Հարցազրույց Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի նախկին ներկայացուցիչ, նախկին դատախազ Գեւորգ Կոստանյանի հետ:
– Ադրբեջանի նախագահը իրավական փաստարկներ էր անվերջ բերում։ Մենք այս մասով անհանգստանալու առիթ ունե՞նք։
– Անհանգստանալու կամ, ավելի ճիշտ, զգոն լինելու կարիք մենք միշտ ունենք։
Կարելի է արձանագրել, որ Ադրբեջանի, այսպես կոչված, իրավական փաստարկները ամենալավը աշխատում են ոչ թե իրավական հարթությունում, այլ քաղաքական շրջանակներում եւ հատկապես այն պայմաններում, երբ չեն հանդիպում պատրաստված հակափաստարկների։
Կարդացեք նաև
Բերեմ մեկ օրինակ. մյունխենյան բանավեճի ընթացքում Ադրբեջանի նախագահը հայտարարեց, որ Արցախի բանակի 80 տոկոսը կազմված է Հայաստանի քաղաքացիներից։ Այս պնդմանը մենք առնչվում ենք դեռեւս 2006 թվականից, երբ Եվրոպական դատարանը սկսեց Չիրագովի գործի քննությունը։ Հայկական իրավական թիմի աշխատանքի շնորհիվ՝ նման մերկապարանոց պնդումները Ադրբեջանը ավելի քան տասը տարի տեւած դատաքննության ընթացքում այդպես էլ հնարավորություն չունեցավ ապացուցելու, եւ դա է պատճառը, որ Չիրագովի գործով Եվրոպական դատարանը Հայաստանի իրավազորությունը ճանաչել է՝ ոչ թե զորքի առկայության, այլ Հայաստանի կողմից Արցախին տրամադրվող տնտեսական, քաղաքական եւ այլ տեսակի օգնության հիմքով։ Այսինքն՝ միջազգային դատարանով հաստատվեց փաստը, որ Արցախի բանակի 80 տոկոսը ՀՀ քաղաքացիներից չի կազմված։ Ասածս հետեւյալն է. Արցախյան հիմնախնդրին առնչվող բազմաթիվ միջազգային իրավական փաստաթղթերին խորությամբ տիրապետելու եւ դրանք ճիշտ կիրառելու դեպքում հստակ է դառնում, որ Ադրբեջանի կողմից ներկայացվող իրավական փաստարկների գերակշիռ մեծամասնությունը ուղղակի սնանկ է։
– Ի՞նչ խնդիրներ եք տեսնում Արցախյան հարցի կարգավորման գործընթացում։
– Միակ բանը, որ կուզենայի նշել, դա այն է, որ Արցախի խնդրի պես բարդության աստիճան ունեցող հարցերին չի կարելի մոտենալ առանց խորությամբ տիրապետելու խնդրի բոլոր շերտերին եւ նրբերանգներին։ Ամփոփեմ. Հայաստանը չունի եւ երբեք չի ունեցել Ադրբեջանի դեմ իրավական ջախջախիչ փաստարկների պակաս։ Իմ համոզմամբ՝ խնդիրը այլ տեղ է. պետք է համապատասխան մասնագետների օգնությամբ տիրապետել Արցախյան խնդրի իրավական կողմին վերաբերող երբեմն բարդ եւ խճճված փաստարկներին եւ դրանց պատմությանը եւ կարողանալ դրանք ճիշտ օգտագործել քաղաքական բանակցությունների ընթացքում։ Եվ սա չի վերաբերում միայն իրավաբանությանը։ Վստահ եմ, որ եթե հարցնելու լինեք, օրինակ, պատմաբաններին, նրանք նույնը կասեն՝ պետք է խորությամբ տիրապետել պատմական փաստերին եւ կարողանալ դրանք ճիշտ օգտագործել քաղաքական բանակցություններում։
Զրուցեց Սոնա ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժողովուրդ» թերթի այսօրվա համարում
