Ինչու՞ են մեղմացվում սահմանափակումները, եթե հիվանդների թիվը հանրապետությունում շարունակում է անկառավարելիորեն աճել։
Երկու ամիս կարանտինը մարդկանց ապրելակերպի նոր էլեմենտներ ներդնելու մասին պետք է լիներ (կանխարգելել, դաստիարակել, կրթել, սովորեցնել)։
Կարանտինային միջոցառումների արդյունքում մարդկանց մոտ պիտի ձևավորվեր ստեղծված իրավիճակին համաչափ վարքագիծ։
Սոցիալական հեռավորություն պահպանել, ձեռքերով չշփվել, աշխատանքը ճիշտ կազմակերպել, տրանսպորտային միջոցներից ճիշտ օգտվել և այլ միջոցներն այս երկու ամիսներից արդյունքում պիտի դառնային զարմանք չառաջացնող ու սովորական գործողություններ։
Այս ընթացքում հնարավոր էր կարանտինի պահպանման և համավարակի տարածման կանխման տեսանկյունից ձևավորել կարգապահ հասարակություն (ինչպիսին տեսանք եվրոպական բազմաթիվ երկրներում)։
Մեր դեպքում, ի սպառ բացակայում են փաստարկված հիմնավորումները գործող սահմանափակումների թուլացման, իսկ շատ կարճ ժամանակ անց դրանց վերացման համար։
Կարդացեք նաև
Հաշվի առնելով, այն հանգամանքը, որ հայտարարված կարանտինի ընթացքում բնակչությունը մասնակի է պահպանել կանոնները արդեն բավականաչափ բարդություններ են ստեղծել։ Իրավիճակը կարող է ավելի վատթարանալ, եթե բնակչությունը սահմանափակումների վերացումը դիտարկի որպես վտանգի չեզոքացման հիմնավորում։
Միջազգային լավագույն փորձն այս ուղղությամբ վկայում է, որ կանոնների պահպանումը տալիս է արդյունք ու իրավիճակի կառավարելիություն։
Սահմանափակումների վերացման պատճառով վատթարացման հետևանքների համար պիտի լինեն պատասխանատվության ենթարկվողներ։
Հ.Գ. Ի սկզբանե համաճարակաբանական սխալ գործողությունների արդյունքում, սխալ տարվող առողջապահական քաղաքականության արդյունքում ունենք մարդկանց մեծ թվաքանակ, ովքեր չեն հավատում ստեղծված ծանր իրավիճակին։
