Անդրադառնանք սեփական վարկանիշը փրկելու համար ձերբակալություններ իրականացնելու մեղադրանքին։
Եթե դա ճիշտ է՝ ստացվում է, որ իշխանություններն ինչքան շատ նախկին պաշտոնյաների պատասխանատվության ենթարկեն, այնքան իրենց վարկանիշը կբարձրանա։ Այսինքն՝ ժողովուրդն այնքան զզված է նախկիններից, որ ցանկացած մեկին ցանկացած հոդվածով «նստացնելը» դրական կգնահատվի։ Սա, համաձայնվեք, նախկինների «վարկանիշի» ամենաճշգրիտ գնահատականն է։ Եվ այդ գնահատականն, ի դեպ, հենց նախկինների ֆինանսավորմամբ գործող քարոզչամիջոցներն են տալիս։
Ուրիշ բան, որ իշխանություններին սեփական վարկանիշը բարձրացնելու այդ տարբերակը բացարձակապես պետք չէ, որովհետեւ բազմաթիվ ոլորտներում իսկապես ահռելի դրական փոփոխություններ են եղել, եւ դրանք պատշաճ ձեւով ներկայացնելը բավական է՝ իշխանությունների առանց այն էլ բավականին բարձր վարկանիշն ավելի բարձրացնելու համար։
Մյուս կողմից էլ՝ այո, հասարակության զգալի մասն իսկապես պահանջում է «բոլորին բռնել» ու «թալանածը ետ բերել»։ Եվ հենց այս հարցում է, որ նախկինները սխալվում են կարծելով, թե իրենց թշնամին Նիկոլ Փաշինյանն է։ Ոչ, իրենց Փաշինյանը չի հեռացրել, ժողովուրդն է հեռացրել, ու իրենց դատաստանը Փաշինյանը չի պահանջում, ժողովրդի մի մասն է պահանջում։ Ընդ որում՝ պահանջում է ոչ թե զուտ նախանձից (որ արժեցող-չարժեցող միլիոններ են կուտակել, իսկ իրենք օրվա հացի կարոտ են մնացել), այլ որովհետեւ թալանված միլիարդներով այսօր կարելի էր որակապես այլ Հայաստան ունենալ, այսինքն` նախկիններն ըստ էության պետությունն են մսխել, ու դա է, որ չի ներվում նրանց։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
