«Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ Էդմոն Մարուքյանը հրաժարվել է մանդատը, այսպես ասած, համատեղ վայր դնելու իմքայլական առաջարկից, որ հնչեցրել էր մեծամասնության խմբակցության ղեկավար Լիլիթ Մակունցը:
Կասկածից վեր է, որ Մարուքյանի դրական արձագանքը Հայաստանում ստեղծելու էր որակապես այլ քաղաքական իրավիճակ, ինքնին փոփոխություն չբերելով խորհրդարանական ստատուս-քվոյի հարցում: Թե ինչպես կզարգանար այդ իրավիճակը, հնարավոր է, իհարկե, դիտարկել ամենատարբեր դասավորություններով, սակայն քայլը կլիներ բավականին ուժեղ:
Մյուս կողմից, այստեղ, իհարկե, հատկանշական է հարցը, թե ինչ էր լինելու խորհրդարանի հետ ընդհանրապես:
Ակնառու է, որ Հայաստանի թիվ մեկ քաղաքական կառույցում, թիվ մեկ քաղաքական ամբիոնում, իշխանության միակ առաջնային մանդատի կրող ներկայացուցչական մարմնում կա քաղաքականության ահռելի դեֆիցիտ, կա քաղաքական տեքստերի, քաղաքական բանավեճերի ահռելի պակաս: Ըստ այդմ, խնդիրը բռունցքներով միջադեպի մասնակիցների մանդատը չէ, առավել ևս, որ ակնառու դարձավ քաղաքական մշակույթի խորքային խնդիրը միջադեպի առնչությամբ արձագանքների առումով: Ի վերջո, մենք ունենք քաղաքական կառույցի, քաղաքական և ներկայացուցչական թիվ մեկ, իսկ ներկայացուցչականության առումով էլ բացառիկ ամբիոնի քաղաքականացման հարց, գաղափարականացման հարց, որը հնարավոր չէ լուծել մի քանի մանդատի փոփոխությամբ:
Կարդացեք նաև
Արամ ԱՄԱՏՈՒՆԻ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
