Վերջին շրջանում խիստ սրվել է «ազգային թեմաներով» քարոզչությունը, եւ քննարկվող հարցերի մեջ կան երկրորդական նշանակություն ունեցող, կեղծ օրակարգ ձեւավորող թեմաներ, կան նաեւ լուրջ խնդիրներ: Քանի որ ամեն ինչ հավաքվել է «մեկ փաթեթի» մեջ՝ դժվար է թացը չորից տարբերել, բայց փորձեմ առանձնացնել մի քանի ուղղություն:
1/ Համերգ չեղարկել այն պատճառով, որ մարդկանց ինչ-որ մի խմբի թվում է, թե ռոք խումբը սատանիզմ է քարոզում, սխալ է: Վաղը որեւէ մեկի մտքով կարող է անցնել, որ, ասենք, Մոցարտի «Մասոնական մեսսան» է սատանայական կամ Բուլգակովի «Վարպետը եւ Մարգարիտը» վեպը, եւ դրանք նույնպես պետք է արգելել, որովհետեւ այդ ստեղծագործությունները սպառնում են մեր ազգային նկարագրին:
2/ Պետության կողմից նախկին ծանրամարտիկ Մելինե Դալուզյանի մասին պատմող «Մել» ֆիլմի պետական ֆինանսավորման մեջ ինքնին ոչ մի խնդիր չեմ տեսնում: Կարեւորն այն է՝ այդ ֆիլմը լա՞վն է, թե՞ վատը: Չեմ տեսել, չեմ կարող ասել:
3/ «Հայոց եկեղեցու պատմություն» առարկան դպրոցական ծրագրից հանելը ճիշտ է՝ ոչ միայն այն պատճառով, որ մենք, ըստ Սահմանադրության, աշխարհիկ պետություն ենք, այլ՝ որովհետեւ նման ձեւով այդ առարկան դասավանդելը վարկաբեկիչ է մեր եկեղեցու համար, հակառակ ռեակցիան է առաջանում երեխաների մոտ: Հայ ժողովրդի պատմության մեջ հսկայական է եկեղեցու դերը, բայց այդ շրջանակից դուրս գալը կրոնական քարոզ է: Աստվածաշունչը, աղոթքն անձամբ ինձ համար շատ կարեւոր բաներ են, բայց դա չի կարող պետական դպրոցում դասավանդվել այնպես, ինչպես առաջ պիոներական երդումն էր երեխաների վզին փաթաթվում՝ «ապրել եւ սովորել, ինչպես ժառանգել է մեծ Լենինը, ինչպես ուսուցանում է Կոմունիստական կուսակցությունը»: Պետք է գտնել երեխաների հոգեւոր դաստիարակության այլ ձեւեր:
Կարդացեք նաև
4/ Հայոց լեզուն բուհական պարտադիր ծրագրից հանելը սխալ է, գրականությունը եւ պատմությունը՝ քննարկելի: Երիտասարդների համընդհանուր անգրագիտության, «ֆեյսբուքյան» աղճատված լեզվի պայմաններում լեզուն իսկապես մնում է այն հանգրվանը, այն խարիսխը, որի վրա հիմնվում է մեր ազգային ինքնությունը:
5/ Կանանց հանդեպ բռնության եւ ընտանեկան բռնության դեմ պայքարի ԵԽ կոնվենցիայի մասին տարածվող հեքիաթների մասին բազմիցս գրել եմ: Որքան էլ խնդրում եմ դրա հակառակորդներին այնտեղ մի բառ գտնել միասեռական ամուսնությունները թույլ տալու մասին, նրանք կա՛մ ոչինչ չեն կարողանում ասել, կա՛մ էլ՝ մատնանշում են ինչ-որ բառեր, որոնք այդ թեմայի հետ կապ չունեն: Պարզ է այս «հակաստամբուլյան» քարոզչության հաշվարկը մարդկանց անտեղյակության, մութ բնազդների, նախապաշարումների, «քյարթիզմի», իսկ եթե մեկ բառով բնութագրենք՝ տգիտության վրա է: Իսկ տգիտությունն, ինչպես հայտնի է, պետք է արմատախիլ անել: Բայց շարունակելով վարչապետի համեմատությանը, ասեմ, որ պինցետն այստեղ չի օգնի: Պետք է պարբերաբար լազերային էպիլյացիա անել:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Անգամ մը եւս, մանրակրկիտ պարզաբանում՝
«Ստամբուլյան Կոնվենցիա»ն՝
իր անունին արժանի նենգութիւն, կեղծիք եւ խաբեբայութիւն՝
https://haytougchamlian.blog/ստամբուլյան-կոնվենցիան՝-իր-անունի/
Քանի որ օտարների խօսքը աւելի կշիռ ունի՝
. Bulgaria backs away from treaty opposing violence against women
https://www.politico.eu/article/bulgaria-istanbul-convention-backs-away-from-treaty-opposing-violence-against-women/
. Slovak parliament rejects ratification of Istanbul Convention (այդ ալ, կին նախագահի օրօք)
http://www.xinhuanet.com/english/2019-03/30/c_137936829.htm
Բայց անշուշտ Եւրոպա կայ, Եւրոպա կայ…. Հայաստանը Եւրոպայի նախնական, հարազատ կորիզն է:
Այսպես ասած,,,ստամբւլյան կոնվեցիայի,,հակառակորդները նույնպես իրենց կարծիքը ունենալոու իրավունքը ունեն՝որոշ տղամարդկանց ,,իրավունքներից,,զրկում է նշանակում…,մյուս կողմից էլ ,,ստամբուլյան,, բառն է վախեցնում…,և վերջապես ,եթե առիթ կա ինչու? չբողոքել՝բա ինչով հանրությանը հայտնի դառնան?:Այսպես աստիճանաբար կարելի է իշխանության գալ,ինչու?չէ…
ռոք խումբը սատանիզմ է քարոզում և վերջ:
Պ. Աբրահամեան,դուք սովոր էք մեր հասարակութեան ամենախրթին հարցերը պարզ բառերով ներկայացնել և սա հետեւանքն է Ձեր ունեցած զարգացումի և մակարդակի զգալի տարբերութեան․
Լուծումը չի կայանար նախարարներն ու պատասխանատուները անդադար փոխելու մէջ -երկարաշունչ աշխատանքի կարիք ունի երկիրը որ կը սկսի փոքր տարիքէն – Առ այժմ կարելի է մասամբ այս անհաւասարակշիռ կացութեան առաջքն առնել, թոյլ չտալով որ ամէն հասարակ և անկարեւոր նիւթ փողոցի ցոյցերու առիթ տան -մէկ խօսքով զանազանել թացը չորէն /Ամուլսարը և դպրոցի մը հաւաքարարը նոյն կշիռը չունին ․
Մի մաստակ էլ Ես ավելացնեմ՝ «например война»:
Ո՞վ և ի՞նչ պետք է անի:
Ձեզ դուք այս հարցը տվե՞լ եք:
Հարգելի Արամ, ազատ արվեստը իհարկե ողջունելի է: Սակայն ամեն տեսակ արվեստ ու ազատություն նաեւ մեծ պատասխանատվություն են ենթադրում: Եթե որեւէ պետություն կամ ինչ որ նախարար որոշել են հովանավորել ու պաշտպանել արվեստը միայն նրա համար որ այն ,,ազատ ու մոդեռն է,, ապա, ներողություն, նրանք այնքան էլ խելոք չեն: Որպիսզի նախարարը հեշտ ընկալի ասվածը, մի պարզագույն օրինակ դիտարկենք: Ենթադրենք մեկը որոշել է իրենց գյուղում տկլոր ման գալ, որպես – ,,ինքնարտահայտման մոդեռնիստական դրսեւորում,,: Խեղճ գյուղացիք էլ ճիշտ չեն ընկալել այս արվեստագեթին ու տվել, շանսատակ են արել: Հիմա, ըստ մեր խելոք նախարարի, ստացվում է, որ մեր խեղճ պետությունը պիտի ամեն ,,մոդեռնիստի,, (կամ ասենք, ,,գունավորի,,) կողքը մի գումարտակ ոստիկան պահի, որ չտան տիրոջ մերը էն բան անեն (?): Վերջը, պետք է ուղեղ ունենան, մի քիչ լուրջ լինեն, առանց էն էլ մի բարի օրի չենք, մեկս ,,ալի,, ենք գոռում, մյուսը ,,վալի,,: Նաեւ կարելի մեծապես կասկածել, որ սա հենց դիտմամբ է արվում՝ մարդկանց ավելի լարելու ու դրությունը պայթեցնելու նպատակով:
Հարգելի պն Աբրահամյան ամբողջությամբ համաձայն եմ Ձեզ հետ, բացի մեկ բանից: 12 տարին բավարար է լեզուն տիրապետելու համար: Իսկ եթե այդ ժամանակահատվածը բավարար չէր, ապա մեկ կամ երկու սեմեստրը՝ եղանակ չի ստեղծի: Իսկ ամենացավալին այն է որ, մեր հասարակությանը պատրաստ չի ազգայինը տարբերել սուտ հայրենասիրությունից:
Queen – The Show Must Go On
Fred Mercury
https://www.youtube.com/watch?v=t99KH0TR-J4
Empty spaces
What are we living for?
Abandoned places
I guess we know the score
On and on
Does anybody know
What we are looking for?
Another hero
Another mindless crime
Behind the curtain
In the pantomime
Hold the line
Does andybody want
To take it anymore