Գրե՞լ, թե՞ չգրել ծննդյան վկայականներում երեխաների ազգությունը: Երեկ պատգամավորների քննարկումից կարելի էր հասկանալ, որ նրանք հակված են պարտադիր գրելուն: Գործող օրենքով 2005 թվականից սկսած ազգության նշումը պարտադիր չէ, դա արվում է ծնողների փոխադարձ համաձայնությամբ եւ ցանկությամբ։ Ինձ թվում է, ձեւակերպումը նորմալ է, եւ այն փոխելու անհրաժեշտություն չկա: Ուրիշ հարց, որ քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման գործակալություններում ոչ միշտ են հետեւում օրենքի տառին եւ ծննդյան վկայականներում նշում են կամ չեն նշում ազգությունը՝ առանց ծնողներին հարցնելու:
Հիշեցնեմ նաեւ, որ մեր անձնագրերում քաղաքացիություն բաժնում գրված է «Հայաստանի Հանրապետություն», ինչը նշանակում է, որ, անկախ այն հանգամանքից՝ տվյալ անձնավորությունն ազգությամբ հայ է, եզդի, հրեա, թե ռուս, նա տվյալ պետության քաղաքացի է:
Միանգամից ասեմ, որ ես հավասարապես հպարտ եմ թե՛ իմ քաղաքացիությամբ, թե՛ ազգությամբ: Եվ այն, որ ես վերապահումով եմ վերաբերվում «հայու գեն» հասկացությանը, ամենեւին էլ չի հակասում այդ զգացողությանը: Որովհետեւ ազգությունը ոչ թե ֆիզիոլոգիական, այլ մշակութային երեւույթ է: Ազգությունը չի կարող որոշվել քթի կամ գանգի ձեւով, ճիշտ նույն ձեւով չի կարող պայմանավորվել ԴՆԹ-ով:
Վերջերս հայկական լրատվամիջոցներում հաճախ է հայտնվում մի տեղեկություն, համաձայն որի, հազարավոր թուրքեր որոշել են ստուգել իրենց ԴՆԹ-ները՝ որոշելու համար, թե որքանով են իրենք թուրք եւ սարսափահար հայտնաբերել են, որ այս կամ այն չափով հայ են: Ինչպե՞ս է դա հնարավոր: Կենսաբանը նայում է իր մանրադիտակի մեջ եւ վճի՞ռ է կայացնում՝ դու 50 տոկոսով հայ ես, 40 տոկոսով՝ թուրք եւ 10 տոկոսով էսկիմոս: Լավ, ընդունենք, թե դա հնարավոր է, եւ, ասենք, Սերգեյ Կուրղինյանի եւ Ֆիլիպ Կիրկորովի քրոմոսոմները ցույց են տալիս, որ նրանց արյան մեջ «հայու գենը» 50 տոկոս է կազմում, ի՞նչ է դա տալիս, որքանո՞վ է դա նրանց հայ դարձնում:
Կարդացեք նաև
Հիմա ենթադրենք, որ անցած 30 տարվա ընթացքում Հայաստանից արտագաղթած ընտանիքի երեխայի ծննդյան վկայականում գրված է, որ նա հայ է: Նա ապրում է, ասենք, Չելյաբինսկում, հաճախում է ռուսական դպրոց, հայերեն գրել-կարդալ չգիտի, շփման հիմնական լեզուն ռուսերենն է, նախնիների հայրենիքի հետ էլ ոչ մի կապ չունի: Ինչո՞վ է նրան օգնելու ազգության մասին գրառումը, որը բացարձակ ոչ մի դեր չի խաղա նրա կյանքում: Կարող է նաեւ հակառակ դեպքը լինել. կան մարդիկ, որոնք միայն մեկ քառորդով են հայ, այսինքն՝ միայն նրանց մեկ տատիկը կամ պապիկն է հայ, բայց այդ մարդիկ իրենց դրսեւորում են իբրեւ լիարժեք հայեր: Այնպես որ՝ վկայականում ազգություն գրել-չգրելը էական նշանակություն չունի եւ իսկապես պետք է թողնվի ծնողների հայեցողությանը:
Սեռը, այո, ֆիզիոլոգիական կատեգորիա է, որով կարելի է նույնականացնել տվյալ անձին: Այս առումով պատգամավորներն իրավացի են՝ սեռը պետք է գրվի ոչ միայն անձնագրում (ինչն արդեն կա), այլեւ ծննդյան վկայականներում: Մնացած, «հարակից» քննարկումները, կարծում եմ, «շոու» են, որով մեր օրենսդիրները զվարճացնում են հանրությանը:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
In the yellow and hot Africa,
In the Central part,
Suddenly, out of schedule,
~ Is it ~ misfortune.
Elephant said do not understand:
– Seen to be the flood!..-
In General: one Giraffe
Fell in love with the Antelope.
There was hubbub and barking,
And only the old Parrot
Shouted loudly from the branches:
– Giraffe great – he knows better!
– What, the horns?
Cried the Giraffe lovingly.-
Now in our fauna
All polls are equal!
If all of my family
She’s not happy-
Don’t blame me
I am out of the herd!
There was hubbub and barking,
And only the old Parrot
Shouted loudly from the branches:
– Giraffe great – he knows better!
Dad antilophia
Why such a son?
It was him in the forehead,
That forehead – all the same.
Giraffes and son-in-law whine:
See the mutt?-
And went to Buffalo to live
With A Giraffe Antelope.
There was hubbub and barking,
And only the old Parrot
Shouted loudly from the branches:
– Giraffe great – he knows better!
In the yellow hot Africa
Not see the film.
Lew Giraffe mother giraffe with
Crocodile tears.
Grief not only to help
There is now a law.
The Giraffes came out daughter
Married to a Bison.
Let Giraffe was wrong,
But was not a Giraffe,
And the one who yelled from the branches:
– Giraffe great – he knows better!