Վերջին օրերին քաղաքական ակտիվ զարգացումներով պայմանավորված մայրաքաղաքի փողոցներում եւ հանրային այլ վայրերում լրագրողներն ու ոստիկաններն աշխատում են կողք-կողքի: Որքան՞վ է ստացվում նրանց «համագործակցությունը», խանգարո՞ւմ են միմյանց՝ յուրաքանչյուրը կատարելու իր մասնագիտական պարտականությունները:
Aravot.am-ը այսօր զրուցեց Ոստիկանության Երեւան քաղաքի վարչության հասարակական կարգի ապահովման բաժնի պետ, մայոր Տիգրան Ավետիսյանի հետ:
-Պարոն մայոր: Ստացվո՞ւմ է էքստրեմալ պայմաններում համատեղ աշխատել լրագրողների հետ՝ հաշվի առնելով, որ շատ հաճախ այս երկու ոլորտների գործառույթները միմյանց հետ չեն համընկնում:
-Համատեղ աշխատանքը միանշանակ ստացվում է: Եթե նկատել եք, ամեն գործողություն կատարելուց առաջ հատուկ մի քանի անգամ զգուշացնում, տեղեկացնում ենք, որպեսզի լրագրողներն էլ ուշադիր լինեն մեր գործողությունների ընթացքում՝ տհաճ միջադեպերից խուսափելու համար: Նրանք էլ մեր հորդորները նորմալ են ընդունում:
Կարդացեք նաև
-Հասկանալի է, դուք կատարում եք ձեր աշխատանքը, լրատվամիջոցները որպես չորրորդ իշխանություն՝ իրենցը: Ոստիկանությունը երբ հրահանգներ է տալիս լրատվամիջոցներին, օրինակ, կանգնել միայն այսինչ տեղում, նկարահանել միայն այնինչ կետից ու այսքան հեռավորությունից, ինչո՞ւ չի փորձում հաշվի առնել, թե այդ հրահանգներն արդյո՞ք չեն խոչընդոտում կամ դժվարացնում լրատվամիջոցների աշխատանքը: Հնարավոր չէ՞ նրանց կարծիքը լսել ու հաշվի առնել:
-Մեր գործողությունները կատարելու ընթացքում մենք իրավախախտում ենք խափանում, կանխարգելում: Մենք չենք կարող այդ պահին խորհրդակցել ձեր հետ, թե ձեզ ինչքանով է հարմար, թե ոնց խափանենք:
-Ընդհանուր առմամբ համաձայն լինելով ձեր ասածին՝ եկեք նաեւ դուք ընդունեք, որ հաճախ ձեր կայացրած որոշումները իսկապես ուղղակիորեն խոչընդոտում են լրագրողի, օպերատորի, ֆոտոլրագրողի աշխատանքը, քանի որ, թույլատրում եք նկարահանել այնպիսի կետերից, որտեղից հաջողված կադրեր ստանալ կամ հնարավոր չէ, կամ շատ դժվար է:
-Եթե նկատի ունեք երեկ դատարանի առջեւ Գագիկ Ծառուկյանի ժամանումը նկարելը, եկեք ֆիքսենք, որ ի վերջո թույլ տվեցինք չէ՞: Մեկ րոպե սպասեցրինք՝ հասկանալու համար, թե ինչ է կատարվում, հետո թողեցինք չէ՞ որոշ չափով մոտենալ:
-Բայց այդ մեկ րոպեն մեր համար շատ թանկ է: Եվ երկրորդ. Եթե ես պարտաճանաչորեն կատարում եմ ոստիկանության հորդորը, իսկ մեկ ուրիշը գնում է առաջ, ստացվում է, որ պարտաճանաչը տուժում է:
-Կրկնում եմ, մենք միաժամանակ երկու գործողություն ենք կատարում՝ իրավախախտ ենք ձերբակալում եւ անում այնպես, որ լրագրող չտուժի: Հաճախ է լինում, որ լրագրողն իր կադրի համար ոստիկանից առաջ է ընկնում ու դա խնդիր է առաջացնում:
-Դա նորմալ է լրագրողի տեսանկյունից: Դուք ասում եք, թե դա անհարմարություն է ստեղծում ոստիկանության համար: Բայց չէ՞ որ ձեր գործողություններն էլ որոշ դեպքերում անհարմարություններ են ստեղծում լրատվամիջոցների համար:
-Դրա համար պետք է միմյանց լսենք, տեսնենք, կարողանանք համատեղ աշխատել, տեղում ըստ իրավիճակի ճիշտ կողմնորոշվել:
-Իմ ասածն էլ հենց դա է, որպեսզի չորրորդ իշխանությունը եւ ուժային կառույցները միմյանց խանգարելու փոխարեն օգնեն: Մի թեմա էլ: Երեկ ու այսօր ոստիկանական մեքենաներից բարձրախոսով հանրությանը, նաեւ լրագրողական, հորդորում եք պահպանել սոցիալական հեռավորություն: Բայց հենց նույն ոստիկանները թեւ-թեւի շղթա կազմելիս ոչ միայն սոցիալական հեռավորություն չեն պահպանում, այլեւ նրանց միջեւ սանտիմետրեր են: Դրա՞ն ինչ կասեք: Ստացվում է՝ ոստիկանների վրա պարետի որոշումը չի՞ տարածվում:
-Ոստիկանները մասնագիտական ծառայություն են իրականացնում:
-Լրագրողներն էլ իրենց մասնագիտական ծառայությունն են իրականացնում: Եվ այսպիսի վայրերում, երբ հարց տալու համար ստեղծված րոպեների ընթացքում հնարավոր չէ 1,5 մետր հեռավորություն պահել: Եվ վերջին հարցը: Այս երկու-երեք օրերի ընթացքում ոստիկանների մեջ կորոնավիրուսով վարակվողներ եղե՞լ են:
-Ես այդպիսի ինֆորմացիայի չեմ տիրապետում: Դրանով զբաղվում է մեր բուժվարչությունը:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
