Ասե՞լ, թե՞ չասել մարդկանց ճշմարտությունը: Իշխանությունների մասին ճշմարտությունն ասելն առանձնապես դժվար չէ՝ մանավանդ այսօր: (Ուրիշ հարց, որ մինչեւ հեղափոխությունն այդ ճշմարտությունը ժողովրդին դուր էր գալիս, իսկ հիմա դա համարվում է գրեթե դավաճանության նման մի բան):
Ընդդիմության մասին առանձնապես խոսելու բան չի մնացել, որովհետեւ ընդդիմադիր հայացքներ ունեցողներն այսօր Հայաստանում դարձել են հազվագյուտ տեսակ:
Ամենաբարդը ժողովրդին իր մասին ճշմարտությունն ասելն է: (Իհարկե, դա պետք է անել ամենայն հարգանքով, առանց մեծամտության եւ սնոբիզմի): Դա դժվար է, որովհետեւ չի կարող արժանանալ ծափահարությունների եւ «սրտիկների»: Բայց ասացեք խնդրեմ՝ ինչպե՞ս օգնել հիվանդին, եթե չասես նրան իր հիվանդության մասին:
Եվ, ուրեմն, արձանագրենք՝ մեր ժողովուրդը, աշխարհի մնացած ժողովուրդների նման, հեշտությամբ է ենթարկվում մանիպուլյացիաների եւ հակված է խուճապի: Երկուշաբթի օրը սուպերմարկետների վրա «հարձակումը» դրա վառ ապացույցն է:
Կարդացեք նաև
Թվում է, թե դա ուղղակի զանգվածային պսիխոզի անհեթեթ դրսեւորում է՝ մի՞թե մարդիկ մտածում են, որ կորոնավիրուսը միջուկային գրոհի նման մի բան է, եւ անհրաժեշտություն կառաջանա մի քանի ամիս նստել նկուղում: Ամենայն հավանականությամբ, ոչ մի բան էլ չեն մտածում, պարզապես խուճապի մեջ են, եւ վերջ: Կարելի է ծիծաղել եւ մոռանալ դրա մասին:
Բայց ես այստեղ տեսնում եմ երկու վտանգ, հասարակական հոգեկան անառողջության նշաններ: Առաջին՝ մարդիկ ելնում են ռեսուրսների անբավարարության, դեֆիցիտի կանխավարկածից՝ «վայ, մակարոնները տարան, ինձ չի հերիքի»: Երբ մարդու աչքը միշտ «ուրիշի ամանի մեջ է», եւ նա համոզված է, որ այդ «ուրիշը» գաստրոնոմիական հաճույքներ է վայելում ի՛ր հաշվին, դա մշտական սթրեսի աղբյուր է, եւ մեծապես խոչընդոտում է մարդու ստեղծագործական էներգիայի դրսեւորմանը: Այդպես հնարավոր չէ կերտել ո՛չ սեփական, ո՛չ էլ երկրի բարեկեցությունը:
Երկրորդ՝ այն մարդը, որը մակարոնի մի քանի արկղ գրկած փակվել է իր տանը, նա, հավանաբար, կորոնավիրուսով չի հիվանդանա: Բայց նրա ուղեղում եւ ամբողջ օրգանիզմում տեղի կունենան այնպիսի գործընթացներ, որոնք թերեւս կորոնավիրուսից ավելի վտանգավոր են: Նա, այդ բառի գրեթե ուղիղ իմաստով, թունավորվում է վախով:
Այստեղից՝ իմ առաջարկը: Լսել բժիշկներին եւ պահպանել հիգիենայի կանոնները: Ապրել սովորական ակտիվ կյանքով: Հնարավորինս քիչ մտնել սոցիալական ցանցեր: Վերջին առաջարկս ուժի մեջ է նաեւ կորոնավիրուսի պատմության ավարտից հետո:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Չսափրվածներին (անթրաշներին) և մորուքավորներին շտապ սափրվե՞լ:
Այո՞, թե՞ Ոչ:
Գերմանիայում որ յանկարծ տօն օրերը շաբաթ-կիրակիի կողքն էր լինում (օրինակ՝ Զատիկին չորս օր ոչ աշխատանքային է), խանութներում ասեղ գցելու տեղ չէր լինում։ Կրած տանում են, կարծես պատերազմ է ու երկիրն էլ շրջափակման մէջ է։ 😊