ՀՀ պաշտպանության նախարարի նախկին առաջին տեղակալ Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Իշխանություններն ու նրանց սպասարկող մի շարք լրատվամիջոցներ, սովորության համաձայն իրենց ձախողումներն ու բացահայտվող պրոբլեմները ջանասիրաբար փորձում են բարդել նախորդ իշխանությունների վրա կամ ինչպես ընդունված է ասել՝ փորձում են գցել նախորդ իշխանությունների «գրպանը»։ Այդպիսի օրինակները շատ են, ու տպավորություն է, որ այսպես շարունակվելու դեպքում, մի օր էլ իշխանությունները կարող են նախկին իշխանություններին մեղադրել թե՝ «․․․ինչո՞ւ մեզ չէիք զգուշացնում, որ ձախողվում ենք, չէիք տեսնում, որ ոլորտ առ ոլորտ նորանոր պրոբլեմներ ենք ստեղծում»։
Չէի անդրադառնա այս հարցին, եթե թեման զգայուն չլիներ։ Միքայել Մինասյանի հայտնի տեսաուղերձից հետո, հայրենական որոշ շրջանակներ և լրատվամիջոցներ, միանալով կառավարության անլրջության մարաթոնին, անհույս փորձեր են անում տարբեր մեթոդներով շեղել թեման՝ դրանով իսկ ջրելով իշխանության պատասխանատվությունը։ Մասնավորապես՝ ցանկանում են արդեն հայտնի դարձած Դավիթ Գալստյանին (ում անձամբ ճանաչելու առիթ չեմ ունեցել) կապել Սերժ Սարգսյանի հետ։
Նախ` ոչ ոք չի ժխտում, որ նախագահ Սարգսյանի կառավարման տարիներին, ինչպես Դավիթ Գալստյանի կազմակերպությունը, այնպես էլ շատ այլ կազմակերպություններ սպառազինություն և ռազմական տեխնիկա են մատակարարել ՀՀ պաշտպանության նախարարությանը։ Դա շատ նորմալ երևույթ է, և դրա համար որևէ մեկը չի մեղադրում նրանց՝ ոչ անցյալի, ոչ էլ ներկա մատակարարումների համար։ 2018թ․ իշխանափոխությունից հետո, Դավիթ Գալստյանը սկսել է համագործակցել Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության հետ, ու եթե հիմա նախկին իշխանություններին քննադատողները ինչ-որ պրոբլեմներ են տեսնում նրա գործունեության մեջ, գուցե ավելի ճիշտ կլինի հենց Դավիթ Գալստյանին հարցնեն, թե ի՞նչ պրոբլեմների մեջ է եղել (եթե եղել է) այլ երկրներում իր գործունեության ժամանակ։ Եվ եթե կարծում եք, որ նրա գործունեությունը նախկինում խնդրահարույց է եղել, ապա ինչո՞ւ եք շարունակում համագործակցությունը։
Հատկանշական է, որ իշխանական շրջանակները լուրեր են հրապարակում, թե ինչպե՞ս է Դավիթը Գալստյանը սկսել իր բիզնեսը, ի՞նչ ընկերություններ է հիմնել, ե՞րբ և աշխարհի ո՞ր երկրում, ի՞նչ բիզնեսով է զբաղվել, և նմանատիպ այլ տեղեկություններ։ Իսկ հետևություններն ավելի քան անհեթեթ ու մանկամիտ են ստացվում։ Մասնավորապես, երբ փորձում են Դավիթ Գալստյանի տարբեր երկրներում ունեցած բիզնես գործունեությունը կապել Սերժ Սարգսյանի հետ՝ քանի որ այդ տարիներին նա էր նախագահը։ Ռուսները կասեն «ժելեզնայա լոգիկա»։
Կարդացեք նաև
Տեղեկություններ են հրապարակում, որ ՄԱԿ-ի ԱԽ-ի կողմից ստեղծված փորձագիտական խումը 2012թ մտահոգություն էր հայտնել, որ զենքի մատակարար Ալբանիան ՄԱԿ-ի ԱԽ-ին չի կարողացել բացատրել, թե ինչպես է զենքը ԱՄԷ փոխարեն հայտնվել Լիբիայում։ Բա Միքայել Մինասյանը ձեզ ի՞նչի մասին էր զգուշացնում։ Չէ, որ նմանատիպ պրոբլեմատիկ վիճակում էլ կարող է հայտնվել նաև Հայաստանը՝ իր ռազմավարական դաշնակցի հետ հարաբերություններում։ Միթե՞ հենց դա չէր այդ թեման բարձրացնելու ողջ նպատակը։
Ի դեպ, թեմայով հետաքրքրվողների համար ասեմ, որ ՄԱԿ-ի այդ փաստաթղթերում Հայաստան պետությունը որևէ կերպ առնչություն չունի։
Ես չգիտեմ, կոնկրետ ի՞նչ կապ ունի Դավիթ Գալստյանը իշխանության կողմից քարոզչական դաշտ նետված վերոհիշյալ պատմության հետ, բայց եթե նույնիսկ կապ էլ ունի, ապա ի՞նչ է, բիզնեսմենների միջազգային բիզնեսի համար է՞լ է Սերժ Սարգսյանը կամ որևէ այլ պաշտոնյա մեղավոր։ Ո՞ւր է կորել բանականությունը, եթե այն երբևէ եղել է։
Ըստ նախկին իշխանությանը քննադատողների՝ Դավիթ Գալստյանի մասնավոր կազմակերպությունը, որպես չորրորդ մեկ այլ երկրի կազմակերպության դուստր ձեռնարկություն՝ զենքի մատակարարման գործարք է իրականացրել երկու այլ պետությունների ձեռնարկությունների միջև, և արդյունքում իբր զենքը մատակարարել է երրորդ երկիր։ Սա ըստ նախորդ իշխանությունների քննադատների։ Ավելին, քանի որ այդ գործարքում ավիափոխադրողը եղել է հայկական կազմակերպություն, ուրեմն գործող իշխանության մեր քաջարի պաշտպանները ինքնագոհ, հերոսական հետևություններ են անում Սերժ Սարգսյանի և Դավիթ Գալստյանի կապի վերաբերյալ։ Այն դեպքում, երբ վերոնշյալ թեմաներում Հայաստան պետության անունն անգամ չկա, որևէ պետական կառույցի լիազորությունների օգտագործման տեսքով։
Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիներին ազգությամբ հայ բազմաթիվ գործարարներ, տարբեր երկրներում ամենատարբեր բնույթի գործարարությամբ են զբաղվել, այդ թվում գուցե նաև խնդրահարույց։ Հատկանշական է, որ այդ մարդիկ իրենց տարբեր առաջարկություններով, այդ տաս տարիների ընթացքում եկել են Հայաստան, և նրանցից շատերը երջանիկ առիթ են ունեցել նաև նախագահ Սարգսյանի հետ հանդիպելու։ Այսինքն, եթե Սերժ Սարգսյանը ընդունել է նրանց, մասնակցել է Հայաստանում նրանց հիմնած ձեռնարկությունների բացմանը՝ ուրեմն պետք է իրեն կապել բոլորի բիզնեսների հե՞տ։ Սա ի՞նչ անհեթեթ, մանկամիտ մտածողություն է։
Փաստն այն է, որ այսօր կա Միքայել Մինասյանի կողմից բարձրացված խնդիր, ըստ որի Հայաստանի արտոնություններով, ռուսական շուկայից զենք է արտահանվել երրորդ երկիր, որն առաջին հերթին հակասում է հայ-ռուսական ռազմատեխնիկական համագործակցության կանոններին։ Մնացյալը՝ հեքիաթներ են, թե նախկինում ով, ում հետ, որտեղ ինչ հարաբերություններ են ունեցել և այլն։ Եվ որքան էլ գունավոր պատմեք այդ հեքիաթները, միևնույն է դրանք իրականություն չեն դառնալու։ Դուք ավելի լավ է մտածեք, թե ինչպե՞ս եք բարձրացված խնդիրը հիմնավորված կերպով հերքելու, կամ էլ դրան համարժեք գործողություններ իրականացնելու՝ որպեսզի չտուժի Հայաստանի Հանրապետության միջազգային վարկանիշը։
Այնուամենայնիվ, դիմակդ դի՛ր սիրելի հայրենակից. այսօր վարչապետի լայվը, կորոնավիրուսի դեմ ձախողվող պայքարում մեղավորների փնտրտուքի ու անհատական պատասխանատվության մասին էր։ Ճիշտ է ասում Փաշինյանը, որ մեր ժողովուրդը կարգուկանոն չի պահում, որ ժողովուրդը կառավարության ու պարետատան որոշումներին չի ենթարկվում, և չի հարգում դրանք։ Իսկ առանց դրա՝ վիրուսի դեմ պայքարը չի հաջողվելու։ Բոլորս պետք է պատասխանատվություն վերցնենք՝ առանց բացառության։
Վստահ եմ, որ սա գիտակցում է յուրաքանչյուր մարդ, թեկուզև բնազդաբար։ Գիտակցում է, որ վարակը վտանգավո՜ր է, բայց պահանջներին չի հետևում, ինչու՞։ Իսկ մի գուցե չի՞ հավատում, կամ չի՞ վստահում։ Գուցե սոցիալական բեռն ավելի՞ ծանր է, քան վարակի վտանգը։ Իսկ գուցե՞ մարդիկ ընդհանրապես ապագայի համար են սկսել անհանգստանալ։
Սովորաբար նորմալ մարդը խուսափում է վախի, անորոշության ու անկայունությունների մթնոլորտից։ Վիրուսի ստեղծած վախն ու անկայունությունները՝ մտածող մարդկանց մոտ բազում այլ հարցեր են առաջ բերում։ Սեփական դատողությունների պակաս մեր ժողովուրդը երբեք չի ունեցել։
Միայն մանիպուլյացիայի ենթարկված մարդիկ են ապրում ուրիշի ուղեղով։ Փաշինյանը ցանկանում է, որ մարդիկ շարունակեն ապրել իր պատկերացրածով։ Որ ինչպես մի ժամանակ էր՝ 8։15 փողոցները փակեն, 9։30 դատարանները փակեն, 10։20 հավաքվեն հրապարակում, երբ ասեն՝ գոռան դըմփ, դըմփ հու, երեկոյան 20։00 շերեփ խփեն և այլն։ Բայց դա մի փուլ էր մեր կյանքում, որն անցավ։ Հիմա շատ մարդիկ իրատես են, ու պրագմատիկ։ Իսկ դա նշանակում է, որ կառավարության համար եկել է բազմաթիվ պրոբլեմների հետ առերեսվելու ժամանակը։ Այնինչ կարելի էր խելացի լինել և խուսափել շատ ու շատ խնդիրներից։
Մարդիկ հազար ու մի դարդեր ունեն, որոնց դեմ նույնիսկ կորոնավիրուսը ոչինչ անել չի կարող։ Եվ այդ խնդիրների լուծման իրենց մեթոդները հաճախ նաև անտեսում են համավարակի պահանջները։
Ցավալի է, բայց փաստ։
Հ.Գ. Այնուամենայնիվ, դիմակդ դիր, սիրելի՛ հայրենակից։ Դա անհրաժեշտ է, և ոչ բավարար»։
