Ո՞վ է դեռ կասկածում, որ թուրք-թուրք պետություններում երազում են Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների գոյությունից ազատվել: Որ «Հայկական հարցի» պահանջատիրության, կատարված ցեղասպանական գործողությունների պատժի մասին այլևս ոչ ոք չհիշի: Վերջին օրերի հռետորաբանությունը և սահմանային սադրանքները այդ ծրագրի վառ ապացույցն են:
Պատահական չէր, որ Իլհամ Ալիևը վերջին ամիսներին «պատմաբան» էր դարձել, իր ցեղի պատմությունը վեր էր դասում մեր հազարամյա գոյության և հարատևման ժամանակաշրջանից:
Եվ այս պայմաններում Հայաստանի կրթության նախարարը փորձում է, առնվազն, կրճատել մեր նոր սերնդի պատմական հիշողությունը, դպրոցական ծրագրից հանելով Հայ եկեղեցու պատմություն առարկան:
Իսկ որ այն դպրոցում ուսանելու բարձրագույն անհրաժեշտություն է, պայմանավորված է առնվազն հետևյալ հանգամանքներով՝
Կարդացեք նաև
- Հայ Առաքելական եկեղեցին դարեր շարունակ պահպանել և փոխարինել է պետական կառույցները՝ իրականացնելով դրանց հիմնական գործառույթները:
Պահպանել է մաշտոցյան գիրը, հայ գրականության գոհարները, հոգևոր և ժողովրդական երաժշտությունն ու երգը: Բոլոր հնարավոր միջոցներով ստեղծել և զարգացրել է կրթական համալիր հաստատությունները: - Արհավիրքների ժամանակ միավորել է հայությունը՝ դիմագրավելու թշնամու ոտնձգությունները:
- Մեծագույն դերակատարում է ունեցել հայի ազգային նկարագիրը պահպանելու և զարգացնելու, ազգային արժեհամակարգը նոր սերունդների դաստիարակության համակարգում անփոփոխ ներկայացնելու ուղղությամբ: Մշտապես քարոզել է ընտանիքի ամրության, բարոյական նորմերի պահպանման, երեխաներին ազգային ոգով կրթելու օգտին:
- Ցեղասպանություն վերապրած ու աշխարհով սփռված ազգի բեկորները եկեղեցին իր շուրջ է միավորել, օտար երկրում նպաստել է հայի ազգային ինքնության զարգացմանը, քարոզել է հյուրընկալած երկրի օրինավոր քաղաքացի լինելը: Վերջապես, մյուս կառույցների աջակցությամբ, փրկել է հայկական սփյուռքը ուծացումից:
- Պատմական անհրաժեշտություն է համարվել Հայ Առաքելական, Հայ Կաթողիկե (Մխիթարյան Միաբանություն), Հայ Ավետարանչական եկեղեցիների ազգապահպան գործունեությունը, ինչը շարունակվում է և այսօր, առանց հակասությունների:
Թվարկածը, ընդամենը չնչին մասն է կազմում այն անգնահատելի ազգաբեր և պետականամետ գործունեության, որն Արարատի բիբլիական գագաթի հարատևության հետ է համեմատելի:
Եվ այս ամենից եզրակացությունը մեկն է՝ ազգային եկեղեցու պատմությունը մեր ժողովրդի ոչ միայն հարատևության և մաքառելու արձանագրությունն է, այլ հպարտանալու, հոգևոր հարստությունից օգտվելու, խիզախ ու դարերում կոփված անկոտրում քաղաքացի լինելու, աշխարհում քաղաքակիրթ ներկայանալու հնարավորությունն է:
Ինչ վերաբերում է այսօրվա նախարարին, նրան ուղղորդող վարչապետին, ապա հասկացեք՝ հնարավոր չէ շրջել մեր ժողովրդի գիտակցությունը ազգային գաղափարախոսությունից դեպի հեղհեղուկ, այսպես կոչված, գլոբալիստական, նեոլիբերալ մտածելակերպի: Ձեր ժամանակը անցողիկ է՝ մեր ազգի հոգեկերտվածքը մնայուն:
Հայաստանի Դեմոկրատական Կուսակցության նախագահություն
