Արդարադատության նախարարության մշակած՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխությունների մասին օրինագիծն առաջարկում է ակնհայտ սուտ մատնության հոդվածի շրջանակն ընդլայնել, սակայն իրավապաշտպաններն այս հարցում ԶԼՄ-ների գործունեության խոչընդոտի վտանգ են տեսնում: Փաստաբանների պալատում այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը նշյալ օրինագծի առնչությամբ առաջարկներ մշակելու նպատակով ստեղծված աշխատանքային խմբի անդամ, փաստաբան Արմինե Ֆանյանը նշեց՝ առաջարկվող փոփոխությամբ քրեական պատասխանատվություն է նախատեսվելու ոչ միայն սուտ տեղեկություն հաղորդելու համար, այլեւ այդ տեղեկությունը ԶԼՄ-ներում հրապարակելու համար:
«Մեր մտավախությունը հետեւյալն է. ԶԼՄ-ների ազատությունը երաշխավորվում է Սահմանադրությամբ: Ենթադրենք, ԶԼՄ-ն տպագրում է ենթադրյալ հանցագործության մասին նյութ, որի տեղեկությունը ստանում է իր աղբյուրից: Նա իրավունք ունի աղբյուրը չհրապարակել, չբացահայտել եւ չունենալ այդ տեղեկության ճշմարտացիությունը ստուգելու հնարավորություն: Սակայն պարզվում է, որ այդ տեղեկությունն իրականությանը չի համապատասխանում: Կբախվենք իրավիճակի, որ ԶԼՄ-ն չի ցանկանա բացահայտել իր աղբյուրը, ինչի իրավունքն ունի, բայց քրեական պատասխանատվության «դամոկլյան սուրը» կարող է կախվել հենց ԶԼՄ-ի գլխին»,-նշեց Արմինե Ֆանյանը:
https://www.facebook.com/aravot.am/videos/838681799981441/
Նրա բնորոշմամբ՝ ստացվում է, որ ԶԼՄ-ն իրավունք ունի չհրապարակել տեղեկատվության աղբյուրը, բայց կենթարկվի քրեական պատասխանատվության. «Տեղեկատվության աղբյուրի հրապարակումը ԶԼՄ-ին կարող է պարտադրվել միայն դատարանի որոշմամբ: Մենք տեսնում ենք մամուլի ազատության սահմանափակման վտանգ, որը ցանկացած իշխանության ձեռքում կդառնա ԶԼՄ-ի աշխատանքին խոչընդոտելու գործիք: Մեր մտավախությունը կապված չէ այն դրվագի հետ, երբ ԶԼՄ-ն, գիտակցելով, որ իր տեղեկությունը սուտ է, այն հրապարակում է՝ իր համար դիտումներ ապահովելու համար: Խոսքն այն դեպքերի մասին է, երբ հնարավորություն չկա ստուգելու տեղեկատվության ճշմարտացիությունը, բայց հետագայում պարզվում է, որ այն սուտ է»:
Կարդացեք նաև
Արմինե Ֆանյանը նշեց՝ Փաստաբանների պալատը նախարարությանն առաջարկում է հոդվածը խմբագրել այնպես, որ պարզ լինի, թե ով է հայտնվելու քրեական պատասխանատվության թիրախում՝ լրագրո՞ղը, թե սուտ տեղեկություն հայտնած անձը. «Օրինակ՝ հարուցվում է քրեական գործ՝ ենթադրյալ սուտ մատնության դրվագով, լրագրողին հարցաքննում են եւ պահանջում տեղեկություն հայտնած անձի անունն ասել, որպեսզի քրեական պատասխանատվության ենթարկվի ոչ թե լրագրողը, այլ տեղեկություն հայտնած անձը: Բայց լրագրողն օգտվում է իր իրավունքից եւ ասում, որ չի ցանկանում բացահայտել տեղեկատվության աղբյուրը, սակայն վարույթն իրականացնող մարմինը կարող է քրեական պատասխանատվության կանչել հենց լրագրողին»:
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
