Մոտ ժամանակներս սպասվում է «Հրայր Թովմասյանից ազատվելու» իշխանական օպերացիայի հերթական արարը: Այս անգամ Ազգային ժողովը փոխելու է Սահմանադրության անցումային դրույթները, որոնք, այո, երկիմաստ են շարադրված եւ որոշակի մեկնության դեպքում հնարավորություն են տալիս Թովմասյանին՝ ՍԴ նախագահ մնալու եւս երկար ժամանակ:
Եթե հնարավոր էր այդ պաշտոնյայից ազատվել ԱԺ որոշմամբ, ապա չարժեր մի քանի ամիս տանջվել այդ խնդրի լուծման վրա՝ դատավոր-անդամ բառախաղով, ՍԴ դատավորներին վաղաժամկետ բարձր թոշակ առաջարկելով, քավոր-սանիկներով, նվիրած գրիչով եւ անգամ Թովմասյանի հոր տան տանիքը բարձրանալով: Անհրաժեշտ էր դիմել պարզ կոմբինացիայի՝ ԱԺ պատգամավորների 3/5-ով (որն իշխանությունն ունի) փոխել ՍԴ-ին վերաբերող Հիմնական օրենքի անցումային դրույթները: Բայց քանի որ խորհրդարանը դա չէր անում այս երկարուձիգ ամիսների ընթացքում, կարելի է ենթադրել, որ իշխանության մեջ կամ դրա կողքին կան մարդիկ, որոնք խորհուրդ էին տալիս այդ քայլին չդիմել:
Մակերեսի վրա գտնվող պատճառն այն է, որ այդ սահմանադրական փոփոխությունների նախագիծը պետք է ուղարկվի Սահմանադրական դատարան՝ եզրակացություն ստանալու՝ արդյո՞ք այն համապատասխանում է Սահմանադրությանը: Բայց քանի որ նածագիծն ուղղված է հենց ՍԴ-ի դեմ, այն, ամենայն հավանականությամբ, չի ուղարկվելու: Չէ՞ որ պարզ է, որ ՍԴ-ն, որքան էլ նախագիծը հրաշալի լինի, միեւնույն է, այն կհամարի հակասահմանադրական՝ ո՞վ կհամաձայնի կտրել ճյուղը, որի վրա նստած է: Այս պահիս իշխանության այս քայլը ոչ մի խնդիր չի առաջացնի. հասարակական կարծիքի տեսանկյունից «հակաժողովրդական», «անօրինական» եւ «թալանչի» ՍԴ-ին ամեն ինչ հասնում է, թող շնորհակալ լինեն, որ չեն գնդակահարել: Իսկ իշխանամետ իրավաբանները հաստատ մի սողանցք կգտնեն, թե ինչու այդ նախագիծը պետք չէ ուղարկել ՍԴ:
Բայց, քանի որ ես իմ գործով վաղուց եմ զբաղվում, ինձ թույլ տամ խնդրին նայել մի փոքր ավելի լայն հեռանկարով: Բոլոր հարցերում, եւ հատկապես օրենքները փոխելիս, իշխանությունը պետք է մտածի ոչ միայն իր այսօրվա մտասեւեռումների մասին, այլեւ այն մասին, թե ինչ տեղի կունենա այն ժամանակ, երբ իրենք այլեւս «գահին» չեն լինի: (Որովհետեւ փորձս ցույց է տալիս՝ որքան էլ ներկայիս status quo-ն հավերժ թվա, բացառված է, որ դա այդպես լինի):
Կարդացեք նաև
1995-ին Սահմանադրությունն ընդունվել է, իսկ 2005-ին եւ 2015-ին փոխվել է կեղծիքներով: Ընդ որում՝ վերջին անգամ Հիմնական օրենքը փոխվեց՝ այն ժամանակվա նախագահի իշխանությունը երկարաձգելու հստակ նպատակով: Թվում է, թե ի՞նչ է պատահել՝ մի խումբ մարդիկ ինչ-որ բան խախտել են, հետագայում ուրիշները փորձում են «ուղղել»: Բայց իրականում դա «սպի» է պետության մարմնի վրա, որը շատ երկար ժամանակ չի ամոքվում: Այնպես չանենք, որ հաջորդ իշխանությունը ստիպված լինի այսօր թույլ տրված խախտումների վրա նոր «վիրակապեր» դնել:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Հարց կու տամ,
Այս ՛՛Հրայր Թովմասեան՛՛ կոչուած հայ մարդը կաթիլ մը հայրենասիրութիւն և արժանապատւութիւն չունի ՚ որ
վերջ տայ այս անիմաստ ժամավաճառութեան և քաշուի
մէկդի … և իր պատճառով նոր պառակտումներ չստեղծուին երկրին մէջ , որ ՛՛հակառակորդներու՛՛ աղբիւրին Ջուր տանի ՞
բզկտուած մարմնի մը վրայ, յաւելեալ սպի մը նշանակութիւն չունի