Քիչ առաջ տեղեկացա, որ առաջարկություն կա «Զվարթնոց» օդանավակայանը վերանվանել Շառլ Ազնավուրի անվամբ։
Շառլ Ազնավուրը ֆրանսիական երգիչների (շանսոնյե) լավագույն ներկայացուցիչներից է, ինչպես Ուիլյամ Սարոյանն ամերիկյան գրականության։ Եվ, ի տարբերություն այլոց, նրանք ոչ միայն չեն ուրացել կամ թաքցրել իրենց հայկական ծագումը, այլև ամեն առիթով, կամ առանց առիթի, շեշտել այն։ Շառլ Ազնավուրը եղել է իմ պատանեկության, երիտասարդության, այժմ էլ, գուցե ամենասիրելի երգիչը։ Հիացել եմ նաև Սարոյանի գործերով։ Եվ ամենայն անկեղծությամբ եմ ասում, նրանց տաղանդի նկատմամբ հիացմունքս բոլորովին կապ չունի նրանց հայ լինելու հանգամանքի հետ։ Իհարկե, հաճելի է նաև, որ նրանք հայեր են։
Շառլ Ազնավուրը նաև հսկայական բարոյական և նյութական օգնություն ցուցաբերեց երկրաշարժից ավերված Հայաստանին։ Այո, բայց հիշենք նաև, որ Շառլ Ազնավուրը, չնայած իր հայկական ծագմանը, ֆրանսիական մշակույթի ներկայացուցիչ է, ինչպես և Ուիլյամ Սարոյանը՝ ամերիկյան։
Որքանով ինձ հայտնի է, տարբեր քաղաքներում օդանավակայանների անվանակոչումներն այդ երկրի կյանքում պետականության կամ մշակութային մեծ ավանդ ունեցող մարդկանց անուններով են։ Այնպես որ, չեմ կարծում, թե «Զվարթնոց»-ն անվանակոչելը Շառլ Ազնավուրի անունով, ճիշտ գաղափար է։ Եթե անվանափոխել, ապա Արամ Մանուկյանի, Հովհաննես Թումանյանի կամ Կոմիտասի անվամբ։
Կարդացեք նաև
Հիշեցնեմ նաև, որ Շառլ Ազնավուրը Հայաստանում ըստ արժանվույն գնահատվել է` և՛ Երևանում, և՛ Գյումրիում ունենք Շառլ Ազնավուրի անվան հրապարակներ։ Գյումրիում` նաև Ազնավուրի արձան, Երևանում՝ տուն-թանգարան։
Ավետիք ԻՇԽԱՆՅԱՆ
