Հայաստանյան ներքաղաքական զարգացումներն ու քաղաքական դաշտի տրանսֆորմացիաները սկսել են ընթանալ մի քանի հարթություններում: Ընդ որում, այդ ամենը տեղի է ունենում քաղաքական և հասարակական մթնոլորտի նպատակաուղղված շիկացման ֆոնին: Ինչպես արդեն նշեցինք, նկատվող լարվածության թեժացումը կրում է նաև սուբյեկտիվ բնույթ, որն իր հերթին պայմանավորված է ինչպես բուն իշխանության ներկայացուցիչների, այնպես էլ նրանց ընդդիմախոսների ավելի պրոֆեսիոնալ և համակարգված գործունեությամբ: Փորձագետների դիտարկմամբ, ընդդիմության կողմից ՀՀ կրթության‚ գիտության‚ մշակույթի և սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանին թիրախավորման օբյեկտ դարձնելը բացառիկ հաջողված օպերացիա կարելի է համարել: Այս պարագայում իրավիճակի թեժացման համար պարարտ հող է հանդիսանում ոչ միայն նախարարի, մեղմ ասած, կասկածելի գործունեությունը, այլև ոչ ադեկվատ և ոչ հավասարակշիռ արձագանքները քննադատությանն ու նրա շուրջ ընթացող պրոցեսներին: Փորձագետների համոզմամբ` գործող իշխանության հակառակորդները‚ օգտագործելով Արայիկ Հարությունյանի ընդհանուր արժեհամակարգային առանձնահատկություններից բխող բոլոր խնդիրները, մթնոլորտն էլ ավելի թեժացնում են՝ նախարարին սադրելով հարցազրույցներ տալու և ընդդիմախոսների հետ քննարկումների մասնակցելու:
Նկատելի է, որ նախարարի ընդդիմախոսները‚ ուսումնասիրելով վերջինիս խառնվածքը, եկել են այն եզրակացության, որ Արայիկ Հարությունյանը չի տիրապետում իր էմոցիաներին և հեռու է բանավիճելու մշակույթից, ինչի արդյունքում յուրաքանչյուր նման ակտիվություն հանգեցնում է նոր սկանդալների և նոր աղմկահարույց օրակարգերի ձևավորման: Փաստ է, որ նախարարի որոշ անզգույշ մեկնաբանությունների պատճառով, իր շուրջ ձևավորված ակցիաներն ընդլայնվեցին ու խորացան, հասարակական հարթությունից տեղափոխվելով նաև քաղաքական, մշակութային, սպորտային և բարոյահոգեբանական ասպարեզներ:
Արամ Վ. ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում:
