Հեղափոխությունները սովորաբար հին աշխարհակարգերն են քանդում ու նորը ստեղծում։ Իհարկե, դժվար է ասել, թե մեզանում հեղափոխություն է եղել, բայց դա են պնդում նոր իշխանությունները։ Եթե իրենց ասելով «հեղափոխություն» է եղել, ինչու՞ այս 2 տարվա ընթացքում մեր հանրային կյանքում ամեն ինչ միայն քանդվում է՝ տեղը ոչինչ չստեղծելով։ Ավելին, դատարկությունն ամեն օր բերնեբերան լցվում է ատելությամբ ու թշնամանքով։
Թվում է, անկախ Հայաստանի պատմությունը սկսվում է 2018-ից, մինչ այդ ոչինչ չի եղել։ Եթե հետևենք իշխանության հայտարարություններին, դրանք միայն դավաճանների, շնաբարո դուրսպրծուկների, վնգստացողների, հակապետական ուժերի, դավադիրների, օտարերկրյա լրտեսների մասին են։ Ոչ մի դրական լիցք, ամենուր անհաշտ մթնոլորտ։ Այն բառամթերքը, որ գործածվում է, մղոններով հեռու է իշխանավորի իրական կերպարից (փռել ասֆալտին, ծեփել պատերին, վզից բռնել, վերջերս էլ անընդհատ դավաճաններ ու դավաճաններ) Ու դեռ ինչքա՞ն կարող է օդում թևածել այս լարվածությունը, սթափ միտքը խլացնող աղմուկը։
Կոռուպցիայից է խոսում, ասում է` դավաճաններ, հանրաքվեից, տնտեսությունից, Արցախից` էլի դավաճաններ։ Որքա՞ն կարելի է կառավարության ղեկավարից լսել այսպիսի անհասցե հայտարարություններ, որոնք այդպես էլ ապացուցողական միս ու արյուն չեն ստանում։ Եթե շուրջբոլորը դավաճաններ են, ինչու՞ կոնկրետ մեկի անունը չի տալիս, ինչու՞ մի դավաճան «գործի վրա» բռնված չէ։ Բոլոր լծակները Նիկոլ Փաշինյանի ձեռքում են, իսկ նա շարունակում է ընդդիմադիրի պես «օդում կախված» հայտարարություններ անել ու ոչ մի պատասխանատու քայլ, ոչ մի իրական գործ։ Եթե մարդն ինքն իր ասածներին լուրջ չի վերաբերվում, հանրությունն ինչպե՞ս հավատա նրա խոսքին։ 2 տարի է` չտեսանք կառուցվող մի բան, միավորող, սոսնձող մի քայլ, համախմբման կոչ։
Այս իշխանությունը երգն անգամ առանց ագրեսիայի չի կարող գրել։ Իրենց «Այո»-ի «փառահեղ» հիթում երգում են «հրոսակներից», առանց մտածելու, թե հրոսակ սովորաբար ում են ասում։ Հրոսակը ավազակային խումբն է, արշավող, պատերազմող խումբը։ Հիմա մենք մեր երկրում հանրությանը պատերազմող ու ավազակային խմբերի՞ ենք բաժանում։ Եվ ո՞վ է ասել, որ ընդամենը հակադիր կարծիք ունենալու համար մարդը պետք է այդպես «խաչվի»։ Այսօրվա իշխանավորները պիտի հիշեն, որ «գինին ինչքան թունդ է լինում, այնքան տիկն է վնասվում», և հնարավոր չէ այսքան բացասական էներգիա գեներացնել ու այդ ալիքի տակ չհայտնվել։
Կարդացեք նաև
Օր չկա, որ Նիկոլ Փաշինյանը նախկին իշխանություններին չհիշատակի, ամեն քայլ, խոսք պարտադիր պետք է համեմվի նախորդների մասին քննադատությամբ։ Չկա ապագայի տեսլական, ներկայի գիտակցում։ Այսպես մինչև ու՞ր։ Հայտնի խոսք է. «Ով անցյալի վրա կրակում է ավտոմատից, ապագան նրա վրա կկրակի թնդանոթից»։
Արժե մտածել այս մասին։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում:
