Սիրելի՛ հայրենակիցներ, ուզում եմ կիսվել ձեզ հետ մի խնդրով. ինձ են դիմել Գեղարքունիքի մարզի Լճավան համայնքի մի խումբ ուսուցիչներ, որոնք ահազանգում են, որ համայնքին սպասարկող և յուրաքանչյուր հինգշաբթի իրենց Ախպրաձոր տեղափոխող տրանսպորտային միջոցներն այլևս չեն աշխատում: Արդյունքում դասավանդելու նպատակով Ախպրաձոր համայնք հասնելը ուսուցիչների համար դարձել է օրհասական խնդիր, որի լուծումը խիստ ծախսատար է. իրենց աշխատավարձի «առյուծի բաժինը» նրանք ստիպված ծախսում են ճանապարհի վրա:
Իհարկե, ժամանակին գործել է կանոնավոր երթուղի՝ շաբաթվա ընթացքում 2 անգամ (երկուշաբթի և հինգշաբթի), և ուսուցիչները կարողացել են Լճավանից Ախպրաձոր հասնել: Սակայն դրանից ավելի ուշ Լճավանից Ախպրաձոր հասնելու համար թողնվել է միայն հինգշաբթի օրվա տեղափոխության հնարավորությունը: Չնայած սա էլ լրացուցիչ դժվարություն էր առաջացնում, այնուամենայնիվ, ուսուցիչները հարմարվել էին նաեւ այս գրաֆիկին և շարունակել աշխատել: Հիմա նոր փոփոխություններ են եղել, և տրանսպորտային ծառայությունն իսպառ վերացվել է:
Այս ահազանգի հետքով գրություն եմ ուղարկել ՀՀ Գեղարքունիքի մարզպետ Գնել Սանոսյանին և ստացել պատասխան այն մասին, որ Վարդենիսի տարածաշրջանում ներմարզային ուղևորափոխադրումներ իրականացնող «Շամա-տրանս» ՍՊ ընկերությունը հրաժարվում է երթուղին սպասարկելուց՝ պատճառաբանելով, որ երթուղու սպասարկման վրա կատարվող ծախսերը գերազանցում է ստացած եկամուտը: Այլ կազմակերպություն կամ անհատ ձեռնարկատեր չկա, որ նման ծառայություն մատուցի:
Ստացվում է՝ մասնավորին տնտեսապես ձեռնտու չէ այդ երթուղին շահագործելը, իսկ պետությունն էլ ի վիճակի չէ որեւէ բան փոխել: Արդյունքում ուսուցչին զուտ ֆիզիկապես չենք կարողանում դասարան հասցնել, դասապրոցեսն ապահովել, չենք կարողանում աշակերտին չզրկել կրթություն ստանալու իրավունքից … Ասել է թե՝ տարրական խնդիրները չեն լուծվում մարզերում, բայց մենք խոսում ենք վեհ կրթամշակութային հարցերից…
Կարդացեք նաև
Թագուհի Թովմասյան
ԱԺ պատգամավոր
