«Իրատեսի» զրուցակիցն է «Այլընտրանքային նախագծերի խումբ» նախաձեռնության ներկայացուցիչ, ԱԺ նախկին պատգամավոր ՎԱՀԵ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԸ:
-Փաշինյանը «հեղափոխությունից» հիասթափվածների ցուցակ է կազմել: Իշխանափոխությունից անցել է երկու տարի, ըստ Ձեզ, ովքե՞ր են իրապես հիասթափվածներն ու ինչի՞ց են հիասթափվել: Եվ, առհասարակ, եթե ամփոփ թվարկենք, ի՞նչ ձեռքբերումներ ու բացթողումներ է ունեցել իշխանությունն այս երկու տարվա ընթացքում:
-Իշխանության ամենամեծ բացթողումը եղավ 2018-ի հանրային ահռելի դրական սպասումներն իրական բարեփոխումների վերածելու անկարողությունը։ Ամենամեծ խոչընդոտը, թերևս, նոր իշխանության պարզունակ պատկերացումներն էին՝ պետության և հասարակության մասին։ Սրա արդյունքը պետք է լիներ հասարակության տարբեր շերտերի հիասթափության միտումը, որը կա և շարունակվում է։ Ուրիշ տեսություններ կամ մոդելներ պետք չէ հորինել։
-Տեսակետ կա, որ իշխանությունը ՍԴ կազմի լուծարման համար նոր հանրաքվե չի նախաձեռնի, քանզի հասկանում է՝ հատկապես համավարակից հետո վստահության մեծ անկում է ունենալու:
Կարդացեք նաև
-Եթե պարզվի, որ իշխանությունն այս պահին դեռ մտածում է ՍԴ-ի կամ հանրաքվեի մասին, ապա դա կխոսի իրականության բացարձակ աղավաղված ընկալման մասին։ Ես ուզում եմ հավատալ, որ գործող կառավարությունը, գոնե ոլորտային պատասխանատուների մակարդակով, իրականում պատկերացնում է այն դժվարություններն ու ծանր խնդիրները, որոնց Հայաստանը բախվելու է հաշված շաբաթների, ամիսների ընթացքում։ Մեզ ուղղակիորեն կարող է սոցիալական, հումանիտար աղետ սպառնալ, երբ ունենանք հազարավոր սնանկացած բիզնեսներ և հարյուրհազարավոր նոր գործազուրկներ։ Այս պայմաններում որևէ իշխանություն չի կարող շարունակել ապրել 2018-ի պատկերացումներով։
-Շատ է խոսվում, թե 7-րդ գումարման խորհրդարանը նոր, դրական որակի խորհրդարան է: Որպես նախկին խորհրդարանական՝ այդ տեսակետի՞ն եք:
-Ես երկու անգամ ընտրվել եմ պատգամավոր (4-րդ և 5-րդ գումարումներ) և, անկեղծ ասած, ո՛չ այն ժամանակ էր հիացած խորհրդարանի որակով, ո՛չ այսօր։ Խոսքն ընդհանուր տեսակարար որակի մասին է, թե՛ այն ժամանակ, թե՛ հիմա բոլոր խմբակցություններում էլ կան գրագետ և լուրջ մարդիկ։ Իհարկե, դրանք տարբեր փուլեր էին, տարբեր խորհրդարաններ։ Հայհոյելը, դատարկ դահլիճը երևույթներ են, որ միշտ էլ կային, բայց գործող ԱԺ-ում ինձ ապշեցնում է մի բան. մարդիկ, որոնք մինչ պատգամավոր դառնալը ունեին կարծիք, տեսակետ, չէին վախենում հրապարակայնորեն դրանք արտահայտելուց և պաշտպանելուց և հենց այդ հատկության շնորհիվ էին վաստակել անուն և հարգանք, այսօր ինքնաձայնազրկվել են, չեն տեսնում, չեն լսում անօրինականությունների մասին։ Լուռ են, վախվորած։ Արդյո՞ք մի մանդատը հասուն մարդուն կարող է ստիպել այդ աստիճանի փոխվել որպես մարդ և քաղաքացի։
Զրույցը՝ Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆԻ
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում