Հունաստանի մայրաքաղաք Աթենքն առաջին հայացքից սառն է թվում: Սակայն իրականում այն ջերմ է իր բնակիչներով, վեհաշուք հնությամբ, անգամ կեղտոտ, ներկված պատերով փողոցներով:
Ըստ ավանդության՝ Զեւսի դուստր Աթենաս Պալլասի անվան հետ կապվող Աթենքն ունի առնվազն 3.400 տարվա պատմություն:
Աթենքում բազմաթիվ գեղեցիկ վայրեր կան, սակայն նրա գլխավոր հպարտությունը ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության ցանկում ընդգրկված Ակրոպոլիսն է, որը կառուցվել է մ. թ. ա. 1-ին հազարամյակի սկզբներին։ Տարվա այլ եղանակներին այստեղ մուտքը 20 եվրո է, իսկ ձմռանը՝ 10:
Աթենքը զբոսաշրջիկների պակաս չունի, թեեւ քաղաքով մեկ մուրացկաններ են շրջում, փողոցներից շատերն էլ կորած են աղբի մեջ:
Զեւսի տաճարը, Պարթեոնը, Ագորան, Ազգային հնագիտության թանգարանը, Քամիների տաճարը եւ այլն… Սրանք անպայման տեսնելու վայրեր են:
Կարդացեք նաև
Քաղաքի հնագույն ու գեղեցիկ թաղամասերից է Պլական՝ նեղ փողոցներով, հին շինություններով, հուշանվերների կրպակներով ու ազգային խոհանոցը ներկայացնող սրճարաններով եւ ռեստորաններով: Այստեղ հաճելի է զբոսնել նաեւ գիշերը, երբ թաղամասն ավելի խորհրդավոր է դառնում:
Աթենքի կենտրոնում գտնվող Մոնաստիրակի հրապարակն ասես կողմնորոշիչ լինի՝ քաղաքի տարբեր ուղղություններով շրջելու համար: Այս հրապարակում գտնվող պանդոկներից մեկի հայաստանցի աշխատակիցն իր հայրենակիցներին մի այլ կարգի ուշադրության ու հոգատարության է արժանացնում: Հայերը նման վերաբերմունքի են արժանանում նաեւ հարեւանությամբ գտնվող Կիրակոս Նակասյանի մորթեղենի խանութում: Նա իր հայրենակիցներին ապրանքը 3 անգամ ավելի մատչելի է վաճառում, քան այլոց: Ասում են՝ դա եղել է Կիրակոսի վանեցի հոր վերջին կամքը:
Հայերը Հունաստանում բնակություն են հաստատել 5-6-րդ դարերից: Նրանց թիվն ավելացել է 1895-1896 թթ. կոտորածներից, 1915 թվականի Եղեռնից հետո, ինչպես նաեւ 1922 թվականին, երբ թուրքերը կրկին գրավել են Զմյուռնիան:
Աթենքի Սինտագմայում կամ Սահմանադրության հրապարակում է գտնվում Թագավորական պալատը, որտեղ ներկայումս տեղակայված է Հունաստանի խորհրդարանը: Այստեղ հսկում են էվզոնները՝ հունական բանակի հետեւակի էլիտար ստորաբաժանումները: Նրանց հերթափոխը տեղի է ունենում հանդիսավորությամբ, ինչին մշտապես ականատես են լինում բազմաթիվ զբոսաշրջիկներ եւ հաճախ այնքան են մոտենում էվզոններին նկարելու համար, որ համապատասխան ծառայողներն անընդհատ խնդրում են մի քանի քայլ հետ գնալ: Բոլորին գրավում է էվոզնների հանդերձանքը եւ հատկապես բրդե գուլպաներն ու յուրօրինակ կոշիկները:
Քաղաքով մեկ մանդարինի ծառեր են, որոնց բերքը զբոսաշրջիկներից բացի, ոչ ոք չի քաղում: Ինչպես ամեն երկիր, այդպես էլ Հունաստանը, մասնավորապես՝ Աթենքը, պետք է զգալ նաեւ ազգային ուտեստներով: Իսկ դրանց չափաբաժիններն այնքան մեծ են, որ դժվար հաղթահարելի են «դասական» ախորժակ ունեցողների համար: Սուվլակի, գիրոս, անմահական ձկնեղեն ու քաղցրավենիք, անուշահամ թեյեր… անհնար է դիմանալ գայթակղությանը եւ չփորձել այդ ամենը:
Աթենքում կարելի է ձեռք բերել ամենաանհավանական հուշանվերները՝ սկսած սառնարանի մագնիսներից, վերջացրած տարատեսակ արձանիկներով, գլխի դափնիներով ու համրիչներով: Ամեն կրպակում անպայման գույնզգույն ֆալոսներ են վաճառվում, որոնց կողքով զբոսաշրջիկները քմծիծաղով են անցնում, ձիթապտղի յուղով ու ավանակի կաթով կոսմետիկ միջոցների մասին էլ չխոսենք: Հին աստվածների երկիր Հունաստանի մայրաքաղաքը նման է իր «արժեքն» իմացող իմաստուն կնոջ, որը չի սեթեւեթում, ավելորդ կոկետություն չի անում, բայց ունակ է գայթակղելու անգամ իրեն անդիմադրելի ու անդրդվելի հռչակած ամեն մեկին:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Աթենք-Երեւան
Լուսանկարները` հեղինակի:
«Առավոտ» օրաթերթ
16.01.2020
