Չնայած այսօր հանրային օրակարգն այլ հարցով է հիմնականում զբաղված, այդուհանդերձ, քաղաքական որոշակի շրջանակներ անընդհատ հայտարարում են, թե Արցախը վտանգված է, իշխանությունը վատ սցենարներ է մշակել։ Ավելին, ինչ-ինչ պայմանավորվածությունների մասին են ակնարկում։ Ոչ մեկը չի ուզում հավատալ դրանց, բայց կասկածները փարատող էլ չկա։ Իշխանությունը սպառիչ պատասխաններ չունի, հստակ դիրքորոշում չի հայտնում, չի ասում, թե ինչ կա իր մտքում։ Ոչ մեկը չի պահանջում մանրամասն ներկայացնել բանակցային նյութը, բայց բոլորն ուզում են գոնե իրենց ներսում վստահ լինել, որ այս իշխանությունը երբեք ու ոչ մի պարագայում Արցախի հարցում զիջումների չի գնա։ Այնինչ, լռում են կամ խոսում են՝ ամեն ինչ ավելի խճճելով։
Հաջորդ հարցը ՍԴ-ի շուրջ քաոսն է։ Իշխանությունը չի հերքում, որ այս ամենը քաղաքական նպատակահարմարությամբ է պայմանավորված։ Չենք խոսի այս օրերի ամենաշատ քննարկվող խնդրի մասին, թե ինչքանով է օրինական ու սահմանադրական այսպիսի մեթոդներով ՍԴ-ի ներկայիս կազմի դեմ պայքարը։ Փոխարենն օդում կախված է մեկ այլ հարց՝ ինչո՞ւ է այդքան շատ իշխանությանը, մասնավորապես Նիկոլ Փաշինյանին պետք վերահսկելի ՍԴ ունենալը, այդ ի՞նչ աշխարհացունց որոշում է կայացնելու, որին այսօրվա ՍԴ-ն ընդդիմանալու է։ Եթե նման բան չկա, ժողովուրդը մինչև այս պահը նույնիսկ չգիտեր էլ, թե ՍԴ-ն ընդհանրապես իր կյանքում ինչ է փոխում, որ հիմա էլ նոր անդամներով ՍԴ ունենալու համար «հանրային պահանջ» ձևակերպի։ Պետք է հանրությանը հստակ պատասխան տրվի, թե ինչու է պետք ունենալ «սեփական» կամ վատագույն դեպքում «չեզոքացված» ՍԴ։
Իհարկե, անպատասխան այլ հարցեր էլ կան և տնտեսական, և քաղաքական հարթությունում, բայց պատասխանողն ո՞վ է։ Իրավիճակային լուծումները եղել ու մնում են մեր երկրի քաղաքական կյանքի ամենասիրելի ժանրերից մեկը։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
