ՀՊՏՀ ռեկտորի պաշտոնակատար Դիանա Գալոյանի մեկնաբանությունը «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» ՀՀ օրենքի նախագծի շուրջ այս օրերին հնչող հայտարարությունների վերաբերյալ
Կարծում եմ «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» ՀՀ օրենքի նախագծի հետ կապված որոշակի թյուրըմբռնում կա, քանի որ օրենքի նախագիծը ոչ թե արգելում կամ սահմանափակում է «Հայոց լեզվի», «Հայ գրականության» և «Հայոց պատմության» առարկաների դասավանդումը, այլ դրանց դասավանդումը համարում է ոչ պարտադիր:
Դա նշանակում է, որ յուրաքանչյուր բուհ կարող է ինքնուրույնաբար որոշել, թե որքանով է այս կամ այն առարկան ծառայում մասնագիտության և կրթական ծրագրերի վերջնարդյունքների ձևավորմանը:
Գործող օրենքը պարտադիր համարելով այդ առարկաների դասավանդումը, այնուամենայնիվ որևէ ժամաքանակ դրանց դասավանդման համար չի սահմանում, ինչը նշանակում է, որ որոշ բուհերում առարկան կարող է դասավանդվել 1 կիսամյակ, մյուսներում՝ 4: Ավելին՝ նույնիսկ տնտեսագիտություն մասնագիտության տարբեր ուղղությունների համար հայոց լեզվի դասավանդումը կարող է ունենալ տարբեր նշանակություն:
Կարդացեք նաև
Եթե օրինակ կառավարման, մարքեթինգի մասնագետների համար այն մեծ անհրաժեշտություն ունի՝ ընդհուպ մինչև հռետորական արվեստին տիրապետելը, ապա հաշվապահների և վիճակագիրների համար այդպես չէ:
Ուստի, այս հարցը բուհերի ինքնավարության շրջանակներում է, որը ավելի ընդունելի մոտեցում է, քան պարտադրանքը:
