Իրան-ԱՄՆ հարաբերությունները ծայրաստիճան սրվեցին։ Թվում էր, թե Հայաստանի իշխանությունները պետք է անմիջապես լծվեին մեր երկրի անվտանգությանը սպառնացող հնարավոր մարտահրավերների չեզոքացման գործին, սակայն տանուլ տվեցինք հենց առաջին մարտում։ «Խոցվեցինք» վիրտուալ անվտանգության դաշտում. վարչապետի անվամբ ապատեղեկատվություն տարածվեց, որը լայնորեն տիրաժավորվեց և ադրբեջանական, և իրանական լրատվամիջոցներով։ Որքան էլ կեղծ օգտատեր բռնեն, կալանավորեն (ում անձի հետ կապված, ի դեպ, անգամ Հայաստանում թերահավատություն կա), միևնույն է, փաստն այն է, որ մենք պայքարեցինք հետևանքը վերացնելու դեմ։
Փոխարենը դրանից առաջ Նիկոլ Փաշինյանը «տնայնագործ գեոպոլիտիկներին» նստեցնում էր իրենց տեղը՝ հայտարարելով, որ համապատասխան ինստիտուտներն իրենց գործն անում են։ Թե այդ որ ինստիտուտներն էին ու որն էր դրանց գործը, այդպես էլ հայտնի չեղավ։ Բայց այդ թեժ օրերին մի քանի «ինստիտուտի» ղեկավարներ բավական հետաքրքիր զբաղմունք էին գտել։
Օրինակ, խորհրդարանի ղեկավարը «Բեռնա», չէ՝ անձնագրով «Բեռնադելլա Աստղաբույլ» անունով շնիկի նկարներ էր տարածում Ֆեյսբուքում և մակագրում. «Մեր կյանքն էլ առաջվանը չի»։ Այն, որ առաջվանը չէ, բոլորս ենք տեսնում ու համոզվում, թեկուզ միայն պարգևավճարների չափն աչքի տակ ունենալով, բայց ինչ էլ ժամանակ եք գտել մեր քթի տակ ընթացող վտանգավոր զարգացումների ժամանակ գովազդելու սեփական շնիկին։
Մինչ «տնայնագործ գեոպոլիտիկները» շատ հրատապ արձագանքում էին և՛ ԱՄՆ-ից, և՛ Իրանից ստացվող տեղեկություններին, խոսում հնարավոր վտանգներից, «Բեռնայի» տերը, որը համատեղությամբ նաև ԱԺ խոսնակ է, մի բառ չասաց այս իրադարձությունների մասին։
Կարդացեք նաև
Էլ չենք խոսում խորհրդարանական մեծամասնության մասին, որի ներկայացուցիչներից ոմանք սոցիալական ցանցում անգամ արտաքին քաղաքականության վտանգներից խոսողների հանդեպ էին անհանդուրժող ու անբարեկիրթ։ Չարժե անգամ խոսել ԱԺ արտաքին հանձնաժողովի մասին, կարծես նման բան չի էլ եղել։
Հաջորդ «ինստիտուտի» գլուխն այլ բանով էր խառը. ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանն այդ օրերին Ֆեյսբուքում գրառում արեց, թե նոր գիրք է գրում, որպեսզի «վերապատմի հեղափոխության իր փորձառությունը»։ Երկրի անվտանգության պատասխանատուներից մեկը հույս է հայտնում, որ հեղափոխության 2-ամյակին գիրքը պատրաստ կլինի, բայց ոչ մի խոսք չի ասում, թե մինչ այդ ինչի մեջ է թաղված տարածաշրջանը, ու ինչ է անում Հայաստանը։ Գուցե որոշ ժամանակ անց պատմաբաննե՞րն էլ «քայլող հեղափոխականների» կառավարման փորձառության մասին ուշագրավ արձանագրումներ ներկայացնեն հանրության դատին։ Ասենք, ի՞նչ էր անում Հայաստանի անվտանգության խորհուրդը, երբ տարածաշրջանը նոր պատերազմի շեմին էր։ Ոչի՛նչ, ընդամենը մեկ տարի առաջ փողոց ու խաչմերուկ փակած ԱԽ քարտուղարն իր փորձառության մասին գիրք էր գրում։
Իսկ Նիկոլ Փաշինյանն իրեն սարերին ու բլինչիկներին էր տվել, միայն թե Իրանն ու ԱՄՆ-ը իրար հետ լեզու գտնեն։ Կարևորն այն է, որ ինստիտուտներն աշխատում են։ Բայց հետո հիշում ենք, որ ընդամենն ամիսներ առաջ Փաշինյանն արձանագրեց, թե պետական ողջ համակարգը հեղափոխությանը դիմադրում է։ Հիմա ի՞նչ, դիմադրո՞ղ ինստիտուտներն են աշխատում։ Շատ հետաքրքիր իշխանություն է՝ հա՛մ դիմադրում է, հա՛մ աշխատում։ Դրա համար էլ Հայաստանում ամենալուրջ խնդիրներից մեկը, ըստ Փաշինյանի, զուգարաններն են։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
