Այն, որ Հայաստանի քաղաքական վերնախավն առանձնապես չի փայլել իր բարեկրթական, զարգացվածության մակարդակով նորություն չէ։ Բոլորս հիշում ենք նախորդ ԱԺ-ներում կիսագողական պատգամավորների պահվածքն ու խոսքերը։ Անուններ չեմ ուզում տալ, ոչ էլ նրանցից որևէ մեկին արդարացնել, բայց այդ մարդիկ իրենց մանկությունը, պատանեկությունը, մի խոսքով ողջ կյանքն անցկացրել են քրեական ենթամշակույթ կոչված միջավայրում, որը նրանց համար հարազատ է եղել և նրանք էլ հանդիսացել են այդ միջավայրի գործող դերակատարներից։ Եվ եթե նրանք դարձել են պատգամավորներ, ապա մեղավոր են ոչ թե իրենք, այլ նրանց ընտրողներն ու կուսակցական ցուցակում ընդգրկողները։
Այլ է այսօրվա ԱԺ-ում «առյուծ» կտրած, իրենց ժամանակակից, քրեական ենթամշակույթի դեմ պայքարող, այսպես կոչված «արևմտյան արժեքներով» առաջնորդվող, ընդդիմախոսներին «տրյապկա» անվանող իմքայլականների պահվածքը։ Նրանք հաստատ նախորդների նման քրեական միջավայրի անդամներ չեն եղել, այլ, հավանաբար, արհամարհված են եղել նրանց կողմից, թերևս հաճախ նաև ծաղրանքի և անարգանքի են արժանացել, բայց և պատրաստ են եղել հաճոյանալ և նրանց ծառայություններ մատուցել։
․․․Սակայն, նաև նախանձել են թաղի «լավ տղերքին» և բարդույթավորվել։
Եվ ահա հրաշքով հասել են իշխանության և նույն իշխանության բարձունքից, շրջապատված թիկնապահներով և պաշտպանված պետական ուժային կառույցներով , ընդդիմախոսներին հայհոյելով, մի կողմից փորձում են ձերբազատվել մանկության դաժան հիշողություններից և անցյալի բարդույթներից, մյուս կողմից էլ առիթը չկորցնելով հաճոյանալ Սիրելի Առաջնորդին։
Կարդացեք նաև
Ավետիք ԻՇԽԱՆՅԱՆ
