ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը գրում է.
Իրանում Հայաստանի դեսպանատան առջեւ տեղի ունեցած բողոքի ակցիան դարձավ քաղաքական եւ մասնագիտական բուռն քննարկումների առարկա։ Ուշադիր ծանոթացել եմ կարծիքներին եւ մեկնաբանություններին։ Սակայն, կարծում եմ, մեկ կարեւոր հարց դուրս է մնացել ուշադրությունից։
Իսրայելում Հայաստանի դեսպանատուն բացելու որոշումը կայացվել ՀՀ Կառավարության նիստին դեռեւս 2019 թվականի սեպտեմբերի 19-ին։
Վստահ եմ, որ հարցն ի սկզբանե եղել է իրանական կողմի ուշադրության ներքո, եւ դժվար է մտածել, թե որոշման ընդունումից 9 ամիս անց է սրվել հարցի ընկալումը Թեհրանում։
Կարդացեք նաև
Հայաստանի արտաքին քաղաքական խմորումները թույլ են տալիս մտածել, որ տվյալ ակցիայի համար Իսրայելում դեսպանատան բացումն ընդամենը մի առիթ էր, դրվագ, իսկ իրականում Հայաստանին ուղղված նախազգուշական ժեստը կապված էր ավելի խորքային գործընթացների հետ։
Մասնավորապես՝ Հյուսիս- Հարավ աշխարհաքաղաքական առանցքում Փաշինյանի կողմից առաջացված «խցանումների», Ռուսաստանի հետ սրված հարաբերությունների եւ Արեւմուտքի որոշ շրջանակների Հայաստանի արտաքին քաղաքականությանն ուղղակի եւ անուղղակի ներգրավվածության պատճառով։
Մեծ է վտանգը, որ թեպետ Փաշինյանը հայտարարել էր, թե արտաքին քաղաքականության մեջ շրջադարձեր չեն լինելու, տակից իրականում սկսել է աշխատել այլ ուղղությամբ։ Մնում է այդ սողացող շրջադարձի ընթացքում երկիրը չգցի աշխարհաքաղաքական «պատահարի» մեջ։
