Այսօր Նիկոլ Փաշինյանը սխալները սխալների հետևից է անում։ Արդյունավետ կառավարում չկա նաև այն պատճառով, որ Փաշինյանը թիկունքում չունի ընդդիմադիր հզոր ուժ, որը նրան միշտ զգոն է պահելու։ Նա, այսպես ասած, «արխային» է, քանի որ գիտի, որ հասարակությունն իրեն այլընտրանք չի տեսնում, չկա որևէ ուժ, որով կցանկանան իրեն փոխարինել։
Ավելին, եթե նրա ընդդիմախոսներն էլ նախկին իշխանություններն են ու նրանց հետ կապակցված անձինք, Նիկոլ Փաշինյանը էլ ավելի հանգիստ կարող է լինել, քանի որ ժողովուրդը նախկին նախագահների դեմքով քաղաքական ուժերին դեռ չի ընդունում։ Այսինքն, Փաշինյանը շահեկան վիճակում է, եթե նրան ընդդիմություն են Սերժ Սարգսյանը և Ռոբերտ Քոչարյանը կամ նրանց հետ նույնացվող անձինք։ Անկախ վերջիներիս ինտելեկտուալ մակարդակից, պատրաստվածությունից ու զարգացածությունից այս պահին նման ընդդիմությունը հասարակությանը մերժելի է։
Այս իրավիճակում կամ պետք է թարմ ուժեր ստեղծվեն ու ասպարեզ գան զերծ նախկինների «պիտակից», կամ Փաշինյանի հանդեպ վստահությունը հասնի զրոյական մակարդակի, երբ ցանկացած ուժ՝ նախկին կամ ներկա, հեշտությամբ կտապալի նրան։ Անշուշտ, բավական հարաբերական է «թարմ ուժ» ասածը, քանի որ Հայաստանը փոքր երկիր է, բոլորը բոլորի հետ կապեր ունեն և ինչ-որ ժամանակ համագործակցել են։ Այս իրավիճակում պեղել ու գտնել «մաքրամաքուր» քաղաքական դեմքեր, որոնք ոչ մի առումով խոցելի չեն, գրեթե անհնար է։ Առնվազն պետք է ունենալ այսօրվա իշխանության կադրերից, որոնք ոչ ճանապարհ են անցել, ոչ կառավարել գիտեն, ոչ հասկանում են, թե ինչ կարգավիճակ են զբաղեցնում, ոչ էլ երկրին ու պետությանն են պիտանի։ Այսինքն, նրանց քաղաքական գործիչ համարելը մեծ սխալ կլինի։
Բավական բարդ գործ է հայաստանյան այսօրվա իրականությունում գտնել իսկական քաղաքական դեմքերի, որոնց շուրջ կարելի է ձևավորել հանրության վստահությունը վայելող ընդդիմադիր բևեռ։
Կարդացեք նաև
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
