Գիտությունների ազգային ակադեմիայի աշխատակիցները դժգոհ են. «Բարձրագույն կրթության եւ գիտության մասին» օրենքի նոր նախագծի շատ դրույթներ իրենց համար անհասկանալի են, իսկ ԳԱԱ-ի լուծարումը՝ անընդունելի: Նախագծով, որը բազմիցս է քննադատվել, թեեւ չի խոսվում կառույցը լուծարելու մասին, սակայն ոչինչ չկա նաեւ գիտահետազոտական ինստիտուտների վերաբերյալ: Ստացվում է, որ դրանք այլեւս ակադեմիայի կազմում չեն լինելու: Ավելի ուշ խոսվեց դրանք բուհերին միացնելու մասին:
ԳԱԱ գիտաշխատողները հստակ ոչինչ չգիտեն՝ ինչպե՞ս է լինելու միավորումը, ի՞նչ է լինելու իրենց ճակատագիրը, մեզ հետ զրույցում նրանք թերահավատ էին, թե միացման դեպքում աշխատավարձը պետք է շատ բարձրանա: ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի տնօրեն Աշոտ Մելքոնյանը մեզ հետ խոսքում նշեց, որ համաձայն է՝ ակադեմիական համակարգում լրջագույն խնդիրեր կան, սակայն եթե ծառի մի ճյուղը սկսել է չորանալ, արմատախիլ անելու փոխարեն բուժել է պետք:
Նրա խոսքով՝ նախագծում նշված է, որ ԳԱԱ-ն բարձրագույն գիտական կոչումներ ունեցող եւ Հայաստանի կամ օտարերկրյա ճանաչված գիտնականների ինքնակառավարվող միավորում է, սակայն՝ ոչ ավելին: Ստացվում է, որ ակադեմիայի նախագահությունը, ակադեմիկոսներով, թղթակից անդամներով, պատվավոր դոկտորներով միավորված հասարակական կազմակերպություն է դառնում:
Մելքոնյանն ընդգծեց, որ տասնամյակներ շարունակ չնչին աշխատավարձով պահպանել, նույնիսկ զարգացրել են գիտական ժառանգությունը. «Գիտության առյուծի բաժինը վերաբերում է ակադեմիային»:
Կարդացեք նաև
Նույն ինստիտուտի Հայկական հարցի եւ հայոց ցեղասպանության պատմության բաժնի վարիչ Արմեն Մարուքյանը նշեց, որ նման փորձ՝ ինստիտուտները բուհերին միացնելու, ունեն Վրաստանը, Ղազախստանը, որոնց դեպքում այն տապալվել է, գիտությունը տուժել: Գիտնականը հավելեց, որ պետք է շատ զգույշ լինել, որպեսզի բարեփոխումները նպատակային լինեն ու ճիշտ ուղղությամբ, ոչ թե ի չարս գիտաշխատողների:
Նրան շարունակեց նույն ինստիտուտի Հայ գաղթօջախների եւ սփյուռքի պատմության բաժնի վարիչ Գեւորգ Ստեփանյանը՝ առաջարկելով միացնելու փոխարեն ավելի արդյունավետ դարձնել բուհերի հետ համագործակցությունը: Չնայած նրա խոսքով՝ այսօր իրենց բոլոր գիտնականները բուհերում դասավանդում են:
Անցած ուրբաթ Ակադեմիայում իրականացվել է քվեարկություն, որպեսզի պարզեն, թե գիտաշխատողները պատկերացնո՞ւմ են իրենց աշխատանքն այլ հաստատությունում, թե՝ ոչ: Աշոտ Մելքոնյանի խոսքով՝ ճնշող մեծամասնությունը պատասխանել է, թե չի ցանկանում հեռանալ:
Անի ԱՎԱԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում:
