Ազգային ժողովի դահլիճը վերագտել է նախկինների «փառքը»: Քաղաքական վերադասավորումներից հետո բոլորովին նոր որակի օրենսդիր ձևավորելու մասին բարձրաձայնողներն արդեն որերորդ անգամ ապացուցում են՝ 7-րդ գումարման ԱԺ-ն որակական ու բովանդակային որևէ առավելություն չունի նախորդների նկատմամբ: Քաղաքական բնույթի բանավեճերը, նույնիսկ բարձր տոնն ու հուզականությունը, այո, կարող է բնորոշ լինել քաղաքականությամբ զբաղվողներին, բայց անձնական վիրավորանքը, քաշքշոցն ու մանավանդ հայհոյանքը չպետք է տեղ ունենան երկրի թիվ մեկ քաղաքական հարթակում:
Օրերս Ազգային ժողովում տեղի ունեցած վիճաբանությունը, անկախ պատգամավոր Արման Բաբաջանյանի և «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավորների միջև, ևս մեկ անգամ վերահաստատեց՝ քաղաքական ադեկվատության ու քաղաքակրթության առումով իրավիճակ չի փոխվել: Դրան հաջորդած մյուս երկու թևերի՝ «Լուսավոր Հայաստանի» ու «Իմ քայլի» պատգամավորների փոխադարձ վիրավորանքներն ու իրար «բան լսեցնելը» կնքեցին ասածիս ճշմարտացիությունը:
Քաղաքական դերակատարների փոփոխությունից հետո հիմնական խաղացողներն ասես իրենք իրենց ու առհասարակ բոլորին ապացուցելու բան ունեն: Իշխանությունը փորձում է համոզել, որ ինքը թե՛ իշխանություն է, թե՛ ընդդիմություն իր իսկ ներսում, ընդդիմությունն ամեն բան անում է, որ ընդդիմադրի ծիրանին ու թագը միայն ինքը կրի: Իսկ հասարակությունն այդպես էլ չի հասկանում՝ ով ինչ խաղ է խաղում: Ազգային ժողովում տեղի ունեցած տհաճ, անթույլատրելի, զազրելի միջադեպը քննադատեցին ու դատափետեցին գրեթե բոլոր պատգամավորները, բայց նրանցից և ոչ մեկն այդպես էլ հարց չբարձրացրեց՝ ի՞նչ անել, որ հետագայում նման սցենարներ չլինեն, ու խորհրդարանը զբաղվի իր բուն՝ օրենք գրելու գործառույթով:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
