Այս ան­չա­փա­նիշ «չա­փո­րո­շիչ­նե­րով» հան­րակր­թա­կան դպ­րոցն ա­վար­տե­լու է անգ­րա­գետ, լեզ­վից, գրա­կա­նու­թյու­նից, պատ­մու­թյու­նից բո­բիկ ման­կուրտ. «Իրատես»

Եր­կու տա­րի շա­րու­նակ մենք տե­սել ենք միայն կի­սատ-պռա­տու­թյուն՝ ոչ մի լուծ­ված հարց, ոչ մի ա­վարտ­ված գործ՝ միայն ամ­պա­գոռ­գոռ մե­ղադ­րանք­ներ ու հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ և ան­կապ քայ­լեր, ո­րոնց հետևանք­նե­րը ա­վե­րիչ են, ար­դյունք­նե­րը չեն երևում: Ու­րեմն՝ ի՞նչ չա­փո­րո­շիչ կա­րող էր այս պայ­ման­նե­րում ԸՆ­ԴՈՒՆ­ՎԵԼ: Գործ­նա­կա­նում՝ ոչ մի: Ա­ռա­վել ևս, որ այդ չա­փո­րո­շիչն ու ծրագ­րե­րը մաս­նա­գի­տո­րեն չա­փա­զանց հում են, սևա­գիր և սկզ­բուն­քա­յին ու գա­ղա­փա­րա­կան մաք­րագր­ման կա­րիք ու­նեն:

Ա­մե­նա­կարևո­րը, որ մենք այս ըն­թաց­քում կորց­րել ենք՝ Ա­ՇԱ­ԿԵՐ­ՏԸ, քն­նարկ­վում է ա­մեն ինչ, բայց հա­զա­րից մեկն է հարց տա­լիս՝ իսկ ա­շա­կեր­տը ինչ­պե՞ս է դա սո­վո­րե­լու: Եվ՝ ին­չու՞: Ի՞նչ է նրան տա­լու հենց այդ գի­տե­լի­քը, կյան­քում նրան օգ­նե­լու՞ է, թե՞ մո­ռաց­վե­լու:

Նա­խա­րա­րու­թյան հիմ­նա­րար սխալն է, որ չա­փո­րո­շիչն ու ծրագ­րե­րը չեն քն­նարկ­վել մաս­նա­գի­տա­կան բու­հե­րում, որ ան­հիմն շր­ջանց­վել է ա­կա­դե­միա­կան գի­տու­թյու­նը: Որ­քան էլ իր պատ­ճառ­ներն ու­նի, պե­տու­թյու­նը չի կա­րող ինքն ի­րեն ա­նար­գել՝ մեր­ժե­լով իր կա­ռույց­նե­րի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը: Սա սկզ­բուն­քա­յին սխալ է, բա­ցատ­րու­թյուն չու­նի, թե ին­չու է ան­տես­վում ՀԱ­ՎԱ­ՔԱ­ԿԱՆ ՄԻՏ­ՔԸ: Երբ տաս­նա­մյակ­նե­րով գի­տե­լիք ու աշ­խա­տան­քի փորձ կու­տա­կած մար­դիկ միան­գա­մից խա­ղից դուրս են դր­վում, ինք­նըս­տին­քյան դառ­նում են կողմ­նա­կալ: Երբ նրանց բո­լո­րին տր­վում է ընդ­հան­րա­կան «քա­ռա­կու­սի դոկ­տո­րի» ո­րա­կում, ստեղծ­վում է բա­ցար­ձակ մեր­ժու­մի ու հեր­քու­մի մթ­նո­լորտ ու տե­ղա­փոխ­վում մի ո­լորտ, որ­տեղ քա­ղա­քա­կա­նաց­վա­ծու­թյու­նը սպա­նիչ է:

«Սպա­նու­թյու­նը» հա­մա­տա­րած են դարձ­նում լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը, որ մր­ցակ­ցե­լով սոց­ցան­ցե­րին՝ նա­խան­ձե­լի հետևո­ղա­կա­նու­թյամբ աս­պա­րեզ են տա­լիս ի­րա­վա­ցի վի­րա­վոր­ված­նե­րին ու նե­ղա­ցած­նե­րին ու նրանց ուղ­ղում բա­ցա­ռա­պես քա­ղա­քա­կան հար­ցադ­րում­ներ՝ հնա­րա­վո­րու­թյուն չտա­լով ա­ռար­կա­յա­կան, մաս­նա­գի­տա­կան քն­նարկ­ման: Իսկ նա­խա­րա­րու­թյու­նը բնավ ցան­կու­թյուն չու­նի ներ­կա­յաց­նե­լու, պաշտ­պա­նե­լու, հիմ­նա­վո­րե­լու, բա­ցատ­րե­լու իր աշ­խա­տան­քը: Ստաց­վում է՝ բո­լո­րը բո­լո­րին մե­ղադ­րում են, ու չգի­տեն՝ ո՞րն է ի­րա­կան մեղ­քը: Իսկ ի­րա­կան մեղ­քը.

Կարդացեք նաև

«Նոր օրինագծով ի սկզբանե բացառվում է կոնսերվատորիայի գոյությունը». Կոնսերվատորիայի ներկայացուցիչ

• 15:38 05.11.2024

«Տենց շրջիկ լուրեր կային՝ երրորդ հարցի ճիշտ պատասխանը չորրորդ տարբերակն է․ հիմա միշտ չէ, որ այդպես է»․ Փաշինյանի կատակը՝ կառավարության նիստին

• 12:08 10.10.2024

«Գիտուժ» նախաձեռնություն. «Այս պրոցեսը կարելի է անվանել երկրորդ ՍՈՒ 30 ինքնաթիռներ»

• 23:59 27.09.2024

5. ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյան դա­րա­կազ­միկ սխա­լը, որ բու­մե­րան­գով վե­րա­դառ­նա­լու է, Հա­յոց ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյուն ա­ռար­կան տար­րա­լու­ծելն է հա­յոց պատ­մու­թյան մեջ, ի­րա­կա­նում՝ ոչն­չաց­նե­լը: Սա հե­տևանք է ոչ թե ու­սում­նա­կան կամ կր­թա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի, այլ՝ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու դեմ պայ­քա­րի: Նոր Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ նա­խա­տես­վում է Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին չդի­տար­կել գլ­խա­վոր կրո­նա­կան կա­ռույց՝ կհա­վա­սա­րեց­վի ՀՀ-ի մյուս կրո­նա­կան միա­վոր­նե­րի հետ, կն­վա­զեց­վեն ե­կե­ղե­ցու՝ լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը, գույ­քա­հար­կի և ե­կամ­տա­հար­կի հս­տա­կե­ցում­ներ մտց­վեն: Պե­տու­թյու­նը գնում է ե­կե­ղե­ցին ու­նեզր­կե­լու ճա­նա­պար­հով, որ նվա­զեց­նի ազ­դե­ցու­թյու­նը, ստա­նա­լու է հա­կա­ռա­կը: Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին ան­ձինք ու կա­ռույց­նե­րը չեն, ե­կե­ղե­ցին պե­տու­թյան հիմ­նա­քարն է, ո­րը տե­ղա­շար­ժե­լը ճա­քեց­նե­լու է ողջ շի­նու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում ու սփյուռ­քում: Իշ­խա­նու­թյու­նը որ­քան ա­րագ հաս­կա­նա այս աք­սիո­մը, այն­քան շա­հե­կան իր հա­մար:

6. Ծրագ­րով «Հա­յոց պատ­մու­թյուն» ա­ռար­կան հան­վել է 6-րդ դա­սա­րա­նից և 7-րդից է սկս­վում: Դա­սա­գիր­քը սկս­վում է Ու­րար­տուից, Ա­րա­րա­տյան Վա­նի թա­գա­վո­րու­թյու­նից: Չկան վաղ պե­տա­կան կազ­մա­վո­րում­նե­րը՝ նախ­նա­դա­րը, վաղն­­ջա­կան Հա­յաս­տա­նը: Մենք ու­նենք 5000 տար­վա պատ­մու­թյուն, ո­րի 2000 տա­րին դեն նե­տե­լը ու՞մ շա­հե­րից է բխում:

7. Այս ան­չա­փա­նիշ «չա­փո­րո­շիչ­նե­րով» հան­րակր­թա­կան դպ­րոցն ա­վար­տե­լու է անգ­րա­գետ, լեզ­վից, գրա­կա­նու­թյու­նից, պատ­մու­թյու­նից բո­բիկ ման­կուրտ, որ ոչ հա­յե­րեն գի­տի, ոչ հայ գրա­կա­նու­թյուն, ոչ հա­մաշ­խար­հա­յին, ոչ հայ ժո­ղովր­դի, ոչ հա­մաշ­խար­հա­յին պատ­մու­թյուն:

Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում