին չէ, քանի որ հնարավոր են ծանր դեպքեր, բայց ոչ ավելին քան սովորական գրիպի դեպքում։»
«․․․․ Հնարավոր չէ փակել ամբողջ աշխարհի ուղևորափոխադրումները և իմաստ էլ չկա։»
«․․․․Ինչա անում առողջապահական միջազգային հանրույթը կամ ընդհանրապես պետությունները նման հիվանդությունների դեմ պայքարում։ Կան աշխատող և չաշխատող գործիքներ և ի զարմանս Ձեզ պետք է ասեմ, որ մարդկանց տեղաշարժի սահմանափակումներն այդքան էլ աշխատող գործիքներ չեն նման հիվանդությունների դեմ պայքարում, որովհետև չի կարող աշխարհը պարզապես կանգնել և բոլոր պետությունները փակեն իրենց բոլոր սահմանները, որպեսզի այդ հիվանդությունը մեկը մյուսին չանցնի։․․․․ Խնդրում և կոչ եմ անում հետևել միայն պաշտոնական լրահոսին, մենք որևէ միտում չունենք որևէ բան թաքցնելու մեր քաղաքացիների առողջությունը վտանգի տակ դնելու, սակայն պետք է առնվազն վտանգները գնահատվեն օբյեկտիվ չափանիշներով և ոչ թե որևէ մեկի կամ մի խումբ անձանց թեկուզ մեր հարգելի քաղաքացիների բարձր ձայնի հիման վրա միայն, որ եթե ինչ-որ մեկը բղավում է սահմանները փակեք ուրեմն պետք է փակենք, ուրեմն դա է ամենաճիշտ ճշմարտությունը, դա այդպես չէ։»
«․․․․․հետևեք մեր պաշտոնական հաղորդագրություններին, դրանք միտված են մեր բոլոր քաղաքացիների և մեր պետության շահերը պաշտպանելուն։ »
27.02.2020թ. Կառավարության նիստի ընթացքում Ն.Փաշինյանը հետաքրքրվել է առողջապահության նախարար Ա.Թորոսյանից, թե` հնարավոր է մարդը թեյ, սուրճ կամ օղի խմի ու լավանա՞, որին ի պատասխան նախարարը պատասխանել է, թե`«այո, քանի որ կորոնավիրուսը շատ չի տարբերվում գրիպից, շատերը չեն էլ հասկանում, որ կորոնավիրուսով են վարակվել»։
Համեմատության համար մեջբերում եմ հատված ԱՀԿ տնօրենի նույն օրվա՝ 2020թ․ թետրվարի 27-ի ելույթից․ «Настал решающий момент. За последние два дня число новых случаев, зарегистрированных за пределами Китая, превысило число случаев в Китае. Кроме того, в течение последних 24 часов следующие семь стран сообщили о первых зарегистрированных в них случаях: Бразилия, Грузия, Греция, Северная Македония, Норвегия, Пакистан и Румыния. Хочу сказать каждой из этих стран: это ваше окно возможностей. Если вы срочно примите самые решительные меры, вы сможете сдержать распространение вируса. В ваших силах предотвратить заражение людей. В ваших силах спасти жизни. Мой совет: действовать незамедлительно. Эпидемии в Исламской Республике Иран, Италии и Республике Корея стали наглядным свидетельством пагубности этого вируса. Тем не менее, налицо отличия этого вируса от вируса гриппа. При условии принятия правильных мер его распространение можно сдержать.
В каждой стране сегодня пришло время задаться важными вопросом. Получает ли население надлежащую информацию? Известны ли населению симптомы болезни? ․․․
Вновь хочу подчеркнуть, что данный вирус обладает пандемическим потенциалом, и ВОЗ стремится снабдить все страны необходимым инструментарием для обеспечения надлежащего уровня готовности. Пришло время безотлагательных мер, чтобы предотвратить распространение инфекций и спасти жизни.
Главное сейчас — хладнокровно и рационально действовать в борьбе с этим очень опасным вирусом.»
Մինչ ԱՀԿ-ն ամենօրյա ռեժիմով հորդորում և պահանջում էր աշխարհի բոլոր պետությունների ղեկավարներից առավելագույնս լրջորեն վերաբերվել մարդկությանն անհայտ մահաբեր վիրուսին ու ձեռնարկել բոլոր հնարավորությունները Նոր կորոնավիրուսի մասին մարդկանց ճշգրիտ տեղեկատվությամբ ապահովելու, կանխարգելիչ միջոցառումներ իրականացնելու և կյանքեր փրկելու ուղղությամբ, ՀՀ վարչապետ Ն․Փաշինյանը, ով Facebook-յան հարթակում ունի շուրջ 675․000 հետևորդ, 2020թ․ մարտի 1-ի ֆեյսբուքյան լայվով դիմելով հասարակությանը «քարոզում էր» հետևյալը․
«…դուխով, ժողովուրդ ջան, մենք էսպիսի՞ իրավիճակներ ենք հաղթահարել, կորոնավիրուսը ու՞մ շուննա, որ մի հատ էլ կորոնավիրուսը մեր կյանքում ինչ-որ պրոբլեմներ առաջացնի…»:
Մեջբերում ՀՀ Կառավարությունում 02.03.2020թ. տեղի ունեցած՝ կորոնավիրուսի տարածումը կանխարգելող աշխատանքները համակարգող հանձնաժողովի նիստում Ն.Փաշինյանից ելույթից.
«Ուրախալի է, որ մեր սոցիալական ցանցերում սկսել են ավելի ու ավելի շատ հումորով վերաբերվել կորոնավիրուսին: Իհարկե, հումորը՝ հումոր, բայց, մյուս կողմից, անլուրջ վերաբերվել նույնպես չի կարելի: Այո, դա հիվանդություն է, դա վտանգավոր հիվանդություն է, ինչպես բազմաթիվ վտանգավոր այլ հիվանդություններ, որոնցով մենք ամեն տարի, ամեն ամիս, ամեն օր, ամեն շաբաթ տառապում ենք և արձանագրենք, որ չենք բարձրաձայնում դրա մասին, որովհետև սովորական բան է դարձել՝ սովորական գրիպից ամեն տարի մենք մոտավորապես 10 մահացության դեպք ենք ունենում, դա միջին վիճակագրական ցուցանիշ է:
Կառավարությունը պիտի դառնա նման խուճապի բացակայության երաշխավորը, և դրա երաշխիքն այն է, որ բացառվում է, որ մենք Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներից թաքցնենք որևէ տեղեկատվություն: Սա ամենակարևոր արձանագրումն է: Էլի արձանագրում ենք, որ մեր քաղաքացիները վստահում են միայն ու միայն տեղեկատվությանը, որ տարածվում է կառավարության և պաշտոնական այլ մարմինների կողմից: Որևէ այլ աղբյուր կորոնավիրուսի մասին չի կարող լինել, քան Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը, Առողջապահության նախարարությունը, պաշտոնական այլ մարմիններ: Հետևաբար, ապրում ենք մեր բնականոն կյանքով, աշխատում ենք մեր երկրի զարգացման օրակարգի վրա:»
Բացի այդ, 11.03.2020թ. ԱՀԿ-ի կողմից համաշխարհային պանդեմիա հայտարարելուց հետո Ն.Փաշինյանը՝ 12.03.2020թ. Վայոց Ձորի մարզում ԱՅՈ-ի քարոզարշավի շրջանակներում նախընտրական ելույթի ընթացքում անդրադառնալով կորոնավիրուսին, ծաղրել և անհարկի հումորով անդրադարձել է դրա վտանգավորությանը, ակնարկելով, որ կորոնավիրուսը պինցետով կբռնեն, արաղով կախտահանեն և դուրս կշպրտեն:
Կորոնավիրուսի վտանգավորության աստիճանը նվազեցնող, այն սովորական սեզոնային շնչառական վիրուսին հավասարեցնող, բնակչության ուշադրությունն ու զգոնությունը թմրեցնող բազմաթիվ հրապարակային ելույթներով և հարցազրույցներով հանդես է եկել նաև առողջապահության նախարար Ա.Թորոսյանը, որոնց վերաբերյալ կոնկրետ տեղեկությունը զետեղված է հանցագործության մասին հաղորդման մեջ:
Ելնելով վերոգրյալից կարելի է հաստատապես եզրակացնել, որ վարույթն իրականացնող մարմինը, ինչպես նաև վերադաս դատախազը, կաշկանդված լինելով գործող իշխանությանը հակադրվելու իրական մտավախությամբ, չեն կատարել ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված՝ գործի լրիվ, օբյեկտիվ և բազմակողմանի քննությունն ապահովելու իրենց պարտականությունը, միտումնավոր անտեսել են վերը շարադրված անհերքելի փաստերը, որի հետևանքով բազմաթիվ ՀՀ քաղաքացիներ, այդ թվում նաև ես, զրկվել ենք մեր կյանքին և առողջությանը սպառնացող մահաբեր վարակի վերաբերյալ հավաստի տեղեկատվություն ստանալու իրավունքից, իսկ քրեական գործ հարուցելը մերժելու մասին ՀՀ ՀՔԾ որոշմամբ խախտվել է մեր՝ գործի արդարացի քննության իրավունքը:
Այսպիսով.
Քրեական գործ հարուցելը մերժելու մասին որոշմամբ չեն պահպանվել քրեադատավարական օրենսդրության պահանջները, ինչի հետևանքով խախտվել են անձի՝ տվյալ պարագայում հանցագործության մասին հաղորդում ներկայացրած քաղաքացու իրավունքներն ու ազատությունները։
Վճռաբեկ դատարանն իր թիվ ԵԿԴ/ 0044/11/13 նախադեպային որոշմամբ իրավական դիրքորոշում է հայտնել այն մասին, որ քրեական գործ հարուցելու մասին օրինական, հիմնավորված և ժամանակին կայացված որոշումն անհրաժեշտ նախապայման է հանցագործությունների արագ և ամբողջական բացահայտման, ինչպես նաև կանխարգելման համար: Միևնույն ժամանակ, քրեական գործի չհիմնավորված հարուցմամբ սահմանափակվում են անձանց իրավունքներն ու ազատությունները, նրանց վնաս է պատճառվում: Այլ խոսքով` ինչպես քրեական գործի անհիմն հարուցումը, այնպես էլ հարուցման անհիմն մերժումը օրինականության կոպիտ խախտումներ են և զգալի վնաս են պատճառում անձին, հասարակությանն ու պետությանը:
Եթե վերոգրյալ դիրքորոշման լույսի ներքո դիտարկելու լինենք իմ իրավունքների խախտման իրավական շրջանակը, ապա կարող ենք հանգել հետևյալին.
ա) Հանցագործության մասին հաղորդումը ներկայացվել է այդ թվում նաև ՀՀ քրեական օրենսգրքի 278-րդ հոդվածի հատկանիշով, որը պատասխանատվություն է նախատեսում մարդկանց կյանքի կամ առողջության համար վտանգավոր հանգամանքների վերաբերյալ տեղեկություն թաքցնելու և/կամ աղավաղելու համար, համաձայն որի՝
«1.Մարդկանց կյանքի կամ առողջության համար վտանգ ստեղծող դեպքերի, իրադարձությունների, փաստերի կամ երևույթների վերաբերյալ տեղեկություն թաքցնելը կամ աղավաղելը, որը կատարվել է բնակչությանն այդպիսի տեղեկությամբ ապահովելու պարտականություն ունեցող անձի կողմից՝
2.Նույն արարքները, որոնք՝
1) կատարվել են պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով,
2) անզգուշությամբ վնաս են պատճառել մարդու առողջությանը կամ առաջացրել են մարդու մահ կամ այլ ծանր հետևանքներ:
Վերոնշյալ հանցագործության անմիջական օբյեկտը բնակչության առողջության պաշտպանությանն ողղված հասարակական հարաբերություններն են, ինչպես նաև քաղաքացիների՝ հավաստի տեղեկություն ունենալու իրավունքը։ Տեղեկություն ստանալու իրավունքը անձի՝ ՀՀ Սահմանադրությամբ և Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին Եվրոպական կոնվենցիայով սահմանված հիմնարար իրավունքներից է:
ՀՀ Սահմանդրության 51-րդ հոդվածը սահմանում է տեղեկություններ ստանալու իրավունքը, համաձայն որի՝
Յուրաքանչյուր ոք ունի պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների ու պաշտոնատար անձանց գործունեության մասին տեղեկություններ ստանալու և փաստաթղթերին ծանոթանալու իրավունք:
Տեղեկություններ ստանալու իրավունքը կարող է սահմանափակվել միայն օրենքով` հանրային շահերի կամ այլոց հիմնական իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության նպատակով:
Տեղեկություններ ստանալու կարգը, ինչպես նաև տեղեկությունները թաքցնելու կամ դրանց տրամադրումն անհիմն մերժելու համար պաշտոնատար անձանց պատասխանատվության հիմքերը սահմանվում են օրենքով:
Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին Եվրոպական կոնվենցիայի 101 -րդ հոդվածի համաձայն՝ յուրաքանչյուր ոք ունի ազատորեն արտահայտվելու իրավունք։ Այս իրավունքը ներառում է (…), տեղեկություններ և գաղափարներ ստանալու (…) ազատությունը (…)։
ՀՀ Տեղեկատվության ազատության մասին օրենքի 7-րդ հոդվածի համաձայն՝
(…)
Տեղեկատվություն տնօրինողն անհապաղ հրապարակում կամ այլ մատչելի ձևով հանրությանը տեղեկացնում է իր տնօրինության տակ գտնվող այն տեղեկությունը, որի հրապարակումը կարող է կանխել պետական և հասարակական անվտանգությունը, հասարակական կարգին, հանրության առողջությանն ու բարքերին, այլոց իրավունքներին և ազատություններին, շրջակա միջավայրին, անձանց սեփականությանն սպառնացող վտանգը։
«Բնակչության բժշկական օգնության և սպասարկման մասին» ՀՀ օրենքի 19-րդ հոդվածի համաձայն՝
«Բժշկական օգնություն և սպասարկում իրականացնողները պարտավոր են`
զ) ներկայացնել վիճակագրական և այլ տեղեկություններ` Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով. »
Վերոգրյալ նորմերի համադրման և գործի փաստական հանգամանքների ուսումնասիրմամբ պարզ է դառնում, որ Կառավարությունը, համավարակի վերաբերյալ ճշգրիտ տեղեկատվություն չտրամադրելով, խախտել է հաղորդում ներկայացրած անձի՝ ՀՀ Սահմանադրությամբ, Եվրոպական Կոնվենցիայով, ինչպես նաև«Բնակչության բժշկական օգնության և սպասարկման» մասին և«Տեղեկատվության ազատության մասին» ՀՀ օրենքներով ամրագրված տեղեկություններ ստանալու իրավունքը։
բ) ՀՀ քրեական օրենսգրքի 278-րդ հոդվածով նախատեսված հացագործության հանցակազմը ձևական է, այսինքն՝ հանցագործությունն ավարտված է համարվում նշված տեղեկությունը թաքցնելու կամ աղավաղելու պահից՝ անկախ հետևանքներից։
ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 58-րդ հոդվածի համաձայն՝ 1. Տուժող է ճանաչվում այն անձը, ում քրեական օրենսգրքով չթույլատրված արարքով անմիջականորեն պատճառվել է բարոյական, ֆիզիկական կամ գույքային վնաս: (…)»
Նյութական և դատավարական իրավունքի նորմերի խախտմամբ մերժելով քրեական գործի հարուցումը՝ հանցագործության մասին հաղորդում ներկայացրած անձը զրկվել է տուժողի կարգավիճակ ձեռք բերելու քրեադատավարական հնարավորությունից և արդյուքնում զրկվել է նաև ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքով նախատեսված տուժողի իրավունքներից։
գ) Սույն գործով վարույթն իրականացնող մարմինը նյութերի նախապատրաստմամբ չի պարզել քրեական գործ հարուցելու հիմք հանդիսացող հանգամանքների առկայությունը կամ դրանց բացակայությունը: Քննիչը բավարարվել է ընդամենը երկու անձից բացատրություն վերցնելով, (որոնցից մեկը հաղորդում ներկայացրած անձն է) և նյութերին մի քանի փաստաթուղթ կցելով, որի արդյունքում հանգել է այն եզրակացության, որ․«ձեռք չեն բերվել բավարար փաստական տվյալներ» հանցագործության կատարման վերաբերյալ: Հիմք ընդունելով վերոնշյալը՝ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության ընդհանուր բնույթի հանցագործությունների քննության վարչության պետի տեղակալ Դ. Կոստանդյանի կողմից 29.06.2020թ. կայացվել է քրեական գործը հարուցելը մերժելու մասին որոշում:
ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 17-րդ հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն՝ քրեական հետապնդում իրականացնող մարմինը պարտավոր է ձեռնարկել սույն օրենսգրքով նախատեսված բոլոր միջոցառումները` գործի հանգամանքների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտման համար:
Տվյալ դեպքում առողջության համար վտանգավոր հանգամանքների վերաբերյալ տեղեկություն թաքցնելու առնչությամբ վարույթն իրականցնող մարմնի կողմից բազմակողմանի, լրիվ, օբյեկտիվ քննություն չի իրականացվել, ինչի արդյունքում չի պարզվել իրավասու սուբյեկտների գործողություններում /անգործությունում/ հանցակազմի հատկանիշների առկայությունը, որն էլ, որպես այդպիսին, փաստում է բազում ՀՀ քաղաքացիների, այդ թվում նաև իմ՝ գործի արդարացի քննության իրավունքի խախտման մասին:
Փաստացի իրականությունը կայացել է հետևյալում.
ա/ Նոր կորոնավիրուսն ամենևին էլ նման չէ հասարակ սեզոնային շնչառական գրիպին։
բ/ Նոր կորոնավիրուսի մահաբերության աստիճանը մի քանի անգամ գերազանցում է սեզոնային գրիպի մահաբերության տոկոսին։
գ/ Նոր կորոնավիրուսը մարդկությանն անհայտ վիրուս է և նույնիսկ մինչ օրս գոյություն չունի դրա արդյունավետ բուժման մեթոդիկան, որպիսի հանգամանքն ինքնին պարտավորեցնող հանգամանք է հանդիսանում իշխանությունների համար ոչ թե անպատասխանատու և շահախնդիր վարքագծի դրսևորման, այլ առավել պատասխանատու և մաքսիմալ զգուշավոր կերպով նախապատրաստական հակահամաճարակային և կանխարգելիչ միջոցառումների կազմակերպման համար՝ հաշվի առնելով նոր կորոնավիրուսի ծագման, բուժման, տարածման և վտանգավորության, մահաբերության մարդկությանն անհայտ լինելու հանգամանքները,
դ/ ԱՀԿ գլխավոր տնօրենը գրեթե ամեն օր իր հայտարարություններում ահազանգել է նոր կորոնավիրուսի հնարավոր սպասվող ահասարսուռ հետևանքների մասին, խիստ կարևորելով երկրների ղեկավարներին ձեռնարկել անհետաձգելի միջոցառումներ՝ նոր կորոնավիրուսի վտանգավորության, մահաբերության բարձր աստիճանի, վարակման եղանակների, դրանից պաշտպանվելու, վարակի տարածման ու կանխարգելման միջոցառումների վերաբերյալ բնակչությանը լիարժեք և հավաստի տեղեկատվություն տրամադրելու մասին, առավել կարևորելով ոչ թե համավարակի տարածման տեմպերին համահունչ գործողությունների իրականացումը, ինչպիսի մարտավարությամբ, ըստ փոխնախարար Ա․Սմբատյանի բացատրության, գործել է ՀՀ առողջապահության նախարարությունը, այլ վարակի ներթափանցումը երկիր կանխելու, դրա հնարավոր տարածման դեմ անհրաժեշտ բոլոր կոմպլեքս միջոցառումները ձեռնարկելու, այդ թվում՝ մարդկանց կուտակումներից զերծ մնալու, սոցիալական հեռավորություն պահպանելու, հակահամաճարակային բոլոր հնարավոր քայլեր ձեռնարկելու անհրաժեշտությունը։
ե/ Խիստ կարևորվել է բոլոր երկրների համար համավարակի փոխանցումը մարդկանց միջև և վարակի տարածումը կանխարգելելունն ուղղված մարտավարությունը։
զ/ ԱՀԿ գլխավոր տնօրենն իր հայտարարություններում բազմիցս իր անհանգստությունն է հայտնել, կապված այն հանգամանքի հետ, որ մի շարք երկրներում բավարար լրջություն չի ցուցաբերվում նոր կորոնավիրուսի վտանգավորության և անհամաչափ քայլերի արդյունքում հնարավոր սպասվող սպառնալիքների նկատմամբ և այլն։
Մինչդեռ նույն ժամանակահատվածում ՀՀ առողջապահության ոլորտի, ինչպես նաև ՀՀ քաղաքացիների կյանքի և առողջության համար պատասխանատու առանձին պաշտոնյաների կողմից նոր կորոնավիրուսի վերաբերյալ լայնորեն տարածվել է ԱՀԿ-ի կանխատեսումներին ու խորհուրդներից բացարձակապես տարբերվող տեղեկատվություն, որի մասին արդեն իսկ մանրամասն նշել եմ իմ՝ 12.06.2020թ․ հանցագործության մասին հաղորդման մեջ։
Նման պայմաններում խնդրում եմ ինձ, որպես ՀՀ քաղաքացու, և ինձ նման մտահոգված տասնյակ հազարավոր մարդկանց տալ գեթ մեկ ողջամիտ բացատրություն և հիմնավորում, թե ինչով է ղեկավարվել քննիչ Դ․Կոստանդյանն այն հետևության գալով, թե իբրև նյութերի նախապատրաստման ընթացքում պարզել է, որ «ողջ ընթացքում իրավասու մարմինները սերտ համագործակցել են ԱՀԿ-ի հետ, և ՀՀ առողջապահության նախարարի կամ ոլորտի այլ պատասխանատու պաշտոնատար անձի կողմից արված հայտարարությունները չեն հակասել ԱՀԿ-ի պաշտոնական, խորհրդատվական բնույթ կրող դիրքորոշմանը»։
Վերոհիշյալին հակառակ՝ շուրջ մեկ ու կես ամիս ՀՀ կառավարության տարբեր ներկայացուցիչներ Հայաստանի բնակչությանը քարոզել են, որ խուճապի մատնվելու որևէ կարիք և պատճառ չկա, դիտավորյալ նվազեցրել են համավարակի վտանգավորության, դրա մահաբերության աստիճանը, այն համեմատել են սովորական սեզոնային գրիպի հետ, տարբեր ամբիոններից քարոզել են, որ նոր կորոնավիրուսը բուժվում է հասարակ գրիպի պես, և ամենակարևորը՝
-միջոցներ չեն ձեռնարկել արտերկրներից՝ մասնավորապես Իրանի Իսլամական Հանրապետությունից, որն, ի դեպ, նոր կորոնավիրուսի տարածման աստիճանով Չինաստանից հետո աշխարհում զբաղեցնում էր երկրորդ տեղը, և Իտալիայից վարակի ներթափանցումը կանխարգելու համար, (ինչպես պարզվեց հետագայում, առաջին վարակակիրները ՀՀ էին եկել մեկը Թեհրանից, մյուսը՝ Միլանից)
-միջոցներ չեն ձեռնարկել վարակի տարածումը կանխարգելելու նպատակով մարդկանց զանգվածային կուտակումներից զերծ պահելու համար, դեռ հակառակը՝ քաղաքական խմբային շահերից ելնելով և «ԱՅՈ»-ի հանրաքվեն չտապալելու նպատակով՝ անտեսելով և սեփական ժողովրդից թաքցնելով իրական հնարավոր սպասվելիք ահասարսուռ կանխատեսումներն ու հետևանքները, իրենք են նախաձեռնել քարոզչական բնույթ կրող բազմահազար երթեր ու հանրահավաքներ, որտեղ խոսք անգամ լինել չի կարող հակահամաճարակային և կանխարգելիչ միջոցառումների պահպանման մասին։
Հիշատակված միջոցառումների շարքից «զարմանալիորեն» չեղարկվել է միայն 2020թ․ մարտի 1-ին նախատեսված երթը, որտեղ իշխող քաղաքական ուժը որոշեց այնուամենայնիվ հետևել նոր կորոնավիրուսով պայմանավորված կանխարգելիչ բնույթ կրող ՀՀ առողջապահության նախարարության հորդորներին և զերծ մնալ մարդկանց կուտակումներից։ Նման պայմաններում անհասկանալի է, թե.
ա. ինչու ՀՀ բնակչությունը 2020թ. մարտի 1-ի դրությամբ չի իրազեկվել զանգվածային միջոցառումներից զերծ մնալու վերաբերյալ ՀՀ առողջապահության կանխարգելիչ հորդորների մասին,
բ. Ինչու ՀՀ-ում գրանցված՝ կորոնավիրուսով վարակված գեթ մեկ հիվանդի առկայության պայմաններում, ՔՊ-ն, հետևելով ՀՀ ԱՆ հորդորներին զերծ մնաց երթ կազմակերպելու և Երևանի Ս.Շահումյանի անվան հրապարակում մոմավառություն իրականացնելու մտադրությունից, սակայն օրեր անց, երբ ՀՀ-ում կորոնավիրուսով հիվանդների թիվն արդեն անհամեմատ բարձր էր, այնուամենայնիվ ձեռնամուխ եղավ ԱՅՈ-ի քարոզարշավի շրջանակներում Ն.Փաշինյանի գլխավորությամբ ՀՀ տարբեր մարզերում բազմահազար նախընտրականն հանդիպումներ կազմակերպել: Մի թե այդ ժամանակ նվազել էր կորոնավիրուսի տարածման ռիսկը, ինչու այդ պահին ՀՀ առողջապահության նախարարությունը չհորդորեց զերծ մնալ մարդկանց զանգվածային կուտակումներից: Ակնհայտ է, որ տվյալ պարագայում, գերակայությունը տրվեց խմբային կուսակցական և քաղաքական շահին՝ ԱՅՈ-ն քարոզելուն, և ոչ թե մարդկանց կյանքն ու առողջությունը խնայելուն:
Դեռ ավելին, 2020թ. մարտի 11-ին Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության կողմից կորոնավիրուսային հիվանդության բռնկումը որպես պանդեմիա (համաշխարհային համավարակ) հայտարարելուց հետո ՀՀ կառավարության ներկայացուցիչները՝ վարչապետի գլխավորությամբ, քարոզարշավի շրջանակներում մարտի 11-ին և 12-ին ՀՀ Սյունիքի և Վայոց Ձորի մարզերում կազմակերպել և անցկացրել են բազմահազար հավաքներ, դարձյալ անտեսելով միջազգային առողջապահական հանրույթի հորդորները։
Եվ միայն 2020թ. մարտի 16-ին ՀՀ կառավարության կողմից որոշում կայացվեց ՀՀ-ում արտակարգ դրություն հայտարարելու մասին, ընդ որում, հիշատակված որոշման մեջ ակնհայտ կեղծ տեղեկություն զետեղելով, թե իբրև ԱՀԿ-ի կողմից համաշխարհային պանդեմիա է հայտարարվել 2020թ․ մարտի 13-ին, որի կապակցությամբ իմ կողմից արդեն իսկ առանձին հաղորդում է ներկայացվել իրավապահ մարմիններին։
ՀՀ կառավարության կործանարար գործողությունների արդյունքում ՀՀ-ն նոր կորոնավիրուսից մահացած անձանց թվով ներկայումս գտնվում է առաջին տասնյակում, և մահերի թիվն արդեն 1000-ից ավել են։
Ինչ վերաբերում է քննիչի որոշման մեջ արտահայտած այն մտքին, թե հաղորդում տված անձը համավարակի մասին «դատողություններ է արել ելնելով ներկայիս վիճակից, երբ ՀՀ-ում արձանագրված առաջին հաստատված դեպքից անցել է ավելի քան հինգ ամիս և հիվանդության վտանգավորության և մահաբերության վերաբերյալ որոշակի հավաստի տեղեկություններ են հայտնի դարձել (…), մինչդեռ ակնհայտ է, որ կոնկրետ 2020թ. փետրվար-մարտ ամիսների ընթացքում մարդկությանն անհայտ քննարկվող հիվանդության իրական վտանգավորության մասին փաստարկված դատողություններ անել, ըստ էության, հնարավոր չի եղել, ինչպես հնարավոր չէ ճշգրտությամբ կանխատեսել, թե հիվանդությունն ինչպես կդրսևորի իրեն ապագայում», ապա որոշ վերապահմամբ համաձայնելով այս մտքի հետ՝ պետք է փաստել, որ իրոք՝ 2020թ. փետրվար-մարտ ամիսներին,չունենալով նոր վարակի մասին ճշգրիտ և հստակ տեղեկատվություն, բայց դրա հետ մեկտեղ ամենօրյա ռեժիմում տարբեր երկրներից և ԱՀԿ-ից ստանալով տագնապային նախազգուշացումներ՝ ՀՀ-ում առողջապահության ոլորտի պատասխանատուները՝ ՀՀ կառավարության ու դրա լիազոր մարմնի՝ ՀՀ առողջապահության նախարարությոան ներկայացուցիչները, համապատասխան և այդ պահին այդքան անհրաժեշտ կանխարգելիչ միջոցառումներ կազմակերպելու և ձեռնարկելու փոխարեն գրեթե յուրաքանչյուր օր սոցցանցերում և հեռուստատեսությամբ հանդես են եկել «մարդկությանն անհայտ հիվանդության» վտանգավորության աստիճանը նվազեցնող՝ փաստացի աղավաղված տեղեկատվությամբ, ոչ տեղին հումորով այդ վարակը համեմատել սովորական գրիպի հետ և այլն։ Նույն ժամանակաշրջանում այդ նույն վարքագիծը որդեգրվել է նաև ՀՀ վարչապետի և կառավարության մյուս անդամների կողմից, որի արդյունքում ՀՀ-ի բնակչությանը կյանքի և առողջության համար վտանգ ստեղծող իրադարձությունների, փաստերի և երևույթների մասին տեղեկությունը փաստացի ամբողջությամբ չի ներկայացվել (թաքցվել է) կամ աղավաղվել։ Այդպիսի գործողությունները հստակ նախատեսված են ՀՀ քրեական օրենսգրքի 278-րդ հոդվածի դիսպոզիցիայում։ Ընդ որում, քրեական գործ հարուցելը մերժելու մասին որոշմամբ արտահայտած միտքն առ այն, թե հանրաքվեի քարոզարշավի շրջանակներում տեղի ունեցած զանգվածային միջոցառումների ժամանակ մարդկանց՝ նոր կորոնավիրուսային հիվանդությամբ հնարավոր վարակվելու վերաբերյալ դատողությունները ոչ փաստարկված և անհիմն են, տվյալ պարագայում այդ միտքն անիմաստ է, քանզի ՀՀ քրեական օրենսգրքի 278-րդ հոդվածը դիցուկ պատասխանատվություն է նախատեսում համապատասխան տեղեկությունները թաքցնելու կամ աղավաղելու համար, այսինքն՝ անկախ հետևանքներից, իսկ այդպիսի գործողությունների արդյունքում ծանր հետևանքների (այդ թվում՝ մարդու հիվանդանալը կամ մահը) առաջացման դեպքերում տվյալ հանցանքը դարձնում է որակյալ, որը նախատեսված է նույն հոդվածի արդեն 2-րդ մասով։ Թերևս, այն որակյալ է դարձնում նաև վերոհիշյալ գործողություններ կատարելը՝ պաշտոնեական դիրքն օգտագործելու եղանակով, ինչը տվյալ պարագայում ակնհայտ է։
Այդուհանդերձ, նյութերի նախապատրաստման ընթացքում վերը նշված և բազմաթիվ այլ հարցեր մնացել են անպատասխան, ինչը նյութերի թերի և ոչ լիարժեք նախապատրաստման արդյունք է։ Ակնհայտ է, որ հաղորդման կապակցությամբ վարույթն իրականացնող մարմնի կատարած գործողությունները և դրանց արդյունքում ձեռք բերված տվյալները բավարար չեն պարզաբանելու համար հետևյալ կարևորագույն հարցերը.
– արդյոք ՀՀ կառավարությունը (կառավարության պատասխանատու պաշտոնյաները) նոր կորոնավիրուսային հիվանդության մասին տեղեկություններ ստանալով ձեռնարկե՞լ են բոլոր անհրաժեշտ և համապատասխան միջոցները՝ ՀՀ-ում վարակի ներթափանցումն ու տարածումը կանխարգելելու համար, արդյո՞ք դրա համար պատասխանատու պաշտոնատար անձինք գործել են իրենց պաշտոնեական պարտականություններին համապատասխան, չեն գործել խմբային կամ այլ շահերից ելնելով ու չեն օգտագործել իրենց պաշտոնեական դիրքը ծառայության շահերին հակառակ, որի արդյունքում առաջացել են ծանր հետևանքներ (հարյուրավոր մարդկանց մահեր),
– արդյոք նույն կառավարության պաշտոնյաներն ամբողջությամբ և ճշգրի՞տ տեղեկություններ են հայտնել ՀՀ բնակչությանը՝ կյանքի և առողջությանը սպառնացող մահաբեր հիվանդության վտանգավորության և դրա դեմ պաշտպանվելու, դրա տարածումը կանխարգելելու հնարավոր միջոցների կիրառման եղանակների վերաբերյալ,
– ինչո՞ւ 31.01.2020թ. ԱՀԿ-ի կոցմից միջազգային նշանակության արտակարգ իրավիճակ հայտարարելուց հետո ՀՀ վարչապետը, ՀՀ առողջապահության նախարարը և այլ պաշտոնատար անձինք դիմելով բնակչությանը՝ հայտարարել են, որ կորոնավիրուսը ավելի վտանգավոր չէ, քան սեզոնային սովորական գրիպը, արդյո՞ք նրանք խմբային շահ չեն հետապնդել,
– ինչո՞ւ ՀՀ ՀՔԾ-ի կողմից չի պարզվել, թե ինչի հիման վրա է 2020թ․ հունիսի 5-ին «Նորք» ինֆեկցիոն կլինիկական հիվանդանոցի տնօրեն Մ․Դավիդյանցը, Պարետատան նիստի ավարտից հետո նի քանի րոպեների ընթացքում 4 անգամ հայտարարել, որ իր ղեկավարած հիվանդանոցը դեռևս 2020թ․ փետրվարից պայքարում է Նոր կորոնավիրուսի դեմ, մինչդեռ, ըստ պաշտոնական լրահոսի ՀՀ-ում առաջին վարակակիրը հայտնաբերվել է 2020թ․ մարտի 1-ին։ Արդյո՞ք ՀՀ իշխանությունները չեն թաքցրել բնակչությունից Նոր կորոնավիրուսով վարակված դեպքերը։
– ինչո՞ւ է չեղարկվել 2020թ. մարտի 1-ի երթը, բայց դրանից մի քանի օր անց շարունակվել է հանրաքվեի քարոզարշավի շրջանակներում ՀՀ տարբեր մարզերում բազմամարդ միջոցառումների անցկացումը, արդյո՞ք մարդկանց վարակվելու վտանգը նրանց կողմից փաստացի չի անտեսվել հանուն խմբային շահերի,
– արդյոք քննիչի կողմից հիշատակված՝ ՀՀ վարչապետի որոշմամբ ստեղծված՝ նոր կորոնավիրուսի տարածումը կանխարգելող աշխատանքները համակարգող միջգերատեսչական հանձնաժողովը ԱՀԿ-ի կողմից վերը հիշատակված տագնապալի կանխատեսումների պայմաններում իրավունք ունե՞ր 2020թ․ փետրվարի 4-ից մարտի 9-ն ընկած ժամանակահատվածում պարապուրդի մատնվել, ինչո՞ւ քննիչի կողմից չեն ստացվել և ուսումնասիրվել նշված հանձնաժողովի նիստերի արձանագրություններն ու կայացված որոշումները,
– արդյոք հարյուրավոր մարդկանց մահերը և հազարավոր մարդկանց առողջությանը պատճառած վնասը հետևանք չէ՞ պատասխանատու պաշտոնյաների՝ իրենց պարտականությունների ոչ պատշաճ կատարման, արդյոք նրանց կողմից պաշտոնեական պարտականություններ չկատարելու (կամ ոչ պատշաճ կատարելու) հետևանքով չէ՞, որ այսօր Հայաստանի Հանրապետությունում այդչափ մեծ է վիրուսով վարակվածների և դրանից մահացածների թիվը։
Հիշյալ և բազմաթիվ այլ հարցերին պատասխան տալու և քննարկվող հանգամանքները լիարժեք և փաստարկված պարզաբանելու համար միանշանակ անհրաժեշտ է իրականացնել բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննություն, ինչը հնարավոր է բացառապես քրեական գործի նախաքննության շրջանակներում։
Ի հաստատումն հիշատակված պնդմանը տեղին է մեջբերել Ս.Գևորգյանի վերաբերյալ թիվ ԼԴ/0018/11/16 քրեական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի նախադեպային 30.08.2017թ. որոշումը, մասնավորապես, «Վճռաբեկ դատարանը հարկ է համարում նշել, որ քրեական գործ հարուցելու համար անհրաժեշտ է ոչ թե հանցակազմի բոլոր տարրերի, այլ սոսկ հանցագործության արտաքին հատկանիշների առկայության հավաստումը։ Այս կապակցությամբ Վճռաբեկ դատարանն արձանագրում է, որ հանցագործության հատկանիշների առկայության վերաբերյալ ենթադրությունն օբյեկտիվորեն կրում է հավանական բնույթ, քանի որ դրա վերջնական հաստատումը գործի քննության հետագա փուլերի խնդիրն է։ Քրեական գործ հարուցելու հիմքերի բավարարությունը ենթադրում է հանցագործության հատկանիշների վերաբերյալ տվյալների այնպիսի համակցություն, որն օբյեկտիվ դիտորդին հնարավորություն կտա ենթադրություն կատարել հանցագործության հավանական առկայության վերաբերյալ։ Հանցագործության հատկանիշների առկայության վերաբերյալ ողջամիտ կասկածների դեպքում պետք է հարուցվի քրեական գործ (քրեական վարույթը բացառող հանգամանքների բացակայության դեպքում), քանի որ նման կասկածները կարող են վերացվել միայն բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննության միջոցով, ինչն էլ հնարավոր է հարուցված քրեական գործի պայմաններում։ Այսինքն՝ քրեական գործի հարուցման հարցը լուծելիս վարույթն իրականացնող մարմինը պետք է ղեկավարվի նման կասկածները հօգուտ լիարժեք քննություն իրականացնելուն մեկնաբանելու սկզբունքով»։
Բացի այդ, անդրադառնալով քննիչի որոշման մեջ հիշատակված՝ ՀՀ վճռաբեկ դատարանի նախադեպային որոշումներին, որոնցից մեջբերումներ անելով՝ քննիչը անհաջող փորձ է կատարել հերքելու հաղորդմանս հիման վրա քրեական գործ հարուցելու անհրաժեշտությունը, հարկ եմ համարում այդ խնդիրը քննարկել նաև հետևյալ իրավական (այդ թվում՝ միջազգային) նորմերի և նախադեպային որոշումների լույսի ներքո․
-ՀՀ Սահմանադրության 15-րդ հոդվածի համաձայն՝ «Յուրաքանչյուր ոք ունի կյանքի իրավունք (…)»։
-«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ «Յուրաքանչյուրի կյանքի իրավունքը պաշտպանվում է օրենքով։ (…)»։
Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանը «Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ և 3-րդ հոդվածները մեկնաբանել է որպես այդ դրույթների նյութաիրավական կողմերի ենթադրյալ խախտման կապակցությամբ արդյունավետ քննություն իրականացնելու դատավարական պարտականություն սահմանող նորմեր` հաշվի առնելով այս իրավունքների հիմնարար բնույթը (տե՛ս Mc Cann and Others v. The United Kingdom գործով 1995 թվականի սեպտեմբերի 27-ի վճիռը, Ergi v. Turkey գործով 1998 թվականի հուլիսի 28-ի վճիռը, Assenov and Others v. Bulgaria գործով 1998 թվականի հոկտեմբերի 28-իվճիռը)։
«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» Եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի 1-ին կետը պետություններին պարտավորեցնում է ոչ միայն ձեռնպահ մնալ անձանց կյանքի նկատմամբ դիտավորյալ, անօրինական ոտնձգություններից, այլ նաև սահմանում է, որ պետությունները պետք է իրենց իրավազորության ներքո գտնվող անձանց կյանքի պաշտպանության համար համապատասխան քայլեր ձեռնարկեն (ի թիվս այլոց, տե՛ս Osman v. the United Kingdom գործով 1998 թվականի հոկտեմբերի 28-ի վճիռը)։
-«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածով սահմանված կյանքիի րավունքի պատշպանությունն անուղղակիորեն պետությունից պահանջում է անձանց մահվան կապակցությամբ պաշտոնապես օբյեկտիվ քննություն իրականացնել։ Նման քննություն իրականացնելու պարտականությունը ծագում է բոլոր դեպքերում՝ սպանության կամ կասկած հարուցող մահվան դեպքերում՝ անկախ նրանից, թե հանցանք կատարած անձինք անհատներ են, թե պետական մարմիններ կամ անհայտ անձինք (տե՛ս Nachova and Others v. Bulgaria գործով 2005 թվականի հուլիսի 6-ի վճիռը)։
«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի պահանջն է ապահովել անկախ և անաչառ պաշտոնական քննություն, որը բավարարում է արդյունավետության որոշակի նվազագույն չափանիշների։ Իրավասու մարմինները պետք է գործեն պատշաճ ջանասիրությամբ և արագությամբ և պարտավոր են նախաձեռնել քննություն, որն ի վիճակի է նախ որոշակիացնել այն հանգամանքները, որոնցում դեպքը տեղի է ունեցել և կարգավորող համակարգի գործունեության ցանկացած թերություն, երկրորդ` բացահայտել դրանում ներգրավված պետական պաշտոնյաներին և մարմիններին։ Հասարակական հսկողության պահանջը այս համատեքստում նույնպես կարևոր է (տե՛ս mutatis mutandis, Kats and Others v. Ukraine, 2008 թվականի դեկտեմբերի 18-ի վճիռը)։
ՀՀ վճռաբեկ դատարանի՝ Ռուզաննա Նիազյանի վերաբերյալ ԵԿԴ/0118/11/13 գործով առ 31.05.2014թ. որոշման համաձայն՝
«Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածով պետության ստանձնած պոզիտիվ պարտավորությունների իրագործումը՝ կյանքի իրավունքի ենթադրյալ խախտման փաստի առթիվ մանրամասն և արդյունավետ քրեադատավարական քննության իրականացումը քրեական գործի հարուցման փուլում հնարավոր չէ։ Այս առումով Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ պետության իրավազորության ներքո գտնվող անձի կասկածելի մահվան կապակցությամբ գործող քրեադատավարական օրենսդրության պայմաններում օբյեկտիվ և բազմակողմանի քննություն իրականացնել հնարավոր է բացառապես հարուցված քրեական գործի շրջանակներում։
Այլ խոսքով՝ այն դեպքում, երբ պետության վերահսկողության ներքո գտնվող անձը մահանում է, և պետությունը «Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի ուժով պարտավորություն է կրում ներկայացնել մահվանը հանգեցրած իրադարձությունների համոզիչ բացատրություն, ապա իրավասու մարմինները (պաշտոնատար անձինք) կասկածելի մահվան փաստի առթիվ պետք է հարուցեն քրեական գործ և քրեադատավարական ողջ գործիքակազմի ներգրավմամբ իրականացնեն հնարավոր ողջամիտ քայլերը` դեպքի հանգամանքները պարզելու համար։
Այսպիսով, ելնելով վերը շարադրվածից, փաստում եմ հետևյալը․
1․ ՀՀ-ն հանդիսանալով ԱՀԿ-ի անդամ և սերտ համագործակցելով ԱՀԿ-ի հետ օպերատիվ և լիարժեք իրական տեղեկատվություն է ստացել Նոր կորոնավիրուսի վտանգավորության և դրա կանխարգելման գործիքակազմի մասին։
2․ Միևնույն ժամանակ, ՀՀ իշխանությունները, ունենալով հավաստի տեղեկատվություն Նոր կորոնավիրուսի խիստ վտանգավորության մասին, հետամուտ լինելով և գերակա հռչակելով խմբային կուսակցական և քաղաքական շահը, հասարակության մեջ Նոր կորոնավիրուսով պայմանավորված զգուշավորությունն ու զգոնությունը թուլացնելու, և սահմանադրական հանրաքվեին առնվազն 650․000 մարդու մասնակցությունն ապահովելու նպատակով, թաքցրել և աղավաղել են Նոր կորոնավիրուսի վերաբերյալ իրական տեղեկատվությունը, չունենալով որևէ գիտական կամ լաբորատոր հետազոտությունների վրա հիմնված և ստուգված փաստեր, այնուամենայնիվ տարբեր հարթակներից միտումնավոր նվազեցրել են Նոր կորոնավիրուսի վտանգավորության և դրա մահաբերության աստիճանը։ Նյութերի նախապատրաստման ընթացքում ՀՔԾ-ի ուղղակի պարտականությունն էր պարզել, թե ինչի՞ հիման վրա են Ն․Փաշինյանն ու Ա․Թորոսյանը կառուցել իրենց պաշտոնական դիրքորոշումը, և հասարակությունից թաքցրել ու տրամադրել մարդկանց կյանքի և առողջության համար կենսական վտանգ ներկայացնող խեղված, աղավաղված, ակնհայտ սուտ և որևէ հասանելի հիմնավորում չունեցող տեղեկատվություն՝ ունենալով այդպիսի տեղեկատվություն տրամադրելու անմիջական պարտավորություն։
Ելնելով վերը շարադրվածից և նկատի ունենալով, որ հանցագործության վերաբերյալ իմ հաղորդման կապակցությամբ ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունում նյութերը նախապատրաստվել են թերի, չեն պահպանվել ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 175-176-րդ և 180-րդ հոդվածներով սահմանված պահանջները, ղեկավարվելով ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 185-րդ հոդվածի 5-րդ մասով, 290-րդ հոդվածով՝
Մ Ի Ջ Ն Ո Ր Դ ՈՒ Մ Ե Մ
Վերացնել ՀՀ հատուկ քննչական ծառայության ընդհանուր բնույթի հանցագործությունների քննության վարչության պետի տեղակալ Դ․Կոստանդյանի՝ քրեական գործ հարուցելը մերժելու մասին 2020թ․ հունիսի 29-ի որոշումը և դրա դեմ բերված բողոքը մերժելու մասին ՀՀ գլխավոր դատախազության 14.07.2020թ. որոշումը:
Դիմող՝ Ա․Ղազինյան
18․08․2020թ․
