Բազմաթիվ երկրներում առանցքային խնդիր է դարձել այն, թե որքանով է իշխանություններին հաջողվել արդյունավետ հակահամաճարակային քաղաքականություն իրականացնել, քանի որ խոսքը մեծ թվով մարդկանց առողջության և կյանքի մասին է։
Օրինակ՝ Իտալիայի վարչապետ Ջուզեպե Կոնտեին կհարցաքննեն՝ կապված այն հետաքննության հետ, թե ինչպես են իշխանություններն արձագանքել կորոնավիրուսի բռնկմանը իտալական հյուսիսային Բերգամո քաղաքում, որը համաճարակից առավել շատ տուժած շրջաններից է։
Չի բացառվում, որ որոշ ժամանակ անց քաղաքական տարբեր շրջանակների պահանջով հետաքննություն իրականացվի նաև մեզ մոտ։ Իսկ թե այս հարցն ինչ դերակատարություն կունենա իշխանությունների հետագա պաշտոնավարման հարցում, կախված է նաև նրանց գործելաոճից և վերաբերմունքից։
Եթե իշխանությունները այս պահին ընդունեն իրենց սխալները և այդ սխալներն ուղղելու շուրջ քայլեր ձեռնարկեն, ապա դրանք գուցե շատ սուր չանդրադառնան նրանց հետագա ճակատագրի հարցում։ Բայց եթե իշխանությունները կտրականապես չընդունեն իրենց թերացումները, ապա հետագայում դրանք կարող են անդառնալի հետևանքներ ունենալ նրանց համար։
Կարդացեք նաև
Ճիշտ է՝ առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանը վերջին ուղիղ եթերներից մեկում խոստովանեց, որ իրենց կողմից թերացումներ եղել են, որոշ դեպքերում հապաղել են վճռորոշ քայլեր ձեռնարկել, և այդ հարցում քաղաքացիների ներողամտությունը հայցեց ու խոստացավ շտկումներ կատարել, բայց դա էական նշանակություն չունի, քանի որ իրավիճակի գլխավոր պատասխանատուն՝ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, մնում է անդրդվելի։
Վերջինս ոչ միայն չի ընդունում, որ հակահամաճարակային պայքարում իրենք լուրջ թերացումներ են ունեցել, այլ մի բան էլ հոխորտում է ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի վրա և իրեն հարիր լեքսիկոնով անվանարկում նրանց՝ մասնավորաբար անվանելով «քաղաքական կորոնավիրուսներ»։
Իհարկե, չի բացառվում նաև, որ հանրային ճնշման ուժգնացմանը զուգահեռ Փաշինյանը կտրուկ փոխի իր հռետորաբանությունը, սակայն նրա պարագայում դա գրեթե անհավանական է թվում:
Արթուր ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
