Չգիտեմ, կա՞ն արդյոք արտակարգ դրության երկարաձգման հետ կապված իրավական խնդիրներ, բայց բովանդակային առումով 100 տոկոսով վստահ եմ, որ այդ ռեժիմը եւս մեկ ամսով երկարաձգելը միակ ճիշտ որոշումն է: Սա այն դեպքերից մեկն է, երբ պետք է կիրառել մի մոդել, որի կողմնակիցն եմ եղել միշտ:
Մի կողմից՝ կարծիք, տեղեկատվություն հայտնելու համար մարդկանց պետք է տրվեն լայն (իհարկե, ոչ անսահմանափակ) ազատություններ, եւ նույնիսկ այս իրավիճակում լրատվամիջոցների հրապարակումներն ու ֆեյսբուքյան գրառումները ոստիկանության միջոցով արգելափակելն ինձ համար անընդունելի է:
Մյուս կողմից՝ մարդկանց անվտանգության, առողջության հարցերում անհրաժեշտ է երկաթե կարգապահություն: Անկեղծ լինենք. ցավոք, մենք այն ազգերից չենք, որոնք այդ կարգապահությունը պահպանում են բարձր ինքնագիտակցության շնորհիվ եւ կամավոր սկզբունքով (մեր տարածաշրջանում նման ազգեր չկան). այստեղ պետք է պետության խիստ միջամտությունը:
Մեր ոստիկանությունն այս օրերին պետք է ունենա պարետատան հստակ, մեկնաբանությունների համար տեղ չթողնող ցուցումներ, որոնք պարտավոր է հետեւողականորեն կիրառել: Հակառակ դեպքում՝ արդեն անցած շաբաթ նկատվում էր ոստիկանական վերահսկողության թուլացում, իսկ այս շաբաթ, ենթադրում եմ, հայտարարված մեղմացումների «սոուսի տակ», մարդիկ կսկսեն տեղաշարժվել այնպես, ինչպես որ դա անում էին «նախավիրուսային» ժամանակաշրջանում:
Կարդացեք նաև
Երեւանի եւ մարզերի սահմանին ոստիկանական անցակետերը որոշ տեղերում երբեմն գործում էին զուտ ձեւականորեն: Մայրաքաղաքում առավել եւս՝ մարդիկ անարգել քայլում էին փողոցներում, եւ ոչ մի ոստիկան նրանց չէր մոտենում: Այդպես չի կարելի. մարդիկ պետք է հասկանան, որ իրենց այդ վարքով նպաստում են վարակվածների թվի ավելացմանը եւ, ի վերջո, նաեւ մահվան դեպքերին: Ոստիկաններն էլ պիտի գիտակցեն, որ «վատություն» եւ անգամ, թող ներվի ասել՝ «յազվություն» անելով փողոցներում անիմաստ թափառող մարդկանց, իրենք, վերջին հաշվով, կյանքեր են փրկում:
Շաբաթներով տանը նստելը ոչ մեկի համար հաճելի չէ: Բայց դրա այլընտրանքը մահաբեր վիրուսի տարածումն է՝ թող ամեն մեկը որոշի, թե ինչն է նրա համար ավելի կարեւոր;
Իշխանության ներկայացուցիչներն էլ, իրենց հերթին, պետք է գտնեն «ոսկե միջինը»: Մի կողմից՝ չանել հայտարարություններ, որոնք քաղաքացիների մոտ խուճապ կամ դեպրեսիա կառաջացնեն: Մյուս կողմից՝ զգոնությունը թուլացնող լավատեսություն չտարածել, ժամկետներ չնշել, թվերով եւ աղյուսակներով «լավատեսական մանիպուլյացիաներ» չանել:
Եթե իսկապես ցանկություն կա, որ կորոնավիրուսի հետ կապված այդ իրավիճակը որքան հնարավոր է շուտ ավարտվի, ապա դրա ելքը մեկն է՝ ստիպել մարդկանց, որ տանը նստեն, սահմանափակել նրանց շփումները ու պահանջել, որ պահպանեն հիգիենայի կանոնները: Ուրիշ ճանապարհ չկա:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Իմաստուն դիտողութիւններ որ իշխանութիւնները պէտք են նկատի առնել լրջօրէն,եթէ կ՛ուզենք ստոյգ աղէտի մը առաջքը առնել .Արեւմտեան երկիրներու օրինակը դիմացնիս է ։
Ինչո՞վ է զբաղված Հայաստանի գիտությունների ակադեմիան:
ԳԱԱ-ն ֆինանսավորվում է պետական բյուջեից։
Ակադեմիան ունի ավելի քան 4500 աշխատակից, որոնցից 99-ը ակադեմիկոսներ, 20-ը թղթակից անդամներ, 335-ը գիտության դոկտորներ, և 1156-ը գիտության թեկնածուներ են։ Ակադեմիան նաև իր կազմում ունի 3 պատվավոր անդամ, 24 արտասահմանյան անդամ և 24 պատվավոր դոկտոր։
Կորոնավիրուսի բուժման (դեղորայքի) համար ի՞նչ է արել Հայաստանի գիտությունների «ազգային» ակադեմիան:
Եթե ոչինչ, ապա հարկավոր է ցրել այդ մակաբույծների կազմը և հավաքել նոր գրագետ և խելամիտ մարդկանց:
Բա մի հատ պայծառ ուղեղ անթիւ անհամար «աստղիկների» գլխին էր հաւաքել ու կոչ արել, թէ «ՄԻ՛ մնա տանը» 🙂