Երբ նոր էր հայտարարվել հատուկ դրություն, առաջին սահմանափակումներից մեկը վերաբերում էր ԶԼՄ-ներին, որպեսզի հնարավոր լինի խուսափել խուճապային տրամադրություններ առաջացնող տեղեկություններից:
Արդյունքում՝ հասարակությունն սկսեց չափազանց «թեթև» վերաբերվել այս ամենին: Ժամանակի հետ իշխանավորները, հատկապես առողջապահության նախարարն ու վարչապետը, իրենք սկսեցին ստիպված, այսպես կոչված, «խուճապային» մեսիջներ հղել, ինչը երբեմն ծայրահեղությունների է հասնում: Խոսքը թե ՄՀՀ-ի մահճակալների լուսանկարի մասին է, թե արհեստական շնչառական ապարատին միացված մարդկանց տառապանքների մասին հոգեցունց պատմությունների:
Մասնագետներն արդեն իսկ մտահոգություն են հայտնում, որ նման ծայրահեղություններն ի վերջո կարող են հոգեբանական լուրջ հետևանքներ ունենալ հասարակության զգալի հատվածի վրա, իսկ դրա արդյունքը կարող է ոչ պակաս ծանր լինել:
Դոզավորումն ու գրագետ աշխատանքը չափազանց կարևոր են նաև հասարակության հետ տեղեկատվական աշխատանքի առումով:
Կարդացեք նաև
Ցանկացած թեմայով ծայրահեղականությունն այս պարագայում կարող է անհամեմատ վտանգավոր լինել, այդ թվում՝ թե՛ «ամեն ինչ լավ է» կարգի տեղեկությունները (խուճապի բացառում), թե՛ սարսափեցնող քարոզչությունը (սրթրեսային խուճապ):
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
