Այսօր Երեւանի ընդհանուր իրավասության դատարանում դատավոր Աննա Դանիբեկյանի նախագահությամբ սահմանադրական կարգի տապալման գործի քննությունն էր: Հիշեցնենք, որ գործով անցնում են Ռոբերտ Քոչարյանը, Սեյրան Օհանյանը, Յուրի Խաչատուրովը, Արմեն Գեւորգյանը:
Նիստի մեկնարկին բավականին տեւական ժամանակ տեխնիկական հարցեր էին լուծվում՝ միմյանցից սոցիալական հեռավորություն ապահովելու, դահլիճի ակուստիկայի հարցերը: Մարտի 1-ին զոհված Գոռ Քլոյանի հայրը՝ Սարգիս Քլոյանն ասաց, որ լավ չի լսում, խնդրեց ավելի առաջ նստել, սակայն Արմեն Գեւորգյանի պաշտպան Էրիկ Ալեքսանյանն առարկեց՝ ասելով, որ նրանք նիստի ժամանակ իրենց խանգարում են:
Քլոյանը նեղսրտեց. «Լավ, այսքան կարելի՞ է մեզ նսեմացնել, հարգելի նախագահող: 30 տարի տառապել ենք»: Ցույց տալով Քոչարյանի կողմը՝ նա ինչ-որ դժգոհություններ սկսեց հայտնել՝ դեմքի, հայացքի հետ կապված, ասելով, որ չի ուզում դա տեսնել: Ի վերջո Քլոյանը նիստի կեսից լքեց:
Դատարանը միջնորդություն էր ստացել տուժող Սերգեյ Եղիազարյանի ներկայացուցիչ Էդուարդ Ասլանյանից՝ դատախազներ Գեւորգ Բաղդասարյանին եւ Պետրոս Պետրոսյանին բացարկ հայտնելու վերաբերյալ: Բայց Ասլանյանն առողջական խնդիրների պատճառով չէր կարողացել ներկայանալ այսօրվա նիստին, ուստի միջնորդությունը դեռ չքննարկվեց:
Կարդացեք նաև
Նաեւ Քոչարյանի եւ Սեյրան Օհանյանի պաշտպանները ՝ Հովհաննես Խուդոյանն ու Կարեն Մեժլումյանը միջնորդություն են ներկայացրել կասեցնելու գործի վարույթը եւ ուղարկել գործը ՍԴ: Խուդոյանն ասաց, ՍԴ դիմելը հիմք է՝ գործի քննության ընթացքը կասեցնելու այնքանով, ինչքանով դա խոչընդոտում է որոշակի գործողությունների կատարմանը: Դատարանն ամեն դեպքում, մինչեւ կասեցնելը կատարում է բոլոր հնարավոր դատավարական գործողությունները. «Ինձ համար անկեղծ ասած տարբերություն չկա՝ դատարանը կասեցնում է, թե չի կասեցնում վարույթը այդ ընթացքում, բայց ինստիտուտի տրամաբանությունը դա է հուշում, դատարանը չի կարող կայացնել որոշումներ, որոնց լուծումը կախված է հոդվածի սահմանադրականության գնահատումից: Երբ նայում ենք դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի՝ 2019-ի մայիսի 18-ի որոշումը, այնտեղ դատավորը վերապահում է կատարում կիրառվելիք ակտերի սահմանադրականության առումով: Խափանման միջոցի առումով գնահատական տալիս է՝ վերապահումով, որ այս հարցը ենթակա է ստուգման: Վճռաբեկ դատարանն այժմ պետք է անդրադառնա այն հարցին, թե դատական պրակտիկան ինչու է կոնկրետ այդ գործի շրջանակներում ձեւախեղվել, ուստի գտնում եմ, որ 300-րդ հոդվածի մասով առնվազն դատարանն իրավասու է դիմել ՍԴ, իսկ Սահմանադրական դատարանի 1459 որոշման տրամաբանությունից ելնելով՝ դատարանները ոչ միայն իրավասու են, այսինքն, ՍԴ դիմելու հարցը հայեցողական խնդիր չի, այլ բոլոր այն դեպքերում, երբ կա կասկած կիրառվող նորմի սահմանադրականության հարցով, դատարանի պարտականությունն է այս դեպքում դիմել ՍԴ: Հիմա այն բոլոր միջնորդությունները, որ նախկինում եղել են գործի կարճման, հետապնդման դադարեցման հետ կապված, որը ձեր կողմից հետաձգվել է, բոլոր այս որոշումների հիմքում դրված է լինելու հենց 300-րդ հոդվածը: Եթե մենք համաձայնության ենք գալիս, որ 300-րդ հոդվածը կիրառելի չէ այս գործով, մենք բոլորս պետք է հիմա վեր կենանք եւ գնանք այստեղից , այս գործն էլ անմիջապես փակվի, որովհետեւ 300.1 հոդվածը 2009-ից առաջ գոյություն չի ունեցել»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
