1. ՀՀ իշխանական քաղաքական ու իրավական միտքը չգտավ ՍԴ ճգնաժամի հանգուցալուծման այլ տարբերակ՝ բացի իր քաղաքացու գրպանը մտնելը: Ավելին՝ այդ միտքը չբանաձևեց՝ ո՞րն է ՍԴ ճգնաժամը, ընդամենն արձանագրեց հասարակական անվստահությունը: Անվստահությունը դատական համակարգի կոնկրետ մեկ օղակի նկատմամբ վերացնելու պատճառները հոդաբաշխ չհիմնավորվեցին, մտանք պոպուլիզմի ու դեմագոգիայի դաշտ՝ թե իշխանության, թե ընդդիմության կողմից: Ժպտացեք:
2. Օրինագծի ընդունումը հարց չի լուծում՝ ոչ գործնական, ոչ իրավական, ոչ բարոյական: Գործնականում՝ ոչ ոք չի կարող ասել, որ ՍԴ դատավորները կամավոր հրաժարական կտան, կամ՝ քանի՞սը կտան: Իրավականորեն՝ որքան էլ միջազգային փորձ ու Վենետիկի հանձնաժողով է մեջբերվում, սա ալոգիկ լուծում է: Բարոյական՝ կա՞ վստահություն, որ եթե բոլոր անցանկալի դատավորները մեկ մարդու պես հեռանան ու հայտնվեն նորերը, ՍԴ-ի նկատմամբ լինելու է հասարակական վստահություն, թե՞ հաստատվելու է նույն մտայնությունը՝ առաջ ՍԴ-ն հին, հիմա նոր իշխանության գրպանում է: Եվ որքանո՞վ է բարոյական ՍԴ անդամներին մի կողմից խարույկ հանելը, մյուս կողմից՝ ձեռքներին դրոշակ տալն ու չգիտես ուր, չգիտես ինչի համար կռվի ուղարկելը, երբ իրենք իրենց կռիվը չկռվեցին: Ժպտացեք:
3. Բացահայտորեն խախտվեց իշխանության տարանջատման սկզբունքը՝ գործադիրն ու օրենսդիրը խառնվում են դատական իշխանության գործերին ու ճնշում են գործադրում: ՍԴ լեգիտիմության հարցի լուծումը պահանջում է հայեցակարգային փոփոխություն: Անձերի փոփոխությամբ հարց չի լուծվում, եթե խնդիրը իսկապես դատական անկախ, արդյունավետ համակարգ ունենալն է: Իրավիճակային լուծումը ստեղծելու է նոր իրավիճակ՝ դարձյալ անընդունելի՝ իրավիճակի փոփոխության դեպքում: Սահմանադրական փոփոխություններ են պետք: ՍԴ-ի իրավասությունների փոփոխություն: Ժպտացեք:
4. Փաստացի սոցիալական փաթեթը մնացել էր միակ ճանապարհը՝ հաջորդը լինելու է քրեական կամ կարգապահական հետապնդումը: Եթե հրաժարական տվողներ չլինեն, հայտնվելու ենք քրեական ու կարգապահականի շրջանակներում՝ կան, թե չկան հիմքեր: ՈՒ դա լինելու է ժողովրդավարակա՞ն: Ժպտացեք:
Կարդացեք նաև
5. ՍԴ պատմությունը սրվեց հընթացս երկրորդ նախագահի դատավարության, բայց դա նախորդ իշխանությունների ՍԴ-ից ձերբազատվելու միակ պատճառը չէ: Իշխանության օրակարգում կան բազում նախաձեռնություններ, որոնց կասկածելի սահմանադրականությունը պետք է հաստատի ՍԴ-ն, ու դա կարող է անել միայն սեփական ՍԴ-ն: Ժպտացեք:
6. Իշխանությունը պնդում է, որ թոշակը պատվով հեռանալու տարբերակ է, այդ պատիվը, հարկավ, կասկածելի է, բայց իշխանությունը անպատասխան է թողնում հարցը՝ հանրության վստահությունը չվայելելու համար խրախուսու՞մ են, թե՞ պատժում: ԱԺ-ում ԲՀԿ+ԼՀԿ-ն դեմ էին, նրանց ելույթներն ընդունվում էին բացարձակ անհանդուրժողականության մթնոլորտում: Ինչո՞ւ: Ընտրություններում ստացած 72 տոկոս ձայները նրա համար էին, որ այսօր ՍԴ 7 դատավորներն ուղարկվեն պատվավոր կենսաթոշակի՝ 630 մլն դրամով՝ ամսական Հրայր Թովմասյանը ստանա 1 մլն 375 հազար 712 դրամ, իսկ 6 դատավորներից յուրաքանչյուրը ամսական ստանա 1 մլն 031 հազար 784 դրամ: Անաշխատ եկամտի օրինականացման օրենք չէ՞ Հրանտ Նազարյանի, Արայիկ Թունյանի, Ալվինա Գյուլումյանի, Աշոտ Խաչատրյանի, Արևիկ Պետրոսյանի, Ֆելիքս Թոխյանի, Հրայր Թովմասյանի համար: Իրավիճակային ու իրադարձային: Իրավիճակի փոփոխությունը փոխելու է օրենքը: Հետևաբար՝ ոչ միայն գործազուրկ, այլև անթոշակ են մնալու: Ժպտացեք:
7. Դուք դեռ հիշու՞մ եք վեթինգը: ՍԴ-ն վկայում է վեթինգի նոր մեկնաբանություն Հայաստանում՝ բարեվարքության մեր այբուբենով՝ ոչ մեծ ծախսեր կլինեն, ոչ մեծ աղմուկ՝ իշխանությանը հնազանդ դատավորները կպաշտոնավարեն, անհնազանդներից կազատվեն՝ տարբեր մեթոդներով: Գուցե մի օր էլ ՔՊ-ն ԲՀԿ+ԼՀԿ պատգամավորներին առաջարկի ստացած աշխատավարձի տասնապատիկի դիմաց վար դնել մանդատներն ու անցնել վաստակած հանգստի: Ինչո՞ւ ոչ: Չէ՞ որ ունեն ժողովրդի վստահության քվեն: Ժպտացեք:
Եթե այսքան ժպտալուց հետո ձեր դեմքը չի ծամածռվել, շարունակեք ժպտալ: «Ամեն ինչ ունայն է, քամու աշխատանք»: Բայց մենք ծնվել ու ապրում ենք ոչ թե հիշողությունների, այլ հիշատակվելու հույսով:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում