«Հեղափոխությունից հետո ազատությունն այլ կերպ ընկալվեց, քանի որ դրանից առաջ չկար այդ ազատությունը, հետևաբար մեզ մոտ օբյեկտիվ պատճառով ընկալումների և դրսևորումների խնդիրներ առաջացան»,- «Մեդիա կենտրոն»-ի՝ տեսակապի միջոցով կազմակերպած «Առցանց ատելություն. հնարավո՞ր է օրենքով պայքարել դրա դեմ» թեմայով քննարկմանը հայտարարեց ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Արթուր Հովհաննիսյանը:
Ըստ նա՝ ատելության խոսքի կարգավորումների մասին խոսելիս չպետք է մոռանալ ԶԼՄ մասին օրենքը, որը համահունչ կլինի այսօրվա մեդիա իրականությանը. «Նախ պետք է տալ ատելության խոսքի ձևակերպումը, հետո հեռացնել այդ ատելության խոսքը, դրանից հետո գոնե քանակական առումով ատելության խոսքի դրսևորումները կսահմանափակվեն»: Պատգամավորի համոզմամբ՝ պիտի կարողանան օրինական խոսքը տարբերակել ատելության խոսքից, որ չստացվի՝ օրենսդրական մակարդակում միլիմետր անգամ սահմանափակում են խոսքի ազատությունը:
Իրավաբան Դավիթ Սանդուխչյանն ասաց՝ ընդհանրապես, երբ խոսքը ատելության խոսքի մասին է կամ զրպարտության, կամ համացանցում որևէ այլ դրսևորման մասին, իր մոտ միշտ սկեպտիկ մոտեցում է. «Իհարկե, որսալ ատելության խոսքը համացանցում կամ փորձել ինչ-որ ձևով պայքարել համացանցում դրա դեմ, մանավանդ այսօր, երբ այդքան լայն զարգացում ստացան սոցցանցերը, և բոլոր մարդիկ գրեթե ստացան իրենց երկրորդ թվային ինքնությունը, որը ապրում է համացանցում, բավականին դժվար է»:
Խոսելով օրենսդրական նախաձեռնությունների մասին և նաև ԱԱԾ գործողությունների մասին՝ իրավաբանն ասաց. «Երբ ես տեսնում եմ՝ ինչպես մեր քաջ ԱԱԾ սպաները ձերբակալեցին այս կամ այն ֆեյքին, ինձ մոտ ծիծաղ է առաջանում: ԱԱԾ-ն լուրջ խնդիրներ պիտի լուծի, իսկ իրենց ֆեյք են որսում: Դա պետական միջոցների վատնում է»:
Կարդացեք նաև
Ըստ Դավիթ Սանդուխչյանի՝ առաջին հերթին պետք է քարոզչական աշխատանք տարվի: Իսկ օրենսդրական փոփոխություններն արդյունավետ չեն լինի, եթե չունենանք արդար դատարան: Այս հարցում իրավաբանը լավատես չէ. «Նոր իշխանություններից ակնկալվում էր շատ ավելի լուրջ քայլեր դեպի դատական համակարգի բարեփոխումներ, որը չենք տենում. նույն դատավորներն են, նույն գործընթացը: Երևի թե դա է պատճառը, որ թերահավատ եմ մի շարք օրենսդրական նախաձեռնությունների հանդեպ: Օրենք ընդունելով՝ հարց չեք լուծում: Պիտի համոզված լինենք, որ այն կիրառվելու է, և ձեր դատական համակարգը պատրաստ է այն կիրառել: Իսկ եթե գիտեք, որ այդ օրենքը չի աշխատելու, գուցե չարժի այն ընդունել և մտածել այլ մեթոդ»:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
